Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου του που φέρει τον τίτλο «Ενώπιον του βασιλιά» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φυλάτος, ο συγγραφέας Γρηγόρης Παπαδόπουλος φιλοξενείται σήμερα στον χώρο μας για να μας μιλήσει γι' αυτό, αλλά και για την αγάπη του για τη συγγραφή. Το ενδιαφέρον του για τη φιλοσοφία και την ιστορία από μικρή ηλικία, φαίνεται πως επέδρασε στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Το βιβλίο αυτό, αναμφισβήτητα, είναι ο καρπός των ερευνών του.
Ας μάθουμε τι έχει να μας πει.
Θα ήθελα για αρχή να σκαλίσω λίγο το παρελθόν σου, να σε γυρίσω λίγα
χρόνια πίσω και να σε ρωτήσω ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να θέλεις να εκφραστείς
μέσω της συγγραφής. Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον συγγραφικό κόσμο;
Στο στρατό, πριν αρκετά χρόνια, εκτός από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις,
υπήρχε άπλετος χρόνος και θέλοντας να τον αξιοποιήσω, άρχισα να γράφω τις
σκέψεις μου. Να σημειώσω εδώ ότι πάντοτε μου άρεσε το μάθημα της έκθεσης, αν
και δεν ήμουν αριστούχος.
Πόσο εύκολο θεωρείς ότι είναι για έναν συγγραφέα να αποτυπώσει στο
χαρτί τα όσα γυροφέρνουν στο μυαλό του; Είναι κάτι που σε δυσκολεύει ή οι
σκέψεις σου βγαίνουν αβίαστα στο χαρτί;
Αβίαστα, θα έλεγα. Για εμένα όλα είναι θέμα έμπνευσης. Αν έχεις
συλλάβει την ιστορία στο μυαλό σου, γνωρίζεις την αρχή και το τέλος. Οπότε, δε
μένει άλλο από το να την αποτυπώσεις στο χαρτί.
Έχεις κάποιες «δικές» σου ώρες; Κάποιες που θεωρείς περισσότερο
γόνιμες από τις άλλες; Κάποιες που αφιερώνεις όλο σου το είναι στην πένα σου;
Όχι, αυτό είναι ακαθόριστο. Μπορεί να σκεφτείς κάτι οδηγώντας το πρωί
για την εργασία σου ή από ένα βραδινό όνειρο. Ένα κοινό μυστικό των συγγραφέων,
είναι να έχουμε πάντα μαζί μας ένα μπλοκάκι για να μη μας ξεφεύγει τίποτα. Τώρα
υπάρχει και το κινητό τηλέφωνο, βέβαια.
Τι αποτελεί για εσένα πηγή έμπνευσης; Από πού αντλείς συνήθως ερεθίσματα ;
Από την ίδια την ιστορία. Υπάρχουν πολλές σκοτεινές περίοδοι, οι
οποίες προσφέρονται για εξερεύνηση και ανακάλυψη. Συνδυάζοντας πληροφορίες
μπορείς να φωτίσεις αδιάβατα μονοπάτια. Κι αυτό από μόνο του είναι πρόκληση.
Και ερχόμαστε στο σήμερα και στην πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου σου που φέρει τον τίτλο «Ενώπιον του βασιλιά» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φυλάτος». Θα ήθελες αρχικά να μας συστήσεις το εγχείρημά σου και να μας πεις τι θα διαβάσει κάποιος που θα το πάρει στα χέρια του;
Είναι μια περιπέτεια που οδηγεί στην αποκάλυψη ενός μυστικού, από τα
μεγαλύτερα της αρχαιότητας. Και πιο συγκεκριμένα στο πού βρίσκεται η σορός του
Μ. Αλεξάνδρου.
Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τον ψυχισμό σου καθώς έγραφες το
συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά και πόσο μεγάλη ήταν η έρευνα που έκανες ώστε να
φτάσεις στην ολοκλήρωσή του. Σε δυσκόλεψε, ενδεχομένως κάτι;
Είχα «μπει στο πετσί του ρόλου» για να το πω απλά. Αισθανόμουν την
κάθε δυσκολία, τη συγκίνηση και τις ενδόμυχες σκέψεις του νεαρού αρχαιολόγου.
Ταυτόχρονα ήμουν ενθουσιασμένος και ανυπόμονος να φτάσω στην έκβαση. Δεν είναι
τυχαία η αναφορά μου στον Μανώλη Ανδρόνικο στην αρχή του έργου. Κάπως έτσι
ένιωσα. Όσον αφορά την έρευνα, διάβασα σχεδόν όλες τις μελέτες που αφορούν τον
Μ. Αλέξανδρο και το μυστικό του τάφου του. Δυσκολίες συνάντησα σε αρκετά σημεία
όπου μπερδεύεται ο θρύλος με την ιστορική πραγματικότητα. Χρειάστηκε αρκετές
φορές να ανατρέξω στις αρχαίες πηγές.
