Είναι μια όμορφη γυναίκα, είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος, είναι ένα πολυτάλαντο άτομο, είναι η Ραλλού Κρινή. Η Ραλλού καταπιάνεται με τις τέχνες και χαρίζει τον καλύτερό της εαυτό μέσα από τις σπουδαίες συνεργασίες και τα εξαίρετα καλλιτεχνικά εγχειρήματα που έχει φέρει εις πέρας μέχρι σήμερα. Αυτό το διάστημα την απολαμβάνουμε στη θεατρική παράσταση που φέρει τον τίτλο "Κάντω Τζαβέλλα", στο ρόλο μια Ελληνίδας, η οποία πέφτει σκλάβα στα χέρια των Τούρκων κατακτητών.
Ας την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από τη συζήτηση που κάναμε μαζί της..
Συνέντευξη στη Βάσω Κανιώτη
Είσαι ένας πολυπράγμων άνθρωπος, ο οποίος ασχολείται με διάφορα είδη της τέχνης, όπως το θέατρο, τη σκηνοθεσία, το χορό. Θα ήθελες να μας συστηθείς με λίγα λόγια και να μας παρουσιάσεις το κορίτσι που ακούει στο όνομα Ραλλού;
Ναι, είναι αλήθεια ότι καταπιάνομαι με πολλά πράγματα, αλλά είναι όλα συναφή, και η κίνηση και η υποκριτική, αλλά και η σκηνοθεσία που φλερτάρω πιο έντονα τα τελευταία χρόνια, αν και έχω αποφασίσει να αφοσιωθώ στην υποκριτική για την ώρα και να ανακαλύψω μέχρι πού μπορώ να φτάσω και ποια είναι τα όρια μου ως ηθοποιός και να τα διευρύνω. Με μαγεύει να μεταμορφώνομαι και να ζω ζωές άλλων ανθρώπων και χαρακτήρων πάνω στη σκηνή αλλά και μπροστά από την κάμερα.
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή θα ήθελα να μας ξεναγήσεις στο χώρο του θεάτρου και να μας πεις πώς ξεκίνησε και πότε αυτό το θεατρικό ταξίδι.
Η πρώτη μου αγάπη ήταν ο χορός, αλλά και οι πρώτες μου σπουδές και η πρώτη μου επαφή με την τέχνη, οι οποίες με έβαλαν πολύ βαθιά στη μελέτη της ανθρώπινης κίνησης. Ασχολήθηκα ως χορεύτρια αλλά και με τη διδασκαλία πολλά χρόνια. Έπειτα ήρθε η υποκριτική στη ζωή μου. Αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στο υπουργείο πολιτισμού το 2005 και είχα πει ότι αν δεν περάσω με την πρώτη θα είναι ένα σημάδι για να μην ασχοληθώ. Πέρασα αμέσως, όμως, οπότε αφού τελείωσα τις σπουδές μου και στην υποκριτική ενώ παράλληλα δίδασκα κινησιολογία και χορό τους ηθοποιούς της δραματικής σχολής όπου και τελείωσα, το 2009 ξεκίνησε το θεατρικό μου ταξίδι και στην υποκριτική. Η πρώτη μου παράσταση ήταν το la vie στο θέατρο Χώρα.
Η σκηνοθεσία, σαν ενασχόληση, ήρθε πολύ αργότερα; Σπουδαία είναι, ομολογουμένως, και τα σκηνοθετικά σου βήματα ως τώρα.
Ναι, νομίζω ότι η σκηνοθεσία με κυνηγάει αρκετά και το λέω αυτό γιατί σε πολλές δουλειές που με έπαιρναν ως ηθοποιό κατέληγα να βοηθάω και στη σκηνοθεσία. Φέτος έχω σκηνοθετήσει και έχω επιμεληθεί τις χορογραφίες και την κίνηση στο μιούζικαλ "Λευκό Τριαντάφυλλο", ένα υπέροχο έργο των Αντώνη Χανιώτη και Λάμπρου Κομζια, σε μουσική του συνθέτη Αντώνη Χανιώτη, που παίζεται από παιδιά και εφήβους, αφορά σε κοινό όλων των ηλικιών, και αυτό είναι πρωτοπορία στην Ελλάδα. Φέτος το καλοκαίρι ξεκινήσαμε περιοδεία και μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό, γιατί δουλέψαμε σε αντίξοες συνθήκες με πρόβες μέσα στην πανδημία, φορώντας μάσκες, αλλά με αγάπη και ενθουσιασμό και το αποτέλεσμα νομίζω ότι μας δικαίωσε.
