Ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, τον πεζό λόγο, τις μεταφράσεις και την κριτική θεάτρου και μουσικής. Όσο για τα εκδοθέντα βιβλία του είναι πολλά. Αναπόφευκτα υπηρετούν την ποίηση, το θέατρο, το δοκίμιο και το διήγημα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε τη τέταρτη κατα σειρά ποιητική του συλλογή από τις εκδόσεις «Βακχικόν», που φέρει τον τίτλο «Ποιήματα υπό σκιάν». Μιλάμε για τον λογοτέχνη Αθανάσιο Βαβλίδα που σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στις Τέχνες.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Δε μου είναι εύκολο να απαντήσω, δεδομένου ότι όλες αυτές οι ιδιότητες συνιστούν δραστηριότητες που μου αρέσουν, με κινητοποιούν και μερικές από αυτές συνδυάζουν στοιχεία από τις άλλες. Ωστόσο, τολμώ να πω, ότι η ποίηση είναι εκείνη που διατρέχει συχνά το έργο μου είτε πρόκειται για πεζό λόγο είτε για κριτικό σημείωμα είτε για μεταφραστική επιλογή.
Γιατί γράφετε; Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε, ώστε να κάνετε αυτό το βήμα προς τη λογοτεχνία;
Η επιβίβασή μου στο όχημα της λογοτεχνίας έγινε στην ηλικία των εννέα ετών. Είχα μια εξοικείωση με τα βιβλία, διότι ο πατέρας μου είχε κατάστημα με ψιλικά και, μεταξύ άλλων, πουλούσε παιδικά βιβλία. Κάθε καινούργιο βιβλίο που έφερνε το διάβαζα πρώτα εγώ. Το εισιτήριο ήταν ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τίτλο "τι είν' η πατρίδα μας", που μαθαίναμε στο σχολείο και που το θεώρησα κατώτερο των προσδοκιών που είχα από τη λογοτεχνία εκείνη την εποχή και αποφάσισα να γράψω ένα δικό μου, με ομοιοκαταληξίες. Το πήγα στο δάσκαλό μου, το διάβασα στην τάξη, άρεσε στους συμμαθητές και στις συμμαθήτριές μου, πήρα το βάπτισμα του πυρός. Το όχημά μου άντλησε από τότε μέχρι σήμερα πολλά καύσιμα για να διεξάγει το ταξίδι του: τη διάγνωση και την επίγνωση, την πρόγνωση και την απόγνωση, το χρόνο και τη μουσική, τον έρωτα και την ποίηση, τη φαντασία και την περιπέτεια, τη νύχτα και τ' αστέρια, τη θάλασσα και τη βροχή, τον ήλιο και τα δέντρα κι αν με αφήσετε ... θα υπερχειλίσω τη δεξαμενή!
Έχετε διανύσει μια μεγάλη διαδρομή στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων. Είστε ικανοποιημένος από όλα όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Έτσι, σαν ένα είδος προσωπικής αποτίμησης, θα έλεγα ότι είμαι ικανοποιημένος από την άποψη ότι έχω εκφραστεί, έχω δοκιμαστεί σε όλα τα είδη του λόγου, εκτός από το μυθιστόρημα. Και όσα έχω γράψει με εκφράζουν πλήρως, για ελάχιστα έχω μετανιώσει, δηλαδή, θα ήθελαν κάποια διόρθωση. Συνομιλώ με τα γραπτά μου, ακόμα κι όταν φεύγουν μακριά μου ή λείπουν για καιρό, τα αισθάνομαι σαν παιδιά μου, δεν τα αφήνω να χαθούν στο πέλαγος ούτε να γίνουν άθυρμα του ανέμου. Κι αυτό, ανεξάρτητα από την απήχηση που έχουν ή την επικοινωνία που προξενούν. Χαίρομαι που ακόμα δεν έχουν παρά ελάχιστες απώλειες στο λεξίπλαστο σώμα τους με την πάροδο του χρόνου. Υπάρχουν ποιήματα ή διηγήματα, που τα έγραψα κάποτε, σαν να ήταν να διαβάζονται στο σήμερα και θεατρικοί μονόλογοι που ακούστηκαν χθες, αλλά παίζονται τώρα. Παρ' όλα αυτά, δεν εφησυχάζω. Υπάρχουν πάντα νέα τοπία για ν' ανακαλύψει κανείς στη λογοτεχνική διαδρομή του.
