Οδός Τάκη Οικονομάκη
ISBN: 978-618-5748-38-8
σελίδες: 100
μέγεθος: 17x24εκ.
Η Οδός Τάκη Οικονομάκη* είναι η δεύτερη συλλογή του Στέργιου Ντέρτσα. Μια ποιητική σύνθεση αποτελούμενη από 33 επιμέρους ποιήματα. Ένα οδοιπορικό στο ατελεύτητο της Στιγμής όπου συγκλίνουν και τέμνονται οι συμβατικές έννοιες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, μέχρι που απορυθμίζονται και, εντέλει, συντάσσουν μια διαφορετική αντίληψη περί χρόνου. Με έναν ταυτόχρονο συγκλονισμό εντός του φευγαλέου χρονικού κλάσματος της ζωής, και τα επιμέρους επεισόδια της σε αέναη διαδικασία ώσμωσης. Μορφές φασματικές και υπαρκτές, παγεροί ίσκιοι και εμπύρετα σώματα, διαρκείς μονόλογοι και αποσπασματικά σπαράγματα, η γλώσσα (ως μονίμως χαίνουσα πληγή και ως η αποτελεσματικότερη ίαση της), η καθημερινότητα (ως κραυγή αγωνίας και ως ψαλμικό τερέτισμα), η ζωή (ως σκοτεινή αντήχηση από το επέκεινα και ως μαρμαρυγή αιωνιότητας), η αντίφαση (ως φιλτράρισμα της ουσίας και ως απόσταγμα νοήματος), είναι κάποια από τα στοιχεία της συλλογής: αλληλεπιδράσεις και μετεξελίξεις υπό την υπόκρουση μιας συχνά μεταφυσικής μουσικής. Μέσα από έναν λόγο που επιχειρεί να αναμετρηθεί με έννοιες όπως ο Χρόνος, η Πίστη, ο Έρωτας και ο Θάνατος, βάζοντας σε δοκιμασία τα ίδια του τα όρια και αντιμετωπίζοντας τις αναπόφευκτες συντριβές που επιφέρει η εκ των πραγμάτων αδυναμία να κυριαρχήσει πλήρως πάνω τους.
(*Κεντρική οδός του Βόλου, προς τιμή του Τάκη Οικονομάκη (1886-1944), αγωνιστή και εξέχουσας πνευματικής μορφής της πόλης)
Σοφία Ιακωβίδου
Τη ψ̌ής -ι-μ’θαλασσάκρι͜α
ISBN: 978-618-5748-39-5
σελίδες:60
μέγεθος:17x24 εκ
«Τη ψ̌ής -ι-μ’ θαλασσάκρι͜α», η πρώτη ποιητική συλλογή της Σοφίας Γ. Ιακωβίδου αποτελείται από είκοσι επτά (27) ποιήματα γραμμένα εξ’ ολοκλήρου στην ποντιακή διάλεκτο. Για τους πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής η μνήμη, είναι ο δρόμος που ενώνει το χθες με το αύριο. Αυτή η μνήμη της αλησμόνητης πατρίδας ξεπηδά και μέσα από τα κείμενα της ποιητικής της συλλογής.
Η ποντιακή γλώσσα κρατά άσβεστη την φλόγα της ψυχής και το πνεύμα ζωντανό, λεύθερο τ’ αφήνει να πλανιέται στους τόπους που η καρδιά για πάντα νοσταλγεί. Η γιαγιά Τσόφα, που με πείσμα μιλούσε μόνο ποντιακά, έκανε την εγγονή με το ίδιο πείσμα να γράψει σε μια γλώσσα που νανούριζε τα παιδικά της όνειρα. Πόσος Πόντος στ’ αλήθεια μπορεί να χωρέσει στην ψυχή του ανθρώπου, πόσες εικόνες, πόσες μυρωδιές; Η αγάπη και ο έρωτας, ο πόνος κι η δυστυχία, η αροθυμία, μπορούνε με την ίδια ένταση, το ίδιο πάθος να μιληθούν, να γραφτούν και να τραγουδηθούν από την γλώσσα μιας γενιάς ξεριζωμένης κι αυτό κάνει η Σοφίας Γ. Ιακωβίδου μέσα στην ποιητική της συλλογή.
