Η «Συγγραφέας μικρών ονείρων» Γιώτα Παρισίδη είναι η σημερινή καλεσμένη των Τεχνών. Αφορμή αποτελεί το πρώτο της εκδοθέν βιβλίο με τίτλο «Παιχνίδι Λέξεων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή».
Πάμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Παρισίδη, παρά τις αξιόλογες σπουδές σας στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στη Διοίκηση Έργων και παρά την επαγγελματική σας ενασχόληση με τον Τουρισμό, αποφασίσατε τα τελευταία χρόνια να στρέψετε με προσοχή το ενδιαφέρον σας και προς τη λογοτεχνία. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση;
Κάποια πράγματα έρχονται δίχως να το περιμένεις. Ξεκινάς να γράφεις σε ένα τετράδιο τις σκέψεις σου κι αντιλαμβάνεσαι ότι σου αρέσει να φτιάχνεις ιστορίες. Για μένα, η γραφή, εξακολουθεί να είναι ένα μονοπάτι που καλύπτει εσωτερικά κίνητρα. Είναι ένα χόμπι όπως η θάλασσα, το περπάτημα, το διάβασμα…
Πώς θα συστήνατε η ίδια τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Μου αρέσει ο λυρισμός στη ζωή μου γι’ αυτό έχω επιλέξει να αποκαλώ τον εαυτό μου «Συγγραφέα μικρών ονείρων». Από το Πανεπιστήμιο έμαθα ότι οι ιδέες, τα όνειρα, πρέπει να αποτυπώνονται πρώτα σε χαρτί. Αυτό κάνω κι εγώ, γράφω, είτε αυτό λέγεται μυθιστόρημα είτε κάποια επιχειρηματική ιδέα. Όλα ξεκινάνε από μία κόλλα λευκή. Τα όνειρα είναι τα θέλω μας που φωνάζουν μέσα μας. Κι έχω πολλά, αρκετές επιθυμίες που προσπαθώ να τους δίνω σάρκα και οστά. Σιγά-σιγά.
Δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς στα έργα σας;
Θα σας φανεί παράξενο, αλλά ο τρόπος γραφής μου είναι επηρεασμένος από τις σπουδές μου στα Οικονομικά. Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Στο τέλος των βιβλίων μου έχω πάντα τις παραπομπές μου. Όπως κάναμε με τις εργασίες μας, με τη διπλωματική μας… Κάποιοι συγγραφείς που με έχουν επηρεάσει κυρίως στη γραφή μου την οποία θεωρώ λυρική, είναι ο Οδυσσέας Ελύτης κι ο Τάσος Λειβαδίτης. Επίσης ο Στέφαν Τσβάιχ ο οποίος είναι λάτρης της μικρής φόρμας, ο Μίλαν Κούντερα ο οποίος είναι ψυχογράφος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και πολλοί άλλοι. Από κάθε έναν παίρνω και κάτι. Ακόμη και από στιχουργός μπορώ να επηρεαστώ.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα πάντα. Μια συζήτηση, ένα τραγούδι ακόμα και μια μουσική δίχως λόγια, οι άνθρωποι, η φύση... Αλλά κυρίως η θάλασσα. Ίσως να μην μπορούσα να ζήσω σε ένα μέρος όπου να μην το περιβάλλει αυτό το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού που το αποκαλώ γαλήνη.
Θεωρείτε ότι υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου;
Η απάντηση μου φυσικά είναι, όχι. Δεν υπάρχει για μένα κάποια συνταγή που μπορεί να προσαρμοστεί σε όλους τους συγγραφείς. Κι αυτό θεωρώ είναι κάτι θετικό. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι αυτά που αποτυπώνει στο χαρτί πρέπει να πηγάζουν από τις πιο βαθιές του επιθυμίες και σκέψεις. Για παράδειγμα, μου έχουν πει κατά καιρούς ότι θα πρέπει να φτιάχνω ένα πλάνο προτού ξεκινήσω μία ιστορία. Ποτέ δεν έχω προσχέδιο γι’ αυτά που γράφω. Πολλές φορές αφήνω τους ήρωες να με κατευθύνουν. Σίγουρα, αυτό δεν αποτελεί για κάποιους συνταγή. Γι’ αυτό σας λέω ότι ο κάθε συγγραφέας έχει και τη δική του μοναδική συνταγή. Ίσως κάτι που με βοηθάει -που πάλι σας τονίζω ότι αυτό εξυπηρετεί εμένα- είναι να διαβάζω 80% και να γράφω 20%. Βλέπετε, οι αριθμοί με κυνηγάνε παντού τι κι αν θέλησα να ασχοληθώ με τις λέξεις.
