Βιβλιοκριτική για το μυθιστόρημα "ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ" του Τειρεσία Λυγερού | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Συγγραφέας: Τειρεσίας Λυγερός

Έτος έκδοσης: 2021
Σελ.: 224
Εκδόσεις: Λιβάνη

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Ο συγγραφέας Τειρεσίας Λυγερός επιστρέφει στα λογοτεχνικά δρώμενα παρουσιάζοντάς μας το δεύτερο κατά χρονική σειρά αστυνομικό του μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λιβάνη».

Αρκετά πρωτότυπη η ιστορία του και ομολογουμένως πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες ιστορίες φόνου που διαβάζει ο αναγνώστης των αστυνομικών μυθιστορημάτων. Εξάλλου, ο ίδιος ο συγγραφέας τη χαρακτηρίζει «περίεργη», αφενός μεν για να προετοιμάσει κατάλληλα τον αναγνώστη του βιβλίου του γι’ αυτό που θα ακολουθήσει, αφετέρου δε για να του δικαιολογήσει το γεγονός ότι «δε δένει η υπόθεσή» της τόσο καλά, ώστε να εξελιχθεί σε ένα συναρπαστικό και άκρως ελκυστικό μυθιστόρημα προς ανάγνωση. Είναι, όμως, όντως έτσι; Και τότε, θα αναρωτιόταν εύλογα κανείς, γιατί κυκλοφόρησε το βιβλίο;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο αστυνόμος Σεβαστιανός, αναλαμβάνει να διαλευκάνει μια υπόθεση εξαφάνισης (και όχι δολοφονίας) ύστερα από επίσημη καταγγελία που δόθηκε στην αστυνομία. Εντούτοις, καθώς η έρευνα προχωρά τον συνηθισμένο της δρόμο, τα δεδομένα της απλής φαινομενικά υπόθεσης αλλάζουν. Μια υποτιθέμενη αυτοκτονία της συντρόφου του αγνοουμένου δημιουργεί υπόνοιες και αναπάντητα ερωτηματικά, τα οποία και τελικά θα οδηγήσουν με τη σειρά τους στην ανατροπή. Η πορεία της έρευνας πλέον γίνεται άκρως συναρπαστική, ιδιαιτέρως περίπλοκη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Έξι νεκροί θα είναι το αποτέλεσμα αυτής, τρεις διαφορετικές ιστορίες θανάτου, τρεις δολοφονίες και τρία διαφορετικά κίνητρα αυτών.

Η υπόθεση αναμφισβήτητα έρχεται να αντιγράψει την ίδια τη ζωή. Παρότι μπερδεύει αρκετά τα δεδομένα της έρευνας, δημιουργώντας σκοτεινά και ανεξήγητα για τον κοινό νου σημεία, λίγο πριν το αναπόφευκτο τέλος της, έρχεται το άπλετο φως για να τα φωτίσει ξανά και να δώσει τις κατάλληλες εξηγήσεις που λύνουν ως διά μαγείας όλους τους γρίφους που κρατάνε επίμονα την αλήθεια στο σκοτάδι κι επομένως τη γνώση στην αφάνεια.

Οπωσδήποτε, δε λείπει και το ερωτικό στοιχείο από την ιστορία αυτή, όπως άλλωστε είθισται στα αστυνομικά μυθιστορήματα. Κι αυτό γιατί ο έρωτας ως οξυγόνο ζωής και ανάσα αυτής αποτελεί ένα ευχάριστο διάλλειμα στην έρευνα, που στόχο έχει να χαλαρώσει συνειδητά τον αναγνώστη και να του προσφέρει, αν μη τι άλλο, μια δροσερή νότα προσωρινής διαφυγής από την ήδη ηλεκτρισμένη λόγω του αποκρουστικού τοπίου ατμόσφαιρα.

Η αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο βοηθά ξεκάθαρα στην ομαλότερη ροή της υπόθεσης. Ο συγγραφέας μέσω αυτής καταφέρνει να διεισδύσει επιτυχέστερα στην ψυχολογία της προσωπικότητας των ηρώων και να αναλύσει επαρκώς τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους.

