Η Μαρία Παναγοπούλου πέρα από αξιόλογη δημοσιογράφος είναι και μια πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη συγγραφέας. Παρά τα μόλις επτά χρόνια που βρίσκεται επίσημα στον χώρο των βιβλίων, έχει κερδίσει ήδη την αγάπη και την εκτίμηση του αναγνωστικού κοινού και όχι άδικα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» κι εμείς βρήκαμε σήμερα την ευκαιρία να τη φιλοξενήσουμε στις Τέχνες για να μας μιλήσει γι' αυτό, αλλά και για τη συγγραφική της δραστηριότητα γενικότερα. Ας δούμε τι έχει να μας πει.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Παναγοπούλου, είστε δημοσιογράφος στο επάγγελμα και συνεργάτης τηλεοπτικής εκπομπής. Παράλληλα ασχολείστε και με τη συγγραφή βιβλίων δίνοντας έμφαση κατά κύριο λόγο σε αληθινές ιστορίες από τις οποίες και εμπνέεστε. Τι είναι όμως αυτό που σας συναρπάζει σε αυτές και σας ωθεί στη δημιουργία;
Τις αγαπώ πολύ τις αληθινές ιστορίες και κατά μία έννοια τις «ζηλεύω» κιόλας. Θα ήθελα πολύ να διαθέτω τη φαντασία που διαθέτει η ζωή, να δημιουργώ στο μυαλό μου τις μοναδικές ανατροπές που επιφυλάσσει στους ήρωές μου.
Γιατί επιλέγετε να εκφράζεστε μέσω της συγγραφής; Γιατί την υπηρετείτε με τόση συνέπεια και υπευθυνότητα;
Το γράψιμο είναι ο τρόπος εκτόνωσης και έκφρασης των συναισθημάτων μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γράφω ακατάπαυστα, όταν είμαι ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη, όταν χαίρομαι και όταν πονάω.
Οι σπουδές σας στην Κοινωνιολογία και στην Εφαρμοσμένη Εγκληματολογία και στη Θετική Ψυχολογία θεωρείτε πως επιδρούν καθοριστικά στην πιο λεπτομερή σκιαγράφηση των χαρακτήρων των ηρώων σας και γενικότερα στην πιο ρεαλιστική αποτύπωση των ιστοριών που φιλοξενείτε στα βιβλία σας;
Απολύτως ναι. Δεδομένου ότι γράφω μόνο αληθινές ιστορίες, είμαι αναγκασμένη να εμβαθύνω σε πραγματικούς ανθρώπους και γεγονότα, να τους κατανοώ και να τους προσεγγίζω με δικαιοσύνη, χωρίς να αδικώ, να υποτιμώ ή να υπερτιμώ τις πράξεις τους. Και οι γνώσεις μου αποτελούν πολύτιμα όπλα για να το καταφέρνω κάθε φορά.
Πώς αισθάνεστε που αποτελείτε μια από τις πιο αγαπημένες και πολυδιαβασμένες συγγραφείς της χώρας μας;
Δεν ξέρω αν είμαι όλα αυτά που λέτε, αλλά μετά από 7 χρόνια σε αυτόν τον χώρο νιώθω υπερήφανη για όσα έχω καταφέρει και ευλογημένη γιατί μέσα από τα βιβλία μου λαμβάνω αγάπη και εκτίμηση.
Επιλέγετε να γράφετε κοινωνικού περιεχομένου μυθιστορήματα, ωστόσο δε λείπει από τις ιστορίες σας το αστυνομικό δαιμόνιο, η περιπέτεια και φυσικά ο έρωτας. Θεωρείτε απαραίτητη τη συνύπαρξη των στοιχείων αυτών για την έξαψη του ενδιαφέροντος των αναγνωστών και γενικότερα για την εμπορική επιτυχία των βιβλίων σας;
Όχι, δεν τη θεωρώ απαραίτητη. Ο λόγος που συνυπάρχουν όλα αυτά είναι γιατί με γοητεύουν οι αληθινές ιστορίες που τα εμπεριέχουν, συνεπώς τις επιλέγω ευκολότερα έναντι άλλων που δεν έχουν τόσες διαστάσεις.