Ποιος θεωρείτε ότι πρέπει να είναι ο σκοπός της λογοτεχνίας και τι πρέπει να προσφέρει στον άνθρωπο;
Η λογοτεχνία είναι η πιο αγνή μορφή επικοινωνίας. Είχα διαβάσει στο βιβλίο του συγγραφέα Fabbio Stassi με τίτλο «Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή» το εξής «Δεν υπάρχει πιο ανθρώπινη πράξη από το να διαβάζουμε και πως ακόμη και κατά λάθος ένα βιβλίο μπορεί να είναι ιαματικό. Τα λόγια όμως των άλλων δεν μπορούν να σώσουν κανέναν αν δεν γίνουν δικά του».
Η λογοτεχνία, για μένα, αποτελεί ένα ταξίδι στον εσωτερικό μου κόσμο. Για να την αγαπήσει όμως κανείς πρέπει να αφεθεί σ’ αυτήν. Να αφήσει για λίγο στην άκρη τα όσα γνώριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή -όχι όμως να τα διαγράψει, αυτό θα το αποφασίσει αργότερα- και να μπει σε έναν καινούριο κόσμο, αναθεωρημένο.
Υπάρχουν λογής-λογής βιβλία. Υπάρχουν εκείνα που κατανοείς κι άλλα που δεν είσαι έτοιμος ακόμη να αφεθείς. Κάποια που δε συμφωνείς μαζί τους κι άλλα που καταφέρνουν μέσα από τις ιστορίες τους να σου αλλάξουν την αντίληψη. Όχι να σου υποδείξουν τι είναι σωστό και τι λάθος. Η δική σου σκέψη, τα δικά σου μάτια πάντα θα είναι αυτά που θα σε καθοδηγούν ώστε να στοχάζεσαι και να αντιμετωπίζεις τον κόσμο. Κατά τη γνώμη μου, δεν γράφονται βιβλία για να μας δώσουν απαντήσεις, γράφονται βιβλία για να μας κάνουν να στοχαζόμαστε κι αν χρειαστεί να αναθεωρούμε.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι με την ολοένα και αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου διαβάζουν βιβλία στις μέρες μας;
Τα στατιστικά λένε ότι οι άνθρωποι δυστυχώς δεν διαβάζουν τόσο. Η χρήση της τεχνολογίας, αυτής της γρήγορης πληροφορίας έχει επηρεάσει την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων. Όταν δίπλα από αυτά υπάρχει ένα κινητό, η διάσπαση της προσοχής αυξάνεται κι έτσι αναπόφευκτα μειώνεται το διάβασμα. Είναι χρέος όμως των γονιών να δείξουν το παράδειγμα στα παιδιά και να τα αποτρέψουν από αυτήν την εθιστική χρήση του διαδικτύου ωθώντας τα στην ανάγνωση βιβλίων. Ο Αϊνστάιν είχε πει «Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο, διαβάστε του παραμύθια. Αν θέλετε να γίνει πιο έξυπνο, διαβάστε του περισσότερα παραμύθια». Θα συμφωνήσω μαζί του και θα προσθέσω ότι αυτό ισχύει και για τους μεγάλους.
Είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Τι πιστεύετε; Εσείς στη προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;
Η απάντηση μου είναι «εξαρτάται». Υπάρχουν έργα τα οποία δεν είναι έτοιμα ακόμη για έκδοση. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να συμβουλευόμαστε ανθρώπους του αντικειμένου. Πίσω από τα βιβλία μου υπάρχει ένας άνθρωπος που θα με συμβουλέψει, θα συζητήσουμε την ιστορία του και φιλτράροντας όλες τις πληροφορίες που μου δίνει θα προβώ σε διορθώσεις ή όχι.
Το βιβλίο «Παιχνίδι Λέξεων» θεώρησα ότι είναι ένα ολοκληρωμένο βιβλίο που έπρεπε να του δώσω τη δυνατότητα έκδοσης. Υπάρχουν όμως κι άλλα στο συρτάρι μου που ακόμη δεν έχουν ωριμάσει.
Σας διακατέχει το άγχος αν θα γίνει το έργο σας αποδεκτό από το κοινό; Αν θα αγαπηθεί;
Ακόμη με διακατέχει το άγχος αν θα αγαπηθεί, είναι άλλωστε ένα καινούριο βιβλίο.
