Βιβλιοκριτική για την ποιητική συλλογή "Συμπτώματα" του Χρίστου Ρ.Τσιαήλη | Γράφει ο Κώστας Τραχανάς


Συγγραφέας: Χρίστος Ρ. Τσιαήλης
Έτος έκδοσης: 2021
Σελ.: 104
Εκδόσεις: Γκοβόστη

                                                                             Γράφει ο Κώστας Τραχανάς


Ακολουθώντας την περίφημη ηρακλείτεια σκέψη, θα μπορούσαμε να πούμε πως ένας άνθρωπος ποτέ δεν μένει πραγματικά ίδιος στο πέρασμα του χρόνου. Επομένως, όσες φορές και αν εκείνος επισκεφθεί το οποιοδήποτε κείμενο, πάντοτε θα προκύπτει μία καινούργια ανάγνωση, η οποία μπορεί να συμπληρώνει ή κάποτε να ανατρέπει τις προηγούμενές της.

Βεβαίως, από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρείται η σπουδαία ποίηση, εφόσον ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι το ανεξάντλητο της βαθιάς της ουσίας, με τις διαρκείς αιτίες και αφορμές που δίνει για συγκίνηση και στοχασμό. Με αυτές τις σκέψεις βρισκόμαστε μπροστά στην νέα ποιητική συλλογή «Συμπτώματα» του ακάματου λειτουργού των γραμμάτων Χρίστου Ρ.Τσιαήλη.

Στην ποιητική αυτή συλλογή εντοπίζουμε βραχείς στίχους, που η ροή τους διακόπτεται από διασκελισμούς ή από εσωτερικές, συντακτικές παύσεις, συχνή αναδρομή σε ένα επιγραμματικό τόνο, σπαράγματα και έναν φαινομενικά αποσπασματικό χαρακτήρα, μεταφορές και νοερές εικόνες που μοιάζουν παράδοξες εκ πρώτης -αλλά προσφέρουν εντέλει μια πολύ σπάνια θέα της ανθρώπινης κατάστασης και κοινωνίας, εμμονή σε λίγες λέξεις που επαναλαμβάνονται επιτυγχάνοντας έτσι επίταση ήχου και ρυθμική ένταση, υποτονισμένη παρουσία της στίξης και της ρίμας, χρήση ελλειπτικών, συντακτικών δομών, προτίμηση στη συναισθησία, αμφισημία λέξεων που ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι τα ποιήματα σημαίνουν περισσότερο απ΄ ότι μπορεί να μεταδώσει ο καθημερινός λόγος. Το έργο του Χρίστου Τσιαήλη δείχνει ένα υπόγειο αλλά συνεπή τρόπο να δουλεύει κανείς με τις λέξεις και τις ιδέες και να φτιάχνει τον δικό του δρόμο…