Η πρόταση ήρθε από τον Θανάση Σταυρόπουλο, τον συγγραφέα του έργου "Κάντω Τζαβέλλα", μια ιδέα που είχε ο Μενέλαος Τζαβέλλας, ο σκηνοθέτης του έργου και απόγονος της οικογένειας των Τζαβελλαίων. Το έργο βασίζεται στην πραγματική ιστορία της Κάντως, της κόρης της οικογένειας των Τζαβελλαίων, την οποία επί τουρκοκρατίας την είδε ο Αγάς της περιοχής και αποφάσισε να την πάρει στο χαρέμι του. Όλα αυτά τα θυμάται και τα γράφει η αφηγήτρια, η οποία είναι και η Ζόγια (κάνω λίγο σπόιλερ) που υποδύομαι εγώ.
Κι ας έρθουμε και στο δικό σου ρόλο τώρα. Σε αυτή την παράσταση ερμηνεύεις τον ρόλο μιας Ελληνίδας, η οποία έπεσε από μικρό παιδί στα χέρια των Τούρκων. Θα ήθελες να μας γνωρίσεις αυτή τη γυναίκα;
Η Ζόγια είναι μια κακοποιημένη και υποδουλωμένη γυναίκα που όταν ήταν ακόμα ανήλικη βιάστηκε από τους Τούρκους και τον Τσελίκ Αγά, ο οποίος την πήρε για σκλάβα στο χαρέμι του στα οκτώ της χρόνια. Είναι μια γυναίκα που έχει βρει τον τρόπο να ζει και να επιβιώνει μέσα στην υποδούλωση της, αλλά στην ουσία είναι ελεύθερη, γιατί κανένας δεν μπορεί να υποδουλώσει το μυαλό της. Νιώθει Ελληνίδα, παρόλο που ζει με τους Τούρκους μέσα στο χαρέμι από μικρή. Και παρόλο που είναι θύμα την κατηγορούν όλες οι γυναίκες του έργου, όπως έχουμε δει να συμβαίνει μέχρι σήμερα με την κουλτούρα του βιασμού και το victim blaming που υπόκεινται οι γυναίκες στην πατριαρχική κοινωνία και το χειρότερο από τις άλλες γυναίκες.
Το ενδιαφέρον στην πλοκή του έργου είναι η σχέση της με την αφηγήτρια, αφού η Ζόγια είναι το παρελθόν της αφηγήτριας όπου στο τέλος το παρόν και το παρελθόν συναντιούνται. Δεν θα αποκαλύψω ούτε θα εξηγήσω περαιτέρω πράγματα για να υπάρχει και η έκπληξη για τους θεατές.
Ποιος ήταν ο λόγος που δέχτηκες αυτή την πρόταση; Τι είδες σε αυτή την ηρωίδα που σε γοήτευσε;
Αρχικά ήταν το καλογραμμένο έργο με τον υπέροχο ποιητικό λόγο του Θανάση Σταυροπούλου έπειτα ήταν οι σπουδαίοι συνάδερφοι και συντελεστές και φυσικά ο ρόλος που με μάγεψε. Μια γυναίκα που μέσα στο έργο, αλλά ακόμα και το όνομα της είναι η ίδια η ζωή. Ένας ρόλος με δραματουργικό ενδιαφέρον, πονεμένη αλλά δυναμική, έξυπνη και μαχήτρια. Ένας υπέροχος κεντρικός ρόλος που κινεί το νήμα της ιστορίας.