Φοβάστε την κακή κριτική; Την κριτική γενικότερα;
Η κακή κριτική η οποία στηρίζεται σε επιχειρήματα είναι κάτι θετικό γιατί με βοηθάει να εξελιχθώ. Δε με απασχολεί τόσο η κριτική πάνω στην ιστορία, γιατί έχω ακούσει τόσες εκδοχές από τους αναγνώστες που συνειδητοποίησα ότι ο καθένας έχει διαφορετική αντίληψη κι αν ακολουθούσα όλες αυτές τις απόψεις, δε θα ήταν το δικό μου βιβλίο, θα έπρεπε να εκδώσω διαφορετικές ιστορίες. Με απασχολούν κυρίως οι επισημάνσεις που έχουν να κάνουν με τον τρόπο γραφής. Αν κι αυτό πολλές φορές και πάλι είναι υποκειμενικό.
Ας αναφερθούμε στο βιβλίο σας. Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2023, είναι μυθιστόρημα, και φέρει τον τίτλο «Παιχνίδι Λέξεων». Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή». Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Ο αναγνώστης θα διαβάσει μια ιστορία δύο ανθρώπων μακριά από την εποχή της τεχνολογίας, ζώντας όμως μέσα σε αυτήν. Είναι όντως ένα παιχνίδι, με κανόνες και ζάρι. Όπου το ζάρι αντιπροσωπεύει τις αποφάσεις που πρέπει να λάβουμε. Εμείς κρατάμε το ζάρι της ζωής μας. Η σαρκική επαφή δεν επιτρέπεται, παρόλα αυτά οι ήρωες είναι ελεύθεροι να εκφραστούν με όποιες λέξεις θέλουν μέσω των γραμμάτων που στέλνει ο ένας στον άλλον. Όταν όμως το σώμα αρχίσει και απαιτεί τι γίνεται τότε;
Ορισμοί διαφορετικοί από αυτούς που ήδη γνωρίζουμε. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα πάντα γύρω του με έναν τρόπο αλλιώτικο. Ο κανόνας σου υπαγορεύει μονάχα να αφεθείς στις λέξεις και να τις ξεγυμνώσεις. Να ορίσεις εσύ τι πραγματικά αντιπροσωπεύουν όχι μόνο για τους ήρωες αλλά και για σένα.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας;
Διότι το βιβλίο αποτελεί όντως ένα βιβλίο-παιχνίδι λέξεων με τον αναγνώστη. Μα κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ένα παιχνίδι που μας προκαλεί να ζήσουμε, να αφεθούμε στις επιθυμίες του μυαλού μα και του σώματος. Να σπάσουμε τους κανόνες και τα όρια που πολλές φορές βάζουμε εμείς οι ίδιοι στη ζωή μας και μας δεσμεύουν. Θεωρώ ότι οι λέξεις μπορούν να μας εκπλήξουν, αρκεί να παίξουμε μαζί τους. Η διαφορετική προσέγγιση του καθενός πάνω στην ίδια λέξη προέρχεται από τις εμπειρίες, από αυτά δηλαδή που έχει ζήσει στη ζωή του.
Αυτό το βιβλίο απαιτεί τη συμμετοχή του αναγνώστη, υπάρχει αλληλεπίδραση.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να ξεκινήσετε τη συγγραφή ενός βιβλίου, το οποίο πέρα από την αφήγηση συνδυάζει και ένα παιχνίδι που προκαλεί τον αναγνώστη να το ακολουθήσει και να συμμετέχει σ’ αυτό;
Κάποια στιγμή με ρώτησαν «Τι διαφορετικό μπορείς να προσφέρεις στη λογοτεχνία εκτός από μία ωραία ιστορία;» Ομολογώ με προβλημάτισε πολύ αυτή η ερώτηση. Ξεκινώντας λοιπόν τη συγγραφή, θέλησα να δώσω τους ορισμούς κάποιων λέξεων και τι το πιο απλό από το να ανοίξεις ένα λεξικό και να αντιγράψεις τον ορισμό. Καμία όμως περιγραφή δε με ικανοποιούσε. Ρωτώντας φίλους μου, διαπίστωσα ότι ο καθένας αντιλαμβανόταν διαφορετικά την κάθε λέξη. Τότε ανακάλυψα αυτή την όμορφη πολυσημία των λέξεων. Έτσι ξεκίνησα να παρατηρώ τι αντιπροσωπεύουν για μένα. Αυτή τη μοναδικότητα τη θεώρησα κάτι το πρωτότυπο. Κι έτσι γεννήθηκε το παιχνίδι με τις λέξεις.