Ποιες αληθινές ιστορίες σας εμπνέουν κυρίως και τι το ιδιαίτερο διαθέτουν ώστε να σας ωθήσουν στη δημιουργία;
Αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να το απαντήσω με λόγια. Μπορεί να ακούσω την πιο εντυπωσιακή ιστορία και να μην νιώσω αυτήν την «ταχυπαλμία» που θα με κάνει να θέλω να τρέξω στο laptop μου και να αρχίσω να γράφω το επόμενο βιβλίο μου. Είναι κάτι πολύ εσωτερικό. Υπάρχουν ωστόσο και αντικειμενικά κριτήρια στην επιλογή των ιστοριών, όπως π.χ. να μην έχει γραφτεί πρόσφατα κάποιο βιβλίο με παρόμοια θεματολογία, να μην πρόκειται για «βιογραφία» κάποιων ανθρώπων αφού δεν γράφω τις ζωές τους κατά παραγγελία αλλά εμπνέομαι από συγκεκριμένα γεγονότα κλπ.
Από το 2020 μέχρι σήμερα το ραντεβού σας με τις εκδόσεις «Ψυχογιός» είναι σταθερά ετήσιο. Σας αγχώνει ο χρόνος, η προθεσμία, η ευθύνη απέναντι στο κοινό σας κάθε φορά να του παρουσιάσετε κάτι ακόμα πιο καθηλωτικό και ενδιαφέρον από το προηγούμενο έργο σας, ακόμα πιο εμπορικό και ποιοτικό ταυτόχρονα;
Δεν έχω προθεσμίες ούτε χρονικό περιορισμό από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μπορώ να παραδώσω το επόμενο βιβλίο μου όποτε θα είναι έτοιμο και να περιμένω με αγωνία την έγκρισή του. Το καλό είναι πως έχω μισοτελειωμένα περίπου 20 βιβλία και παράλληλα συνεχίζω να γράφω ασταμάτητα.
Ποιο από τα έξι βιβλία σας είναι το πιο αγαπημένο σας αν όντως υπάρχει και ποιο θα συστήνατε να διαβάσουν οι αναγνώστες πρώτο, προκειμένου να σας γνωρίσουν ως συγγραφέα και γιατί;
Τα αγαπώ όλα το ίδιο. Προτείνω όμως να ξεκινήσουν από το τελευταίο μου βιβλίο «Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» γιατί για εμένα είναι ανεπανάληπτο, για προσωπικούς λόγους.
Το τελευταίο σας βιβλίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2025 από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Εντάσσεται στη θεματική κατηγορία κοινωνικό μυθιστόρημα και φέρει τον τίτλο «Η εκδίκηση της μπαλαρίνας». Όπως γράφετε στο εισαγωγικό σας σημείωμα, είναι το πρώτο βιβλίο σας που κυκλοφορεί μετά την απώλεια του επί τριάντα δύο χρόνια συντρόφου της ζωής σας Κώστα Χαρδαβέλλα, ο οποίος δυστυχώς δεν έγινε ο πρώτος αναγνώστης του όπως συνέβαινε σε όλα τα προηγούμενα βιβλία σας. Παρόλ’ αυτά, το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε εκείνον, γιατί η συμβολή του για την ολοκλήρωσή του ήταν καθοριστικής σημασίας. Θέλετε να μας μιλήσετε γι’ αυτό;
«Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» ξεκίνησε να γράφεται πριν από δυόμιση χρόνια. Βρισκόμουν λίγο μετά τη μέση του βιβλίου όταν ο σύζυγός μου διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα, στις αρχές Ιανουαρίου 2024. Η περιπέτεια στην οποία μπήκαμε δεν μου άφηνε ούτε χρόνο ούτε διάθεση για να ολοκληρώσω τη συγγραφή του και δεν θα το είχα τελειώσει ποτέ αν ο Κώστας δε με πίεζε να το κάνω. Τα υπόλοιπα τα εξηγώ στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου και νιώθω συγκίνηση που όποιος το διαβάζει μού λέει τόσο τρυφερά λόγια για αυτό.
«Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» είναι ένας τίτλος που δόθηκε εύκολα, σχεδόν αυθόρμητα στο βιβλίο αυτό ή σας δυσκόλεψε η επιλογή του;
«Η εκδίκηση της μπαλαρίνας» ήταν ο τίτλος που μου είχε προτείνει η πραγματική ηρωίδα του βιβλίου, αφού έτσι λεγόταν η χορογραφία που της είχε ετοιμάσει ο μέντοράς και δάσκαλος της. Επειδή πρόκειται για μια ιστορία που έχει στο επίκεντρο της τον «λάθος άνθρωπο» και πώς μπορεί αυτός να εκτροχιάσει την πορεία της ζωής μας, εγώ σκέφτηκα να δώσω τον τίτλο «Ο λάθος άνθρωπος». Ήταν η συμβουλή του Κώστα που με έκανε να αλλάξω γνώμη και τελικά να επιλέξω την πρόταση της ηρωίδας μου.
Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο της ιστορίας που αφηγείστε. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο σας στα χέρια του;
Θα διαβάσει μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία με έντονα συναισθήματα, αδιανόητες ανατροπές και βαθιά ανθρώπινα πάθη και λάθη. Η Αριάνα, ένα 23χρονο κορίτσι από τη Σάμο που ονειρεύεται να γίνει μπαλαρίνα, γνωρίζει τυχαία τον Ρομπέρτο, έναν διάσημο Ελληνοϊταλό χορευτή που μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα έχει αποσυρθεί από τη σκηνή. Το ακατέργαστο ταλέντο της τον εμπνέει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να γίνει ο μέντορας της. Το τίμημα που της ζητάει να καταβάλλει προκειμένου να γίνει κορυφαία μπαλαρίνα είναι αποτρόπαιο, όμως εκείνη το αποδέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη. Τη βαπτίζει Τζίντζερ, από το πυρόξανθο χρώμα των μαλλιών της, τη μαθαίνει να ισορροπεί μοναδικά πάνω στις κόκκινες πουέντ και την καθοδηγεί προς την κορυφή. Λίγες ώρες προτού χορέψει για πρώτη φορά στη φημισμένη Σκάλα του Μιλάνου, ένα νέο τροχαίο ανατρέπει τη ζωή της. Οδηγός του αυτοκινήτου είναι ο Ρομπέρτο και συνοδηγός, η ίδια της η μητέρα. Τα αλυσιδωτά μυστικά που αποκαλύπτονται τη φέρνουν αντιμέτωπη με το πιο επικίνδυνο άλμα της ζωής της. Θα βρει τη δύναμη να προσγειωθεί και να σταθεί ξανά στα πόδια της ή θα την καταπιεί το πάθος της εκδίκησης;
Το βιβλίο σας, αναφέρετε στο οπισθόφυλλό του, αποτελεί μια βουτιά στον σκοτεινό κόσμο του μπαλέτου, όταν σβήνουν τα σαγηνευτικά φώτα της σκηνής. Μπορούμε φυσικά να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν προκαλεί την επιτυχία χωρίς κόπο, προσπάθεια, πειθαρχία και υπομονή. Γιατί όμως είναι σκοτεινός ο κόσμος αυτός, ίσως και τρομακτικός, όπως θα αντιληφθεί ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο σας;
Όπως γράφω και στο βιβλίο, τα παπούτσια του μπαλέτου, μας δίνουν ένα πολύτιμο μάθημα. Λεπτεπίλεπτα στην όψη, κανείς δε φαντάζεται πόσο σκληρά είναι παρά μόνο όταν νιώσει τα δάχτυλα των ποδιών του να συνθλίβονται πάνω στη μύτη της πουέντ, η οποία είναι ντυμένη με ντελικάτο σατέν ύφασμα, αλλά από κάτω κρύβει το πιο χοντρό και άκαμπτο καραβόπανο. Το ίδιο ισχύει και για τον χώρο του μπαλέτου. Η ηρωίδα μου, σε κάποια από τις συνομιλίες που είχαμε προτού ξεκινήσω τη συγγραφή της ιστορίας της, μου είπε «αν νομίζεις ότι οι μπαλαρίνες είναι οι εύθραυστες φιγούρες που ντύνονται με λευκά τούλια, ενώνουν στρογγυλά τα χέρια τους πάνω από το κεφάλι τους και περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους στις μύτες των ποδιών τους υπό το άκουσμα της κλασικής μουσικής από τη Λίμνη των Κύκνων, τότε μην το γράψεις αυτό το βιβλίο».
Οι χαρακτήρες του βιβλίου σας είναι όλοι τους υπαρκτά πρόσωπα ή κάποια προστέθηκαν για τις ανάγκες της μυθοπλασίας;
Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα του βιβλίου είναι όλα πραγματικά. Η βασική αλλαγή που έχω κάνει σε σχέση με την αληθινή ιστορία είναι η εποχή στην οποία διαδραματίστηκε, μετά από επιθυμία της ηρωίδας μου.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό; Ποια η προσωπική σας γνώμη ως δημιουργός του;
Έχω πολλές περιπτώσεις γυναικών που μου λένε ότι έδωσαν το βιβλίο μου στις έφηβες κόρες τους ή στις μαθήτριες τους και τις βοήθησε πολύ η ανάγνωσή του. Επειδή το βιβλίο είναι γραμμένο για ενήλικες, αυτό που προτείνω πάντα είναι το διαβάσει ένας γονιός, δάσκαλος ή φίλος και να κρίνει ο ίδιος αν πρέπει ή όχι να το προσφέρει σε έναν έφηβο αναγνώστη.
Περνάτε πληθώρα μηνυμάτων στο βιβλίο σας που αποτελούν κίνητρο για βαθύτερη φιλοσοφική ανάλυση, ουσιαστική ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων. Αυτός ήταν ο στόχος σας εξαρχής όταν ξεκινήσατε τη συγγραφή του;
Δεν γράφω ποτέ για να περάσω μηνύματα. Εκτιμώ πως τα βιβλία είναι σαν καθρέφτες και μέσα στις σελίδες τους βλέπουμε τους εαυτούς μας. Για τον λόγο αυτό εγώ μεταφέρω την ιστορία στον αναγνώστη, μέσα από τη δική μου οπτική και τον αφήνω ελεύθερο να βιώσει τα συναισθήματα που θα γεννηθούν μέσα του.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι. Είστε ευχαριστημένη από τη μέχρι τώρα πολύχρονη, θα λέγαμε, και άκρως παραγωγική συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Ψυχογιός»;
Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι σαν όνειρο για εμένα. Είμαι ευγνώμων και ευτυχής που «συγκατοικώ» με συγγραφείς που διάβαζα και θαύμαζα ως αναγνώστρια. Πρόκειται για το κορυφαίο εκδοτικό «σπίτι», με ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν, είναι επαγγελματίες και ταυτόχρονα διατηρούν το πάθος του «πρωτάρη».
Μια ευχή σας για το μέλλον που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;
Βρίσκομαι σε μια ηλικία και φάση της ζωής μου που η μόνη ευχή έχει να κάνει με την υγεία.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
«Δεν είμαι ευτυχισμένη, Ρομπέρτο. Μα ούτε και δυστυχισμένη. Θα έδινα τα πάντα για να είμαι κάτι από τα δύο. Να πετώ στα σύννεφα ή να σέρνομαι στη γη. Να πλημμυρίζω από χαρά ή να ξεχειλίζω από πόνο. Δεν το αντέχω αυτό που είμαι. Κενή συναισθημάτων και αναμνήσεων, κενή λαθών και παθών. Ο χορός καταλαμβάνει κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου μου και εσύ απαιτείς διαρκώς κι άλλη από την ενέργειά μου. Ό,τι κι αν δώσω πάνω στη σκηνή, όσο κι αν πονέσω, ακόμη κι όταν τα θέατρα όπου εμφανίζομαι σείονται από το χειροκρότημα του κοινού, για εσένα δεν είναι αρκετό. Ποτέ δε θα είναι αρκετό. Δεν ξέρω πια τι να κάνω για να σε ικανοποιήσω και, να σου πω την αλήθεια, κουράστηκα να το αναζητώ. Σε τρεις μέρες κλείνω τα είκοσι τρία. Δε θέλω να συνεχίσω την ευρωπαϊκή περιοδεία μου. Δε θέλω να είμαι το χορευτικό φαινόμενο Τζίντζερ που εσύ δημιούργησες. Δε θέλω να είμαι μια μπαλαρίνα παγιδευμένη σε ένα μουσικό κουτί που βγαίνει από κει μέσα μόνο για να χορέψει. Θέλω να γίνω ξανά η Αριάνα, το άγνωστο κοριτσάκι που ήμουν προτού σε συναντήσω, και να ζήσω. Να ζήσω».
Κυρία Παναγοπούλου, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη και ουσιαστική συζήτησή μας με αφορμή το νέο σας βιβλίο. Εύχομαι από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο και να κατακτήσει τις καρδιές των αναγνωστών σας!
Βιογραφικό:
Η ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Το πραγματικό της επίθετο είναι Παναγοηλιοπούλου, αλλά σε ηλικία 19 ετών, όταν ξεκίνησε να εργάζεται ως ρεπόρτερ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, αναγκάστηκε να το περικόψει αφού ήταν γλωσσοδέτης για τους παραγωγούς των εκπομπών. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, σε περιοδικά και εφημερίδες, αλλά και στον χώρο των δημοσίων σχέσεων και της επικοινωνίας. Πρόσφατα ολοκλήρωσε ένα πρόγραμμα Εφαρμοσμένης Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τώρα φοιτά στο πρόγραμμα Θετικής Ψυχολογίας.
Διαβάστε τη βιβλιοκριτική μας: εδώ
0 Σχόλια