Ποίηση του Χ.Τσιαήλη με διάθεση φιλοσοφική και ψυχανατόμο, που αντλεί έμπνευση από κοσμολογικές θεωρίες. Θραυσματικός στοχασμός. Λεπτεπίλεπτες ασκήσεις ύφους και λεκτικοί κανονιοβολισμοί. Το μυστήριο δεν προσφέρεται για κατανόηση, είναι άλυτο, αρκεί μόνο να το αναγνωρίζουμε κι αυτό είναι κάτι. Τέλμα των ψυχών. Ιδέες και Σπηλιές του Πλάτωνα. Σιωπές και ψιθυρίσματα. Λογική και φαντασία. Τρέλα και λογική. Φόβος και θυμός. Άνθρακες και αδάμαντες. Ωχρή σκιά και ψυχή λάδι τσιγαρισμένο. Δαιμόνια ψηφιακά. Ψίχα, μήτρα και ψυχή. Χαρτί, γυαλί και πλαστικό /αδέσμευτη σιλικόνη. Ίππος, άτι και άλογο. Ποτέ δε[ν θα] κατέβει ο αναβάτης να ιππεύσει η συνοδός. Ό,τι πέφτει αναλώνεται. Όλα εξαρθρώνονται αργά, βραδύτατα. Αθύρματα της μνήμης. Η Ανθρωπότητα ένα εφήμερο νεφέλωμα. Με αίμα και βλαστοκύτταρα διόρθωσαν τον άνθρωπο που έμοιαζε ατελής. Νέου τύπου εκμαγεία. Στην οθόνη το πίξελ /κυψέλης αυγό /κάτι γεννιέται νεκρό. Μυητικές διαδικασίες, νεοφώτιστοι, γάμοι, κηδείες, σπονδές, Παίχτες , Δρόμοι, πηγάδια αόρατα , σπηλιές, Μοιρογνωμόνια, Ταφ και Διαβήτες. Τέλμα του Τέτρις. Μεταλλικές Πυθίες. Μέλανας Φιλόσοφος. Κλώνος ειμαρμένης. Όργανα των μαθηματικών και Τιθασευμένος Μάντης. Ματαίωση και απαντοχή. Μυστικά και ψέματα διαλυτικά στις σχέσεις. Χορτολαγνεία και βιγκανισμός. Εντροπία και υπερκαινοφανείς. Το Σύμπαν και το Big Bang. Ο νόμος του Μέρφι και το σύνδρομο του ισχυρού ιατρού. Τώρα που σίγησαν τον άνεμο /τώρα να φοβηθείς την ηρεμία. Ουρανός με αποχρώσεις ώχρας/κοιτάει κάτω. Πόσο πανομοιότυπα είναι/ το σούρουπο και το χάραμα. Πόση δύναμη χρειάζεται για να κατέβει κανείς στα Τάρταρα και να ανέβει μετά στα Ουράνια. Λυτρωτική διέξοδος στον χρόνιο και ανέκφραστο πόνο. Ένας μακρόσυρτος αναστεναγμός. Σώμα σκοτεινό και άυλο χτικιό. Μαύρα [ανθ]ρακονήματα. Θάνατος και υπέρβαση της απώλειας. Περνάμε την περίοδο του [θαν]. Κάρνεια μέθεξη και Λεβιά[θαν]. Διαδικασία αποδοχής του Θανάτου. Νηπενθείς άνθρωποι. Πού πάει το κλάμα όταν χυθεί ; Τι γεννιέται ξανά πριν πεθάνει ; Τι σημαίνει τον θάνατο φτηνά να αγοράζεις /και τη ζωή ακριβά; Όταν μιλάς στον Χάρο /ποτέ να μην κιοτεύεις. Είμαι του [ θαν] άτου η στροφή /της τελευταίας ζωντανής Σαπφούς. Πέντε [θάν]ατοι μάχονταν/ με τρόπαιο τη ζωή. Η ζωή και ο θάνατος. Η ζωή και η αγάπη. [Η ζωή μες στο διάτρητο σώμα κρυώνει γυμνή / γεννιέται και πεθαίνει στον πυρήνα της γης]. Είμαστε οι απώλειές μας. Ο άνθρωπος γεννιέται όταν για πρώτη φορά αναρωτιέται «γιατί» μπροστά σε ένα νεκρό (Αντρέ Μαρλό). Κοινωνική κραυγή και κατακραυγή. Να σπάσουμε τον φόβο. Όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, είναι χρέος όλων μας να σηκώσουμε κεφάλι για να βρούμε τα αστέρια, την ελπίδα, την εναλλακτική. Ανήλεος Χρόνος θύτης και Χρόνος που ακούει. Ο Χρόνος και η Επανάληψη. Καθρέφτες που επιστρέφουν πρόσωπα άλλα. Όνειρα προφητικά και τσακισμένη πραγματικότητα. Όλα είναι πιθανά και φαντάζουν εξαιρετικά αληθοφανή. Υπάρχει κάτι το θαυμαστό που υπερβαίνει πάντοτε τη γνώση, την ευφυΐα, ακόμα και το πνεύμα, κι αυτό είναι το ακατανόητο. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε το ακατάληπτο και το παράδοξο. Επιστροφή στην απόλυτη πίσσα /η μόνη που προστατεύει το καθετί πνευματικό. Η ανάγνωση συνιστά πράξη ανατρεπτική. Η συγγραφή είναι αντιστροφή της πραγματικότητας, ένα εκ νέου χτίσιμο του κόσμου, μια γροθιά στη Μοίρα. Τόσες χιλιάδες ποιητές τόσες νέες εμπνεύσεις. Η παιδεία δεν έχει να κάνει με τις γνώσεις αλλά με την αναζήτηση. Η παιδεία είναι το σταθερό σημείο αναφοράς. Στάσου. Συλλογίσου. Γίνε ικανός να μπορείς να γυρίσεις πίσω, προκειμένου να κοιτάξεις μπροστά…

Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες οι κοσμολογικές καταφυγές και οι θυμοσοφικές απολήξεις.

Μια εξαιρετική ποιητική συλλογή, που διερευνά εκείνη τη μυστηριώδη επικράτεια του ανθρώπινου εαυτού η οποία εξακολουθεί να μας διαφεύγει. Ο Χ.Τσιαήλης είναι ένα πρωτότυπος δεξιοτέχνης της έκπληξης, κινούμενος σε εκείνη την πολύτροπη μεθόριο μεταξύ οικείου και ανοίκειου, πραγματικού και ονειρικού, μελαγχολίας και ευφορίας. Τα ποιήματά του αποπνέουν μια φρεσκάδα απίστευτη, μια ζωηρότητα θαυμαστή, έχουν μια απλότητα ανεπιτήδευτη, έχουν κάτι το αγέραστο, το ανθεκτικό, το διαχρονικό.

Ποιήματα γνήσια αποζημιώνουν τον αναγνώστη με την ποιότητά τους και οδηγούν στη μέθεξη.

Ένας αληθινός ύμνος στην πραγματική αξία της ζωής, για να νικήσει τα βουνά μελαγχολίας που μας πλακώνουν.

Ποίηση για το επιτήδευμα της ζωής.

Εντυπωσιάζει ο πλούτος της γλώσσας και της ψυχής. Από πολλά στοιχεία προκύπτει ότι είναι αποτέλεσμα μακράς κυοφορίας.

Η αφηγηματικότητα σε κάποια ποιήματα επιτρέπει εικονικές αναπαραστάσεις.

Άνετος προφορικός τόνος και ελεύθερη εκτύλιξη του στίχου, ελαφρότητα της διατύπωσης και η βαθύτητα της συγκίνησης, η σκληρότητα της καθημερινότητας μαζί με την τρυφερότητα της ματιάς του Χρίστου Τσιαήλη είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της γραφής του.

Ρυθμός και ανασασμός συγχρονισμένοι.

Ποίηση με έμπνευση και προδιαγραφές συνέχειας.

Οι αναγνώστες που θα διαβάσουν την ποιητική συλλογή «Συμπτώματα» θα αισθανθούν από τις πρώτες σελίδες, πως κρατούν ένα αληθινό αντίδοτο λογοτεχνικής ομορφιάς, απέναντι σε όλα αυτά, που μας πλήττουν αυτή την ζοφερή εποχή.

Η καταβύθιση στο συγγραφικό-ποιητικό εργαστήρι του Χρίστου Τσιαήλη, θα ανάψει όλα τα φώτα των αναγνωστικών σας προσδοκιών!!

Ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης είναι καθηγητής αγγλικών και υποψήφιος για μεταπτυχιακό στη Θεατρολογία. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων εκδόθηκε το 2010. Στο ενεργητικό του έχει 4 βιβλία, ενώ ποιήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε διάφορες γλώσσες για λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες σε χώρες όπως Η.Π.Α., Ην. Βασίλειο, Αυστραλία, Συρία, Ην. Αραβικά Εμιράτα, Μεξικό, Ελ Σαλβαδόρ, Περού, Κένυα, Ινδία, Ιαπωνία, Ουζμπεκιστάν και πολλές άλλες. Ο συγγραφέας μεταφράζει λογοτεχνία, αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και υπηρετεί το θέατρο στη θέση του δραματουργού και του βοηθού σκηνοθέτη.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια