Μια μικρή άποψη:
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς
Η ποίηση είναι ένας
τρόπος ύπαρξης, τρόπος αναπνοής, τρόπος ζωής.
Ποίηση είναι το «αίμα της
αλήθειας».
Η ποίηση διαστέλλει την
ψυχή, απομαγνητίζει τη σιωπή.
Η ποίηση έχει τη δύναμη
να κάνει την άβυσσο ν΄ ανθίζει.
Η ποίηση ανατείνεται να
καταργήσει το χρόνο και τον θάνατο.
Η ποίηση είναι πλήθος
εικόνες συμβολικές.
Η ποίηση είναι γεμάτη
λέξεις καρφιά.
Οι λέξεις της ποίησης σηματοδοτούν τους εσωτερικούς και μυστικούς δρόμους,
διανοίγοντας την οδό του άλλου χώρου, του απρόσιτου, του χώρου του
αναπόδεικτου. Είναι λέξεις οδηγοί, λέξεις περάσματα, λέξεις κάποιες από τις
οποίες χρονολογούνται πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια, λέξεις που τις πρόσφεραν
τα χείλη των προσωκρατικών κι ύστερα έγιναν ψαλμοί και ωδές από τους μυστικούς
βυζαντινούς. Αυτές οι λέξεις -σηματωροί της άλλης ζωής-, οι λέξεις-φρουροί-, που
κομίζουν μέχρι τον αιώνα μας, όμοια με τη λάμψη των αστεριών, το φως της
αλήθειας, αναδυόμενες από τα βάθη του χρόνου. Είναι οι λέξεις του Ηράκλειτου,
του Αναξαγόρα, του Ακάθιστου ύμνου, του Καβάφη και του Ελύτη.
«Και με τον ήχο των για
μια στιγμή επιστρέφουν
Ήχοι από την πρώτη ποίηση
της ζωής μας-
Σα μουσική, την νύχτα,
μακρυνή, που σβήνει»
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, «Φωνές»
«Της εξορίας η γη,
είναι ραγισμένο έδαφος.
Μη το πατάς
μην πηδάς πάνω του
ψάξε μόνο τη μνήμη σου
Διαφορετικά γκρεμίζεται
και βυθίζεσαι»
Γιλά Μοσσάεντ , «Δέρμα
από πεταλούδες»
Το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου που έπεσε στις Πανελλήνιες 2020
Εκεί πού αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουνε πια περάσει
για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου
γι’ άλλα που επαναλαμβάνονται μ’ ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις
για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν
γι’ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις χίλιες, πραγματώθηκαν…
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Τίτος Πατρίκιος, ποίημα από τη συλλογή «Σε βρίσκει η ποίηση» (2012).
«Ποιο είναι το θέμα του ποιήματος, κατά τη γνώμη σας; Ποιο ρόλο έχει η Ποίηση στην προσωπική σας ζωή; Να απαντήσετε αξιοποιώντας τουλάχιστον τρεις (3) κειμενικούς δείκτες (150-200 λέξεις). Μονάδες 15», ήταν η ερώτηση προς τους υποψηφίους για το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου.
