Κυρία Φλωτσίου, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Ξεκινάμε με τα δύσκολα! Πραγματικά οι συστάσεις δεν είναι το φόρτε μου, αλλά θα προσπαθήσω να δώσω ένα στίγμα. Πιστεύω ότι χρειάζεται συνεχώς να ελέγχουμε στερεότυπα και πεποιθήσεις που μας κρατάνε πίσω, να επαναξιολογούμε τις αξίες μας, να βάζουμε νέους στόχους, να ανακαλύπτουμε τα ταλέντα μας, να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι κάθε μέρα για τον εαυτό μας και για τους άλλους έτσι ώστε να μπορούμε να ξανασυστηνόμαστε κάθε φορά με μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η δια βίου μάθηση είναι προϋπόθεση για αλλαγή, βελτίωση, ανάπτυξη. Όλοι έχουμε αναξιοποίητα αποθέματα δύναμης και δεν έχουμε δικαιολογίες για αδράνεια. Με όπλο το γέλιο μπορούμε να βγούμε εύκολα από τη μιζέρια και να ενεργοποιηθούμε θετικά, γιατί έχουμε μόνο αυτή τη ζωή…και ποτέ μα ποτέ δεν αφήνουμε κανέναν να μας πείσει ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε. Με αυτά τα πιστεύω πορεύομαι ως τώρα και μόνο σε καλό μου βγήκε.
Γιατί γράφετε;
Είναι μια ανάγκη. Με το γράψιμο όλα μπαίνουν στη σωστή σειρά, οι σκέψεις και τα αδιέξοδα βρίσκουν χαραμάδες. Έπειτα με τα βιβλία μου νοιώθω ότι επικοινωνώ με τους ανθρώπους σε πολλά επίπεδα και ουσιαστικά. Και βέβαια είναι μαγικό να δημιουργείς έναν άλλο κόσμο, έναν ήρωα, να σκέφτεσαι τα διλήμματά του, τους φόβους του, τις ανατροπές και τις υπερβάσεις του.
Θυμάστε το πρώτο σας
βιβλίο; Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν το κρατήσατε στα χέρια σας για πρώτη
φορά;
Ναι βέβαια! Ένιωσα συγκίνηση, περηφάνια και μια έκπληξη μαζί, κάπως παράξενα που το αρχείο word, κάτι άυλο μέχρι τότε, απέκτησε υπόσταση, έγινε ένα βιβλίο που μύριζε φρέσκο χαρτί, το πιο ωραίο άρωμα που ξέρω.
Έχετε ιδιαίτερη
αδυναμία σε κάποιο βιβλίο σας και γιατί;
Τα βιβλία πιστεύω είναι σαν τα παιδιά σου. Τα αγαπάς εξίσου, επειδή το καθένα είναι διαφορετικό. Ακριβώς αυτό δίνει στο καθένα μια ξεχωριστή ομορφιά και μια μοναδική θέση στην καρδιά σου.
Θα σας ενδιέφερε να
προωθηθεί η δουλειά σας στο εξωτερικό;
Να σας πω την αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί. Ωστόσο ο κόσμος πλέον είναι ένα μεγάλο χωριό, με πάνω κάτω τους ίδιους προβληματισμούς, οπότε ναι θα ήταν ενδιαφέρον, στην εποχή μας είναι μάλλον φυσικό και αυτονόητο.
Ποιος είναι ο
αγαπημένος σας συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σας βιβλίο;
Δύσκολο αυτό γιατί έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς και πολλά αγαπημένα βιβλία. Κάθε φορά ζητάω νοερά συγνώμη από μέσα μου όταν αναφέρω τον ένα αγαπημένο. Θα πω το «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» του Καζαντζάκη. Είναι ένα αριστούργημα διαχρονικά αλλά στις μέρες μας είναι φάρμακο το κέφι και η φιλοσοφία του Ζορμπά.