*Όλα τα ποιήματα συνοδεύονται από γλωσσάρι με απόδοση στην νεοελληνική
Προσ̌κύνεμα
Ο ουρανόν να χαμελύν’, ση γην να κρούγ’νε τ’ άστρι͜α
τ’ εμόν η εγάπη και τ’ εσόν χαλάν’ και χτίζει κάστρι͜α
σε εγκλεσίας έρημα, σ’ ισίζ’κα μαναστήρι͜α
προσ̌κύνεμα το φίλεμα σ’, αγίασμαν τα χ̌είλι͜α σ’
καμπάνας κρούγ’νε κι εθαρρώ ακούω τη λαλία σ’
να παίρω σε σ’ εγκαλιόπο μ’ να ’φτάγω λειτρουΐας
Το όμνυσμα σ’ έτον τρανόν κι εγώ έμ’νε ψιλοπούλλιν
το καρδόπο σ’ θα ωρι͜άζω, ψ̌η μ’, κι ας ταφώνω τ’ αχούλι μ’
Μαύρα ημέρας
Τσ̌ούα επέμ’ναν τα ραχ̌ι͜ά, έρημα τ’ εγκλεσίας
αρ’ έλα, ψ̌η μ’, και μη εβγαίντς, ζήσον μ’ αροθυμίας
ντο είδα και ντ’ επέντεσα, ντο έρθανε κι εδέβαν
τη καρδι͜άς-ι-μ’ την καμονήν, καμίαν ’κ’ επιδέβαν
Άγριοι κι ανημέρωτοι, έσαν άμον θερία
σα στράτας ετσ̌ακάνιζαν τ’ εμέτερα τα ψ̌ήα
παιδία εκράτ’ναν και γυναίκ’ς, δεμέντς με τα σ̌κοινία
εδεβαίναν τ’ ορμανόπα, εβγαίν’ναν σα ραχ̌ία
Κλαίγω ατουνούς που έφυαν με τα νεότητα ’τουν
κλαίγω κι ατουνούς π’ επέμ’νανε κι έθαψαν τα μωρά ’τουν
’κί θέλω να αναστορώ, ’κί θέλω να θυμούμαι
Μαύρα Ημέρας και καιρούς σο νου μ’ όντες θα κρούγ’νε
Η Σοφία Ιακωβίδου γεννήθηκε και ζει στην Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από τα Κοτύωρα και το Καρς του Πόντου. Διπλωματούχος της Πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ με συναφές μεταπτυχιακό στις σπουδές της, καθώς και ΜΑ στην «Δημιουργική γραφή» (ΠΔΜ - ΑΠΘ). Από το 2015 δραστηριοποιείται ενεργά στον Ποντιακό χώρο. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Μέριμνας Ποντίων Κυριών, της Επιτροπής Ποντιακής Διαλέκτου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, καθώς και αρκετών άλλων σωματείων, όπως η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης.
Από το τέλος του 2023 είναι μέλος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών και εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Νεάπολης – Συκεών. Μέλος της γυναικείας ομάδας IFONITIS GYNAIKES SYGRAFEIS και του συλλόγου Εστία Γυναικών Νεάπολης. Γράφει ποιήματα και στίχους στην ποντιακή, ορισμένα από τα οποία έχουν μελοποιηθεί. Παραδίδει μαθήματα Δημιουργικής Γραφής για ενήλικες στη Δημοτική βιβλιοθήκη Νεαπόλης. Έχει συμμετάσχει σε Διεθνή Συνέδρια και ημερίδες που αφορούν στην Ποντιακή γλώσσα και λογοτεχνία. Έχει οργανώσει και συμμετάσχει σε πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Πέραν όλων όμως, αυτό για το οποίο δηλώνει περήφανη είναι τα τρία καμάρια της, οι γιοι της, ο Παναγιώτης, ο Γιώργος κι ο Νικόλας.