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από την πρωτότυπη ομολογουμένως ιστορία σας;
Να αφεθούν και να επικοινωνήσουν δίχως καλύμματα. Μακριά από όλες αυτές τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης κι από τα likes τα οποία δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώνουν τη μοναξιά μας κάνοντάς την λίγο πιο ανεκτή. Γιατί αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η ουσιαστική επικοινωνία, να λέμε ο ένας στον άλλο αυτά που σκεφτόμαστε δίχως ενδοιασμούς.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Απευθύνεται σε ενήλικες γιατί παρόλο που η σαρκική επαφή δεν επιτρέπεται υπάρχει το στοιχείο της φαντασίας και οι ήρωες αφηγούνται κάποιες ερωτικές φανταστικές σκηνές στην αλληλογραφία τους. Ήταν ο μόνος δρόμος που μου έδινε τη δυνατότητα να υπάρξει ερωτική σκηνή στο βιβλίο. Γιατί στη φαντασία δεν υπάρχει αστυνομία σκέψης. Εκεί μπορούμε να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες, να φανταστούμε τις δικές μας εικόνες με τους δικούς μας κανόνες.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Πηγή»;
Φυσικά και είμαι ευχαριστημένη κι αυτό δεν το λέω για να παινέψω το σπίτι μου. Οι εκδόσεις «Πηγή» είναι ένας εκδοτικός τόσο καλά οργανωμένος σε όλα τα στάδια έκδοσης ενός βιβλίου αλλά και στο μετά. Η ανταπόκριση τους άμεση και πάντα υπάρχει το αντίστοιχο τμήμα για να σε εξυπηρετήσει και να σε καθοδηγήσει. Κι εφόσον μιλάμε με λέξεις, αν θα έπρεπε να δώσω μία ώστε να περιγράψω τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή αυτή θα ήταν «Επαγγελματισμός».
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Έχω ήδη τελειώσει το επόμενό μου βιβλίο κ αυτή τη στιγμή κάνω τις τελευταίες διορθώσεις προτού το στείλω για αξιολόγηση.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Είναι πολλές οι ευχές. Όμως μία που θεωρώ σημαντική όχι τόσο σαν ευχή αλλά ως συμβουλή είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να ξεκινήσουν να εκφράζονται, να γράφουν τις σκέψεις τους. Γιατί το γράψιμο είναι διαφυγή. Είναι παύση από την καθημερινότητα. Είναι ένα ταξίδι μέσα μας. Είναι ανάσα. Μια βαθιά ανάσα, σαν αέρας που φυσάει στις σελίδες του δικού μας βιβλίου, στα φύλλα της ψυχής μας, και τα τοποθετεί πάνω στο χαρτί με λέξεις. Να γράφετε, λοιπόν, για να επικοινωνεί ο κόσμος σας με των άλλων ανθρώπων και να παίρνουν λίγο από το φως σας.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Δεν βρίσκω λέξεις που να μην έχουν ξαναειπωθεί
από άλλους ερωτευμένους ποιητές.
Σε κάθε ποίημά τους σε βρίσκω κι
έπειτα σε χάνω από τις γραμμές,
σβήνουν οι λέξεις από το χαρτί
κι όλα μεταφέρονται κι αποτυπώνονται πάνω μου,
στο μυαλό, στην ψυχή, στο σώμα.
Σε ένα σώμα που το μόνο που λαχταρά
είναι να διαβαστεί από εσένα.
Να αγγίξεις με τον δείκτη του χεριού σου
μία-μία τις γραμμές επάνω μου,
κι αν πάλι, έστω κι αν, δεν καταφέρεις
να με καταλάβεις με την πρώτη ανάγνωση,
θα σ’ αφήσω να με διαβάσεις ξανά και ξανά.
Όσες φορές κι αν χρειαστεί.
Κυρία Παρισίδη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική, επαγγελματική και συγγραφική.
Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτές τις όμορφες ερωτήσεις!
Βιογραφικό:
Η Γιώτα Παρισίδη γεννήθηκε το 1986 στη Ρόδο. Σπούδασε στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου στη Χίο, στο Τµήµα Διοίκησης Επιχειρήσεων µε κατεύθυνση στο Μάρκετινγκ. Είναι κάτοχος µεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διοίκηση Έργων από το Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ. Έχει εργαστεί σε µεγάλη εταιρεία λιανεµπορίου ως υπεύθυνη ανθρώπινου δυναµικού και οικονοµικών. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στον τουριστικό κλάδο έχοντας το δικό της τουριστικό κατάλυµα. Της αρέσει η θάλασσα, το περπάτηµα και να διαβάζει βιβλία. Η µεγαλύτερή της όµως αγάπη είναι να συγγράφει µικρά όνειρα. Θα τη βρείτε ίσως σε µία θάλασσα ή όπου υπάρχει φύση.
0 Σχόλια