Τι μπορεί να
αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα πάντα είναι εν δυνάμει πηγή έμπνευσης για ένα ποίημα ας πούμε. Για άλλα είδη γραφής περισσότερο οι άνθρωποι. Αυτή η διαλεκτική σχέση που έχουν με τη φύση, με τους άλλους ανθρώπους, με τον εαυτό τους. Ότι προκύπτει μέσα από αυτή τη διαδικασία μου δίνει αφορμές να συλλογιστώ και να γράψω. Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν όραμα, στόχους, που συνεχώς μαθαίνουν, που δεν το βάζουν κάτω στα δύσκολα, και έχουν πάντα ένα χαμόγελο. Χρειαζόμαστε θετικά πρότυπα ανθρώπων που θα παρακινήσουν και θα εμπνεύσουν τους νέους. Είναι τεράστια παγίδα αυτή η μιζέρια που αναπαράγεται καθημερινά.
Κατά μια έννοια ναι. Είναι λυτρωτικό. Είναι κάτι που σε τρώει και μέχρι να του δώσεις το σχήμα, την έννοια, τη μορφή, τη δική σου εκδοχή δεν ησυχάζεις.
Εσείς νιώσατε αυτού
του είδους την απελευθέρωση όταν ολοκληρώσατε το τελευταίο σας συγγραφικό έργο;
Είναι μια μικρή νίκη και ανακούφιση κάθε φορά που τελειώνω κάτι. Μια εσωτερική γιορτή.
Ας αναφερθούμε λοιπόν
στο βιβλίο σας αυτό, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Φίλντισι» και
φέρει τον τίτλο «Γέλα, ψυχή μου». Τι περιλαμβάνει το περιεχόμενό του;
Το «Γέλα ψυχή μου» είναι μια
συλλογή μύθων
από όλο τον κόσμο, ιστορίες του διάσημου Νασρεντίν Χότζα, αποσπάσματα
από λογοτεχνικά και θεατρικά έργα, ενδεικτικά αναφέρω του Τσέχωφ, του
Καζαντζάκη, ποιήματα του Σουρή, του Λασκαράτου και άλλων, ανέκδοτα και ιστορίες από την αρχαιότητα, αποσπάσματα από
τον Πλούταρχο, τον Ηρόδοτο, τον Αριστοφάνη και άλλους. Κοινός παρονομαστής όλων των κειμένων είναι
ότι όλα είναι μικρά σε έκταση και αστεία.
Είναι σημαντικό το γέλιο
στους ανθρώπους θεωρείτε;
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι το γέλιο είναι φάρμακο, ένα φυσικό ελιξήριο. Μετά τη θεραπεία του Νόρμαν Κάζενς το 1964, ο οποίος τιμήθηκε με πολλά βραβεία και το μετάλλιο Ειρήνης του ΟΗΕ και περιγράφει στο βιβλίο του «The anatomy of an illness” πως το γέλιο τον θεράπευσε, ακολούθησαν επιστημονικές μελέτες που επιβεβαίωσαν τη θεραπευτική αξία του γέλιου. Το γέλιο αυξάνει την παραγωγή ενδορφινών που είναι τα φυσικά παυσίπονα του οργανισμού και προκαλούν αίσθηση ευφορίας και ηρεμίας. Διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία και τονώνει την κυκλοφορία του αίματος σε καρδιά και εγκέφαλο. Με δεδομένο ότι το μυαλό διεγείρει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, σύμφωνα με τα ευρήματα της ψυχονευροανοσολογίας, το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο για την προστασία από τον καρκίνο. Και βέβαια είναι ο φυσικός μηχανισμός της εξουδετέρωσης του άγχους. Θα χρειαζόμασταν σελίδες για να αναφέρουμε όλα τα οφέλη, πόσο έξυπνους, πόσο κοινωνικούς, πόσο αγαπητούς, πόσο ευτυχισμένους μας βοηθά το γέλιο να γίνουμε.
Ποιο υπήρξε το
κίνητρο για να γράψετε το βιβλίο σας; Κάποιο προσωπικό σας βίωμα ίσως;
Για πολλά χρόνια μάζευα τους μύθους, τις ιστορίες, τα ανέκδοτα, έψαχνα αστεία αποσπάσματα σε βιβλία λογοτεχνίας, σε αρχαία συγγράμματα, παντού. Αυτή η συλλογή ήταν το δικό μου φάρμακο σε κάθε δύσκολη στιγμή. Αντί να βουλιάζω, έκανα την υπέρβαση και διάβαζα μια αστεία ιστορία και μετά κι άλλη κι άλλη, και κατέληγα να γελάω, και πάντα έβρισκα μια λύση. Έτσι μετά την οικονομική κρίση, την επιδημία και όλη αυτή τη μαυρίλα που απλώθηκε ολόγυρα, θεώρησα ότι θα ήταν καλό να μοιραστώ με τους ανθρώπους το δικό μου αντικαταθλιπτικό.
Είναι μόνο ψυχαγωγικό
το βιβλίο σας ή και διδακτικό παράλληλα;
Είναι ευχάριστα διδακτικό. Οι ιστορίες είναι βγαλμένες από τη ζωή. Ο καθένας στο τέλος κάθε ιστορίας θα νοιώσει, θα σκεφτεί, θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, θα προβληματιστεί, θα μάθει, αλλά δεν θα ψυχοπλακωθεί. Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα. Η στάση που υιοθετούμε απέναντι στις καταστάσεις είναι αυτό που δίνει διαφορετικά αποτελέσματα. Το γέλιο είναι λύτρωση της ψυχής.
Τι θα συμβουλεύατε
τον αναγνώστη που τώρα ξεκινά να διαβάζει το βιβλίο σας;
Να αφεθεί στις ιστορίες να τις απολαύσει.
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σας;
Σε όλες τις ηλικίες , μικροί μεγάλοι χρειάζονται γέλιο και χαρά.
Είναι το δεύτερο
βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Φίλντισι». Να υποθέσω πως είστε
ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι; Θεωρείτε πως ένας
καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά στην καλύτερη και επιτυχέστερη
προώθηση ενός βιβλίου;
Έχετε δίκιο. Η καλή συνεργασία είναι το Α και το Ω σε κάθε περίπτωση. Η εκδότριά μου η κ. Σίσυ Καπλάνη, προσέχει τα βιβλία σε κάθε λεπτομέρεια, έχει μεράκι, κάνει εξαιρετική δουλειά, και αυτό φαίνεται στο βιβλίο, κάθε φορά είναι ένα κομψοτέχνημα.
Προγραμματίζετε
κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές διάστημα;
Ναι βέβαια. Θα τα ανακοινώσουμε προσεχώς.
Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Είναι νωρίς για ανακοινώσεις, αλλά χωρίς σχέδια δεν γίνεται.
Μια ευχή σας για το
μέλλον;
Εύχομαι οι άνθρωποι να κατανοήσουν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους και να την αξιοποιήσουν για το καλό. Έτσι θα γελάνε περισσότερο και θα νοιώθουν πλήρεις και ευτυχισμένοι.
Πριν κλείσουμε τη
συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Μια αστεία και διδακτική ιστορία είναι «Η δύναμη του ψέματος» του Τζέιμς Θέρμπερ από «Το Καρναβάλι του Θέρμπερ» (1894-1961).
Στην πόλη Ταρνοπόλ ζούσε ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ρεμπ Φεϊβέλ. Μια μέρα καθώς καθόταν στο σπίτι του έντονα απορροφημένος από το Ταλμούδ του άκουσε ένα δυνατό θόρυβο απ’ έξω. Όταν πήγε στο παράθυρο είδε πολλούς μικρούς φαρσέρ.