Υπήρξαν παράγοντες, πρόσωπα ή συγκυρίες που σε ενέπνευσαν ώστε να
γραφτεί το συγκεκριμένο έργο;
Φυσικά. Οπωσδήποτε ο μεγάλος όγκος ιστορικών δεδομένων σου δίνει υλικό (όπως τόνισα και πιο πάνω). Σε συνδυασμό με κάτι που θα σου συμβεί στην καθημερινότητα, αυτόματα θα δημιουργηθεί ο συνειρμός και θα συνδέσεις στοιχεία. Για παράδειγμα, μια τυχαία προβολή της ταινίας «Αλέξανδρος» στην τηλεόραση το προηγούμενο βράδι, η επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο την επόμενη ημέρα όπου θα αντικρίσεις ένα λιοντάρι (περικεφαλαία Αλέξανδρου), κρατώντας παράλληλα μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό στο οποίο θα διαβάσεις αργότερα ένα άρθρο για μια μούμια που βρέθηκε στη σοφίτα ενός σπιτιού της κεντρικής Ευρώπης, και να η ιστορία. Δημιουργήθηκε από μόνη της. Κάπως έτσι λειτούργησε και με μένα.
Ήταν σκοπός σου να περάσεις κάποια, ενδεχομένως, μηνύματα μέσα από
αυτό το βιβλίο; Κάτι που θα ήθελες να κρατήσουν οι αναγνώστες σου από αυτό το
αναγνωστικό ταξίδι;
Αρχικά, όχι. Δεν είχα τέτοιο σκοπό. Όσο έγραφα, όμως, τόσο περισσότερο
αντιλαμβανόμουν ότι το ταξίδι του ήρωά μας μπορεί να ενσωματώσει φιλοσοφικά
στοιχεία. Έτσι η αλληγορία που υπάρχει, δείχνει την πορεία που δύναται να
ακολουθήσει ο καθένας, για να βρει τον αναγεννημένο εαυτό του, όπως συμβαίνει
στο τέλος του ταξιδιού του. Αν κάτι επιθυμώ να κρατήσουν οι αναγνώστες, είναι η
διαρκής αναζήτηση της γνώσης. Αυτή είναι η κινητήριος δύναμη του πολιτισμού.
Και κάτι ακόμα. Επειδή η γνώση είναι αντιστρόφως ανάλογη του εγωϊσμού και κατ'
επέκταση του φανατισμού, είναι επιτακτική η ανάγκη να την προσεγγίζουμε.
Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός σου όταν γράφεις ένα βιβλίο; Η
διαπαιδαγώγηση, η ψυχαγωγία ή απλά ένα μοίρασμα με τους αναγνώστες των όσων
μπορεί να συμβαίνουν ενδόμυχά σου;
Όλα αυτά μαζί τελικά. Είναι ένα ψυχογράφημα το βιβλίο. Και προσωπικό
και κοινωνικό.
Τι είναι αυτό που θα συμβούλευες έναν νέο συγγραφέα που αποφάσιζε να
βάλει τη συγγραφή στη ζωή του. Υπάρχουν για σένα μυστικά ή συνταγές επιτυχίας;
Να έχει φαντασία και να διαβάζει πολύ. Αυτή είναι η πρώτη ύλη. Η μόνη
συνταγή επιτυχίας από εκεί και πέρα, είναι μια έμπνευση και ένα ενδιαφέρον
θέμα.
Φτάνοντας προς το τέλος θα ήθελα να σε ρωτήσω γενικότερα πως
αντιμετωπίζεις μια τέχνη που φιμώνεται από τις συγκυρίες, με δεδομένη, την
άσχημη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας και αν η συγγραφή αποτελεί για σένα μια
«έξοδο κινδύνου»;
Έχω μια άλλη οπτική σε αυτό. Η Τέχνη δε φιμώνεται. Είναι αυθύπαρκτη.
Αυτό που χρειάζεται από εμάς είναι να ενδιαφερθούμε να μάθουμε. «Έξοδος
κινδύνου», όχι. «Έξοδος προς το ιδεατό», ναι.
Πώς θα ήθελες να σε βρει το μέλλον; Σου αρκούν όσα έχεις ή πασχίζεις
για κάτι παραπάνω;
Η ευτυχία για εμένα δεν εξαρτάται από αυτά που προσδοκώ για το μέλλον.
Τι εννοώ. Το να πασχίζουμε για κάτι, μας κάνει να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη
κατάσταση έντασης. Πράγμα που είναι αντιπαραγωγικό.
Τι να περιμένουμε να δούμε από εσένα στο προσεχές διάστημα; Σταματάς
ποτέ να δημιουργείς;
Κάτι αντίστοιχο. Αν υπάρχει έμπνευση και μια ωραία ιστορία που να έχει
να πει κάτι στον κόσμο θα υπάρξει και συνέχεια.
Σε ευχαριστούμε θερμά γι'
αυτή μας τη συζήτηση και σου ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σου τα
βήματα!
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
Ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1982 και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου
και εργάζεται στον τομέα της υγείας μέχρι σήμερα. Σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης
και Οικονομίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Το ενδιαφέρον του για τη
φιλοσοφία και την ιστορία από μικρή ηλικία, επέδρασε στη διαμόρφωση της
προσωπικότητάς του και το βιβλίο «Ενώπιον του βασιλιά» είναι καρπός των ερευνών του.
0 Σχόλια