Γαβριέλλα Παναγή
αμφιλύκη
ISBN: 978-618-5748-45-6
σελίδες: 48
μέγεθος:14x21εκ..
Η “Αμφιλυκη" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Γαβριέλλας Παναγή. Η ποιητική συλλογή χωρίζεται σε δύο μέρη, το λυκαυγές και το λυκόφως. Κάθε μέρος περιλαμβάνει 14 ποιήματα. Τα ποιήματα της συλλογής έχουν λυρικό, ερωτικό και υπαρξιακό χαρακτήρα. Οι στίχοι είναι σμιλεμένοι, πολύχρωμοι, διεισδυτικοί και χαρακτηρίζονται από μια εύθραυστη θλιμμένη ομορφιά.
ΣΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ
Σε κρατάω
σαν ανάμνηση
από χρώματα ενός δειλινού.
Στο χρυσαφί του φως
που άλλοτε διαφέντευε τον ουρανό μου
στις κόκκινες ανταύγειες του
που τόσο απελπισμένα πρόδωσες
στο μωβ της λησμονιάς
που σαπίζει μέσα μου
και σ’ εκείνο το βαθύ μπλε
που αγριεύει μέσα μου τα ήμερα.
ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
Επέστρεφε
σαν πόθος διψασμένος
που μουρμουρίζει σιγανά στο κορμί μου,
σαν άγγιγμα που διεγείρει την ψυχή
κι ανάβει σαν πανσέληνος το βράδυ.
Επέστρεφε συχνά
σαν υπόκωφος φλοίσβος
που αναζητεί ένα παλιό ναυάγιο,
σαν ίσκιος απατηλός
που θροΐζει στο σκοτάδι
Επέστρεφε κι αγάπα με
επέστρεφε κρυφά
επέστρεφε στη σκέψη
επέστρεφε
ζωή.
Η Γαβριέλλα Παναγή γεννήθηκε το 1993 στη Λεμεσό (Κύπρος). Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου, με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ.Κ. Κατέχει μεταπτυχιακό με τίτλο ‘Ιστορία Ανθρωπολογία και Πολιτισμός στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη’, από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στη Θεσσαλονίκη.
Έχει επίσης ολοκληρώσει, με διάκριση, μουσικές σπουδές για πιάνο από το Trinity College του Λονδίνου.
Είναι υποψήφια διδάκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας, του τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Θέμα της διατριβής της είναι «Η μουσική στην ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και η συμβολή του στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι». Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν κυρίως την ποίηση της Μεταπολεμικής Περιόδου και τις διακαλλιτεχνικές προσεγγίσεις μεταξύ λογοτεχνίας και άλλων τεχνών, κυρίως της μουσικής. Από το 2018 εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Ιδιωτική Εκπαίδευση. Η ενασχόλησή της με την ποίηση, η οποία ξεκίνησε από τα σχολικά της χρόνια, αποτελεί ανάγκη έκφρασης ιδεών, συναισθημάτων αλλά και δημιουργίας. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε φιλολογικά – λογοτεχνικά περιοδικά και σε Συλλογικές Ανθολογίες, ενώ αρκετά από αυτά έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς.
Τριανταφυλλιά Ρουμελιώτη
Όρνια
ISBN: 978-618-5748-46-3
σελίδες: 82
μέγεθος: 14x21εκ.