«Σίγουρα κάτι μαγειρεύουν», σκέφτηκε.
«Παιδιά, τρέξτε γρήγορα στη συναγωγή!», φώναξε γέρνοντας από το παράθυρο και αυτοσχεδιάζοντας την πρώτη ιστορία που του ήρθε στο μυαλό. «Εκεί θα δείτε ένα θαλάσσιο τέρας και τι τέρας! Είναι ένα πλάσμα με πέντε πόδια τρία μάτια και μια γενειάδα σαν αυτή της κατσίκας μόνο που είναι πράσινη».
Πράγματι, τα παιδιά έφυγαν χοροπηδώντας και ο Ρεμπ Φεϊβέλ γύρισε στη μελέτη του. Κρυφογέλασε στη σκέψη πως ξεγέλασε τους μικρούς αυτούς κατεργάρηδες. Δεν πέρασε όμως πολλή ώρα και η μελέτη του διακόπηκε πάλι. Αυτή τη φορά από τον ήχο ποδιών που έτρεχαν. Όταν πήγε στο παράθυρο είδε αρκετούς Εβραίους που έτρεχαν.
«Πού τρέχετε;», φώναξε.
«Στη συναγωγή», απάντησαν οι Εβραίοι.
«Δεν τα μαθες; Υπάρχει ένα τέρας με πέντε πόδια, τρία μάτια και μια γενειάδα σαν αυτή της κατσίκας μόνο που είναι πράσινη!».
Ο Ρεμπ Φεϊβέλ γέλασε, όταν σκέφτηκε τη φάρσα που έκανε στα παιδιά και κάθισε ξανά για να μελετήσει το Ταλμούδ του. Αλλά μόλις άρχισε να συγκεντρώνεται, ξαφνικά, άκουσε έναν εκκωφαντικό θόρυβο απ’ έξω. Ένα μεγάλο πλήθος από άντρες, γυναίκες και παιδιά έτρεχαν προς τη συναγωγή.
Τι συμβαίνει;», φώναξε βγάζοντας το κεφάλι του από το παράθυρο.
«Τι ερώτηση! Είναι δυνατόν να μην ξέρεις; Ακριβώς μπροστά από τη συναγωγή υπάρχει ένα θαλάσσιο τέρας. Είναι ένα πλάσμα με πέντε πόδια, τρία μάτια και μια γενειάδα σαν της κατσίκας μόνο που είναι πράσινη!.
Και καθώς το πλήθος έσπευδε ο Ρεμπ Φεϊβέλ παρατήρησε ότι και ο ίδιος ο ραβίνος ήταν ανάμεσά τους.
«Κύριε του κόσμου!», αναφώνησε.
«Αν ο ίδιος ο ραβίνος τρέχει μαζί τους σίγουρα πρέπει να συμβαίνει κάτι. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά».
Χωρίς άλλη σκέψη ο Ρεμπ Φεϊβέλ άρπαξε το καπέλο του κι άρχισε να τρέχει κι αυτός. «Ποιος ξέρει;...», μουρμούρισε καθώς έτρεχε λαχανιασμένος προς τη συναγωγή.
Κυρία Φλωτσίου, σας
ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική
και συγγραφική.
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Μου δώσατε μεγάλη χαρά με τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας και σας εύχομαι πάντα χαμόγελα και επιτυχίες.
Βιογραφικό:
Η Έφη Φλωτσίου είναι στέλεχος της Διεύθυνσης Επικοινωνίας & Εταιρικών Σχέσεων της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Είναι επίσης Life & Business Coach Inspirational Certified Coach (ICC) της Inspirational Coaching & Mentoring (ICM) Academy.
Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφορεί το βιβλίο της «Τα 3 Κλειδιά της Προσωπικής Ανάπτυξης».
To 2021 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σημειωματάριο ευχών» (εκδόσεις Φίλντισι).
0 Σχόλια