Ο Τειρεσίας Λυγερός, πέρα από τον κεντρικό πυρήνα της ιστορίας που είναι η εξιχνίαση των συνεχόμενων φόνων που προκύπτουν εντελώς στα ξαφνικά κατά τη διάρκεια της έρευνας που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας ο αστυνόμος Σεβαστιανός, εστιάζει και σε κάποια άλλα θέματα κοινωνικού προβληματισμού, θέλοντας να στρέψει και σε αυτά την προσοχή του αναγνώστη. Έτσι λοιπόν κάνει λόγο για τη συνεχόμενη κι αθεράπευτη φθορά της προσωπικότητας των ανθρώπων, για την οικονομική εκμετάλλευση των πάντων, για την κατάρριψη των ηθικών φραγμών και αξιών, για τον αποκλειστικό αγώνα απόκτησης γρήγορου κι εύκολου χρήματος, για την εξασθένιση των συγγενικών, οικογενειακών και φιλικών δεσμών εξαιτίας του προσωπικού συμφέροντος και για το φαινόμενο της εξαπάτησης, της υποκρισίας και της  κερδοσκοπίας, που έχει ως αποτέλεσμα τη συναισθηματική απομόνωση, την καχυποψία και την υποχρεωτική μοναξιά και απομάκρυνση του ανθρώπου από το σύνολο της κοινωνίας στην οποία φαινομενικά ζει ως αναπόσπαστο μέλος αυτής.

Το έντονο μυστήριο που διέπει την αρχική υπόθεση εξαφάνισης ανακατεύεται στην πορεία της έρευνας με τη δύναμη της αγάπης, η οποία θέτει επί τάπητος τα δικά της ζητήματα προς σκέψη και προβληματισμό, καθώς και μία αρκετά μεγάλη δόση μελαγχολίας στον ψυχικό κόσμο του αναγνώστη.

Αρκετά κινηματογραφική η ροή της ιστορίας, γεμάτη εικόνες, έντονους διαλόγους, ωμή και κοφτή γλώσσα που φέρνει τον αναγνώστη έστω και νοητά, έστω και μέσω της μυθοπλασίας, πιο κοντά στην εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας.

Ένα βιβλίο που διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί, καθώς η αγωνία, το μυστήριο, οι διαρκείς ανατροπές κι οι εξελίξεις διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχική έως την τελευταία του σελίδα.

Μια άκρως συναρπαστική, καθηλωτική και ενδιαφέρουσα ιστορία, πολύ καλά δομημένη, με έξυπνη πλοκή κι ένα λυτρωτικό τέλος που ξεσκεπάζει όλους τους κρυφούς γρίφους που αποτέλεσαν και το έναυσμα για την ξεδίπλωσή της. Γραμμένη από μια δυνατή πένα ενός έμπειρου και δοκιμασμένου συγγραφέα που οπωσδήποτε αξίζει να διαβαστεί.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ο αστυνόµος Σεβαστιανός, ακολουθώντας τα ίχνη του αίµατος, θα ξετυλίξει το κουβάρι µιας ιστορίας, της οποίας τα νήµατα κινούν η απληστία, η αλαζονεία και η εκδίκηση. Μια υπόθεση που δύο αρχικά άσχετα γεγονότα µεταξύ τους, µια εξαφάνιση γόνου ισχυρής οικογένειας και µια πιθανή αυτοκτονία, τον οδηγούν σε συγκρουσιακές καταστάσεις, µε πολλές ανατροπές.

Ο οξυδερκής αλλά δύστροπος Αντρέας Σεβαστιανός δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος για να συνεργαστεί κανείς µαζί του. Στην αρχή κινείται αργά, αλλά η ατµόσφαιρα γρήγορα βαραίνει. Ο ύποπτος γίνεται θύµα.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα Τειρεσία Λυγερό:

Ο Τειρεσίας Λυγερός πρωτοείδε το φως κάπου στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα περνάει στο Αιγαίο.

Από το 2015 µέχρι και το 2017 δηµοσίευε κάθε Κυριακή σε διαδικτυακή εφηµερίδα αστυνοµικά διηγήµατά του σε συνέχειες. Το 2019 το θεατρικό του έργο Το Ηµερολόγιο ενός Αποτυχηµένου Συγγραφέα ανέβηκε στο Θέατρο Επί Κολωνώ στο πλαίσιο του φεστιβάλ Off-Off Athens. Το 2017 εκδόθηκε το πρώτο του αστυνοµικό µυθιστόρηµα, Η Μαύρη Κάντιλακ.