Βιβλιοκριτική για το βιβλίο "Γιατί είμαι χριστιανός" του Αντώνη Σαμαράκη

Συγγραφέας: Αντώνης Σαμαράκης
Έτος έκδοσης: 2021
Σελ.: 112
Εκδόσεις: Ψυχογιός

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

«…Είμαι χριστιανός γιατί αυτό είναι η μοναδική κατάφαση ζωής. Να, κάτι που θυμίζει άλγεβρα, ίσως, μα πότε πότε ακόμη και αυτά τα μαθηματικά αποκαλύπτονται αληθινά. Άρνηση-η αρνητική εποχή μας. Άρνηση-ο χριστιανός που αρνείται να υποταχθεί στην άρνηση. Κατάφαση ζωής, δύο αρνήσεις είναι μία κατάφαση-η χριστιανική κατάφαση»

«…Αν έχει ο χριστιανισμός μου επιχειρήματα; Ναι έχει.. έχει ένα Τον Χριστό. Η προσωπικότητα αυτή με θέλγει, μου επιβάλλεται. Με πείθει. Να γιατί είμαι χριστιανός, γιατί υπάρχει Αυτός, ο Χριστός…

…Είμαι χριστιανός γιατί έχω δαίμονα μέσα μου. Πιστεύω στον Χριστό, γιατί πρώτα, αλίμονο, πίστεψα στον εχθρό του … στον εχθρό μου. Στον δαίμονά μου»

Το δοκίμιο αυτό γράφτηκε στα 1947, τότε που μαίνεται ο εμφύλιος σπαραγμός.

Το βιβλίο αυτό είναι αποκαλυπτικό.

Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος της χριστιανικής πίστης, καταιγισμός βιωμάτων. Ό,τι πιο επίκαιρο. Ό,τι πιο αναγκαίο. Ό,τι πιο φωτεινό. Ό,τι πιο ελπιδοφόρο. Καθόλου αντιρρητικό, καθόλου προσβλητικό ή επιθετικό. Δεν είναι απολογία αλλά ομολογία. Ομολογεί την πίστη του, εκφράζει την καρδιά του, δε θίγει κανέναν και καμία άλλη πίστη. Χωρίς να πολεμάει την απιστία, βιωματικά εκφράζει το πάθος της πίστης, τη λογική της, τη δύναμή της, την ομορφιά της, την εκπληκτικότητά της, την ελευθερία της. Ανατρέπει χωρίς να προσβάλλει. Καταργεί τα όποια επιχειρήματα, αντιπροσφέροντας μια εμπειρική λογική, που διαθέτει μεγαλύτερη βεβαιότητα και πειστικότητα, που είναι ορθότερη από την ορθή λογική.

Ο Αντώνης Σαμαράκης δεν υποστηρίζει τον χριστιανισμό ως ιδεολόγημα. Δεν μιλάει μόνο για την χριστιανική ιδέα, αλλά αναφέρεται στο πρόσωπο του Χριστού, τον οποίο και ονομάζει κατ΄ επανάληψη «ο Κύριός μου» δηλαδή ο Θεός μου. Μπορεί το ύφος του να είναι διαφορετικό από την πατερική έκφραση, μπορεί το κείμενο να στερείται την εκκλησιαστική θεώρηση, μπορεί να μην είναι απόλυτα θεολογικά ακριβές, μπορεί να ξενίζει με την απουσία αναφορών στην Εκκλησία, στους αγίους, στη θεία λειτουργία, στην Ορθόδοξη παράδοση, εκφράζει όμως βαθιά και έντονη πίστη στον Χριστό ως Θεό.

Ο χριστιανισμός δεν είναι κάτι που δηλώνεις ότι είσαι ή δεν είσαι, αλλά κάτι που διαρκώς γίνεσαι. Δεν είναι μια μικρή αρχή, αλλά ένας μεγάλος στόχος…

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ (1919-2003) αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δούλεψε για πολλά χρόνια στο υπουργείο Εργασίας, από όπου παραιτήθηκε το 1963. Ως εκπρόσωπος της Ελλάδας και των Ηνωμένων Εθνών, ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, της Αφρικής, για κοινωνικά θέματα. Εμφανίστηκε στην πεζογραφία το 1954 με τη συλλογή διηγημάτων ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες, σε 114 ξένες εκδόσεις. Για τη συλλογή διηγημάτων ΑΡΝΟΥΜΑΙ τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, και για το μυθιστόρημά του ΤΟ ΛΑΘΟΣ με δύο λογοτεχνικά βραβεία: στην Ελλάδα, το Βραβείο των «12», και στη Γαλλία, το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπάλια. Υπήρξε επίτιμος διδάκτωρ των Τμημάτων Φιλολογίας των Φιλοσοφικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Ιωαννίνων, ενώ τα έργα του διδάσκονται στη δημοτική και τη μέση εκπαίδευση καθώς και σε πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης είχε ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης σε 40 πόλεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή παράσημα και διακρίσεις, όπως με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής στη Γαλλία, το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της πόλεως των Αθηνών, το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Εθνάρχου Μακαρίου Γ΄ κ.ά. Το 1989, η UNICEF Νέας Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Έλληνα Πρεσβευτή Καλής Θέλησης για τα παιδιά του κόσμου. Το όνομά του έχουν πάρει σχολεία, δρόμοι και πνευματικά κέντρα.