Πρόκειται για μια συλλογή όπου κυριαρχεί η προσωπικότητα της δημιουργού κι αφήνει τη δική της παρακαταθήκη και άποψη για όσα απασχολούν τον άνθρωπο και την κοινωνία γενικότερα. Με γλώσσα λιτή και συμπυκνωμένη γραφή δεν κουράζει τον αναγνώστη, αλλά τον έχει σε μόνιμη υπερδιέγερση της ψυχής και του νου, καθώς θέτει προβληματισμούς κι ερωτήματα επιζητώντας την απάντηση που θα την οδηγήσει στην εξιλέωση και τη σωτήρια διαφυγή προς έναν κόσμο ουτοπικό και παραμυθένιο.
Με τον λυρισμό που την διακρίνει, χωρίς όμως να δεσμεύεται από τους περιορισμούς της έμμετρης ποίησης, κατορθώνει και δημιουργεί με επιτυχία το δικό της προσωπικό ύφος, χωρίς να αντιγράφει ή να επηρεάζεται από ξένα πρότυπα. Αν ήταν να την κατατάξω σε κάποια κατηγορία, θα έλεγα με ακρίβεια πως πρόκειται για μια γνήσια εκπρόσωπο της ελευθερωμένης ποίησης με έντονα τα στοιχεία του συμβολισμού, όπως φαίνεται κι απ’ την επιλογή της για τον τίτλο του βιβλίου. Τα «Όρνια», λοιπόν, είναι το σύμβολο που κυριαρχεί σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Έχει να κάνει με τη φθορά του μεγαλείου του έρωτα και της αγάπης που επέρχεται στη σύγχρονη εποχή, όπου οι σχέσεις των ανθρώπων με την έλλειψη του «αμοιβαίου» καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι. Έχει να κάνει με τη διαμόρφωση της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα, με τα όρνια να κυριαρχούν και την ανθρωποφαγία και το «εγώ» ως άρχουσα βάση ύπαρξης να συντελούν στην υποβάθμιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ως βασική αρχή μιας υγιούς κοινωνίας.
(από το εισαγωγικό σημείωμα του στιχουργού και ποιητή
Χρήστου Χριστόπουλου)
ΝΥΧΤΑ
Βρέχει αδιάκοπα σιωπή
στης προσευχής το στόμα
χτυπά το τζάμι η αντοχή
νύχτα υγρή στο χώμα.
Μυρίζει ο τόπος ενοχή
κι άπραγες μένουν οι στιγμές
η ελπίδα εξορίστηκε
μια προδομένη ώρα.
Μία ακόμα εποχή
γυμνή σαν έρθει η αυγή
στα ξένα ένοχη η βροχή
πουλιά ξυπνά αθώα.
Η Τριανταφυλλιά Ρουμελιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κέρκυρα, και μεγάλωσε στον Πειραιά. Μητέρα ενός αγοριού, εργαζόμενη επί 14 συναπτά έτη στον διοικητικό τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με σπουδές στο Τμήμα Φυσικών Επιστημών & Τεχνολογίας και πτυχιούχος στη Βοηθητική Ιατρική Βιολογικών Εργαστηρίων. Ομιλεί δύο ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά)και είχε 4ετή εργασιακή εμπειρία στη δ/νση Πολιτισμού και στα πολιτιστικά δρώμενα. Έχει γνωρίσει διάφορες πολιτισμικές κουλτούρες μέσα από ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και σε χώρες του Ισημερινού. Με ενεργή δραστηριότητα στα διαδικτυακά μέσα, σε λογοτεχνικά sites και πληθώρα λογοτεχνικών ομάδων.
Τα τελευταία έτη μοιράζεται την αγάπη της για την ποίηση και την λογοτεχνία, έχουσα σπουδές στο Τμήμα Φιλοσοφικής - Νεοελληνική Λογοτεχνία - Ποιητικός Λόγος - Ποιητικός Στίχος - Δημιουργική Γραφή - Ιστορία της Ποίησης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τα Όρνια είναι η πρώτη ποιητική της συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μετρονόμος.
0 Σχόλια