Ένα ταξίδι στο χρόνο, λοιπόν, μέσα από αυτή την παράσταση, στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα και στα ποτισμένα με αίμα χώματά μας για την λευτεριά. Ποια είναι τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν πάνω στη σκηνή;
Με συγκινούν πολύ όλοι οι ήρωες του έργου, αφού ο καθένας φέρει το δικό του δράμα και μεταφέρομαι με όλη μου την ενσυναίσθηση σε εκείνη την εποχή της σκλαβωμένης Ελλάδας ως ρόλος. Τα συναισθήματα είναι έντονα, αλλά εμάς η δουλειά μας είναι να περάσουμε στο κοινό αυτά τα συναισθήματα και να αγγίξουμε την ψυχή του.
Τόσο το σενάριο όσο και η πλοκή θεωρείς ότι αποσκοπεί να περάσει ίσως κάποια μηνύματα στο κοινό. Η αναφορά σε σπουδαίες ιδέες όπως αυτή της ελευθερίας είναι εμφανή κάθε λεπτό.
Το βασικό μήνυμα για μένα είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ότι πρέπει να γνωρίζουμε σε βάθος την ιστορία μας, να μάθουμε από τα λάθη μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ατομικά και κατ' επέκταση ως έθνος. Η ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζούμε πραγματικά. Και όπως λέει και ο Καζαντζάκης, σωτηρία είναι να ελευθερωθείς από όλους τους σωτήρες. Αυτή είναι η ανώτερη ελευθερία κι η πιο υψηλή.
Αν σε ρωτούσε κάποιος τι είναι αυτό που θα εισπράξει βλέποντας αυτή την παράσταση, τι θα του απαντούσες;
Νομίζω ότι θα ταυτιστεί με όλους τους ήρωες του έργου, θα προβληματιστεί, θα συγκινηθεί και θα σκεφτεί πόσο επίκαιρο είναι το θέμα και πόσο διαχρονικό. Θα δει χαρακτήρες που θα μπορούσαν να ζουν άνετα σήμερα με τα πάθη τους τις αδυναμίες τους, τον συμβιβασμό στην κατάσταση της υποδούλωσης, αλλά όμως και το μεγαλείο ψυχής πολλών από αυτών. Θεωρώ ότι το έργο είναι βαθιά ανθρώπινο και υπαρξιακό στην ουσία του. Αφήνω όμως στον κάθε θεατή να εισπράξει αυτό που θέλει και έχει ανάγκη η ψυχή του. Έτσι είναι τα έργα τέχνης άλλωστε. Κάθε άνθρωπος μπορεί να εισπράξει και κάτι διαφορετικό βλέποντας το ίδιο έργο.
Για μένα οι αξίες και τα ιδανικά είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. Και έτσι πορεύομαι. Με στενοχωρεί που το βλέπω τόσο σπάνια να συμβαίνει γύρω μου και οι άνθρωποι να βάζουν τα μικροσυμφέροντα τους πάνω από οποιαδήποτε αξία και ιδανικό. Θαυμάζω πολύ και θέλω να έχω στη ζωή μου ανθρώπους με αξίες και ιδανικά που μάχονται γι' αυτά.
Η "Κάντω Τζαβέλλα" ξεκινά και την περιοδεία της στην Ελλάδα αυτό το διάστημα. Πες μας, αν θέλεις, πού μπορεί κάποιος να την απολαύσει.
Αφού τελειώσαμε με την περιοδεία μας εδώ στην Αττική, επόμενος σταθμός μας είναι η περιοδεία στην Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα:
9/8 Ζαχάρω
10/8 Ανδραβίδα Κυλλήνη
11/8 Μεσσήνη
12/8 Φιγαλεία και
17/8 Κυπαρισσία
Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, αλλά θα ήθελα πολύ να δουλέψω σε τηλεόραση και κινηματογράφο όπου ακόμα δεν έχω δουλέψει και πιστεύω ότι θα έρθουν όμορφα πράγματα. Είμαι αισιόδοξη.
Σε ευχαριστούμε πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ γι' αυτήν την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε!
0 Σχόλια