Εντοπίζετε κοινά στοιχεία ανάμεσα στο δοκιμιακό και το λογοτεχνικό κείμενο; Εσείς ως άνθρωπος που έχετε ασχοληθεί με όλα τα είδη του λόγου, δυσκολευτήκατε ποτέ να προσαρμόσετε το ύφος της γραφής σας ανάλογα με την περίσταση κάθε φορά, προκειμένου να γίνετε περισσότερο αποδεκτός στο αναγνωστικό κοινό που απευθύνεστε;
Ξεκίνησα να γράφω ποίηση, αλλά η εκδοτική μου εμφάνιση έγινε με μικρά δοκίμια. Είχα γνωρίσει τότε και έγκριτους συγγραφείς του είδους όπως ο Πέτρος Χάρης, ο Κώστας Τσιρόπουλος ή ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, είχα συνομιλήσει μαζί τους και με είχαν συμβουλεύσει. Τόσο το δοκίμιο όσο και το διήγημα απαιτούν σαφήνεια, πολύ καλή γνώση της γλώσσας και πυκνά νοήματα. Από εκεί και πέρα, όμως, τα επιχειρήματα που κτίζουν ένα δοκίμιο, μεταμορφώνονται σε ιδέες που μπορεί η φαντασία σ' ένα διήγημα να τις απογειώσει. Έτσι, τουλάχιστον, το αντιλαμβάνομαι εγώ. Το ύφος της γραφής μου έχει συχνά κάτι από ποίηση, αλλά αυτό δεν αναιρεί τη δυναμική της εκάστοτε φόρμας ούτε την αυθεντική αποτύπωσή της. Δεν προσαρμόζομαι από τις περιστάσεις, αλλά τις προσαρμόζω στα εκφραστικά μου μέσα. Το αναγνωστικό κοινό βρίσκεται μες στο υποσυνείδητό μου όχι για να με παροχετεύσει σε συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά για να του παράσχω ανάσες επικοινωνίας.
Γενικά, προτιμώ τις μικρές φόρμες και τη συμπύκνωση των νοημάτων. Έτσι και στο θέατρο κατέληξα στους μονολόγους. Ασχολούμαι επί του παρόντος τόσο με το διήγημα όσο και με την ποίηση, αλλά αν πρέπει να διαλέξω, είναι σα να με ρωτούν, αν προτιμώ το βουνό ή τη θάλασσα. Μ' αρέσουν και τα δύο, αλλά τελικά, δεν κρύβεται η αγάπη μου για την ποίηση, που συχνά καταβρέχει με τις σταγόνες της το γόνιμο έδαφος μιας αφήγησης. Η ποίηση φωτίζει με ελάχιστα λόγια διαφορετικές εκδοχές της πραγματικότητας, τα νοήματα που βρίσκονται στη σκιά, τα βήματα που αναζητούν εναλλακτικές διαδρομές.
Εμφανιστήκατε στα γράμματα το 1985. Τι θα λέγατε πως έχει αλλάξει στο χώρο του βιβλίου μέσα σε αυτές τις δεκαετίες που πέρασαν από τότε;
Α! Έχουν αλλάξει πολλά και πολλές φορές! Όταν ξεκίνησα είχαμε ακόμα τα κλασικά τυπογραφεία και ξεκινούσε η φωτοστοιχειοθεσία. Πολύ αργότερα, ήρθε η ψηφιακή εκτύπωση, αλλά δεν ξέρω αν αντέχει το ίδιο καλά μες στο χρόνο. Όταν ξεκίνησα, είχαμε ακόμα το πολυτονικό και τότε ήρθε το μονοτονικό. Κι ακόμα, όταν ξεκίνησα, οι μεταφράσεις έργων από άλλες γλώσσες πλην της αγγλικής και της γαλλικής δεν ήταν συχνές, ενώ σήμερα είμαστε σε θέση να διαβάζουμε συγγραφείς από κάθε γωνιά της Γης, σε μετάφραση, όχι λίγες φορές, από την αυθεντική γλώσσα. Και χαίρομαι γι' αυτό, διότι έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτή την προσπάθεια, κάνοντας αφιερώματα σε περιοδικά, όπως το "Κουτί της Πανδώρας" και το "Οδός Πανός", για τη νορβηγική, την ιαπωνική, την πολωνική, τη νεοζηλανδική και την αργεντίνικη λογοτεχνία. Θυμάμαι ότι η πρώτη μου συνέντευξη ήταν με τον Ερνέστο Σάμπατο και η πρώτη μου δημοσιογραφική επιτυχία η συνέντευξη με τον δισέγγονο του Ίψεν, που ήταν πρέσβης της Νορβηγίας στην Αθήνα. Αλλά και η ελληνική λογοτεχνία μετασχηματίστηκε. Από τα μυθιστορήματα των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, της ανοικοδόμησης και της αστικής γιγάντωσης, περάσαμε στα εύπεπτα, ογκώδη μυθιστορήματα με τις αισθηματικές αποχρώσεις, αλλά και στα κοινωνικά ζητήματα που γεννάει η κρίση και η τεχνολογία, παράλληλα με μια αναθεωρητική στάση για το ίδιο μας το παρελθόν. Ανάλογες μεταβολές βρίσκουμε και στην ποίηση, με τη διαφορά ότι το αναγνωστικό της κοινό φθίνει, αποτυπώνοντας μάλλον τη δυσαρέσκεια του ευρύτερου κοινού προς την περίκλειστη εσωστρέφεια, αλλά και την ανάγκη να βρει κανείς διαφυγή σε εκτενείς αφηγήσεις και όχι σε πυκνούς συλλογισμούς.
Δέχεστε επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς ή ποιητές στα έργα σας;
Διαβάζω πολύ - αν και λιγότερο από ό,τι παλιότερα - και έχω αφομοιώσει ετερόκλητα στοιχεία από πολλούς ποιητές και συγγραφείς. Σε κάποιος από αυτούς έχω αφιερώσει ποιήματα στην τελευταία μου συλλογή . Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά αρκετούς κατά τις προηγούμενες δεκαετίες και μαθήτευσα στο έργο τους. Αναφέρω, ενδεικτικά για να μείνω στην ποίηση, τον Ρίτσο, τον Σαχτούρη, τον Λειβαδίτη, τον Παπαδίτσα, τον Βαρβέρη, το Χρονά, τον Γκανά, τη Λένα Παππά, την Αγγελάκη - Ρουκ, την Κυρτζάκη, τη Νατάσα Χατζιδάκι ή τους στιχουργούς Ηλία Κατσούλη και Παρασκευά Καρασούλο. Ωστόσο, μελετώ και νεότερους ποιητές και ποιήτριες και πάντα χαίρομαι ν' ανακαλύπτω καινούργια έργα. Σε κάποιους έχω αφιερώσει και ποιήματά μου, όπως η Ειρήνη Ρηνιώτη, ο Ανδρέας Πολυκάρπου, ο Θοδωρής Βοριάς, ο Σταμάτης Πολενάκης, η Στέλλα Μπονάνου.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Η έμπνευσή μου μπορεί να προέλθει από οποιοδήποτε γεγονός, φαινόμενο, σχέση ή πρόσωπο, οι αισθήσεις μου έχουν πάντα ανοιχτές τις κεραίες τους για να συλλάβουν το απροσδόκητο. Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς και στη συλλογή μου "ποιήματα υπό σκιάν", υπάρχουν αναρίθμητες αφορμές από τη φύση , το φως και τη σκιά, την τέχνη και τους καλλιτέχνες, τα σώματα και τα σωματίδια, τις λέξεις και τα νοήματα, την αυτοθυσία και την ενδοσκόπηση. Με το εκάστοτε θέμα μου συμβαδίζει και η φόρμα. Δεν ακολουθώ συγκεκριμένο πρότυπο, αλλά επινοώ συνεχώς νέες φόρμες που άλλοτε οδηγούν στην ομοιοκαταληξία, άλλοτε στον ελεύθερο στίχο, άλλοτε σε μια ρυθμική εναρμόνιση που προσδίδει στο ποίημα μουσικότητα. Γι' αυτό το λόγο, όποιοι ασχολούνται με τη σύνθεση μού ζητούν, όχι σπάνια, να τα μελοποιήσουν.
Θεωρείτε ότι υπάρχει συνταγή για τη συγγραφή ενός καλού βιβλίου;
Δεν υπάρχει τέτοια συνταγή. Αν υπήρχε, θα ήταν ο κόσμος γεμάτος από υπέροχους συγγραφείς, αλλά με βαρετή ομοιομορφία. Υπάρχουν, ωστόσο, υλικά που η χρήση τους δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα πιθανό καλό αποτέλεσμα. Είναι (στην ακραία τους έκφανση) ο αυθορμητισμός ή η περίτεχνη αναζήτηση , ο λεκτικός πλούτος ή η λιτότητα, η σαφήνεια ή ο εύστοχος υπαινιγμός, η πρωτοτυπία ή η εύστοχη και καλαίσθητη μίμηση.
Είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Τι πιστεύετε; Εσείς στη προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το τελευταίο σας βιβλίο;
Ο δημιουργός δεν είναι απαραίτητο να μοιράζεται το έργο του. Μπορεί να θέλει να το κρατήσει στην αφάνεια για προσωπικούς λόγους. Ή μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα ή να μην τον ευνοούν οι συνθήκες για μια δημοσιοποίηση. Εγώ, για παράδειγμα, καθυστέρησα την έκδοση του βιβλίου για δύο τουλάχιστον χρόνια, εξαιτίας της πανδημίας. Αποφάσισα να το εκδώσω, τελικά, διότι πρώτον βρήκα πολλαπλή στήριξη από τις εκδόσεις Βακχικόν, δεύτερον είχα πολλά χρόνια να εκδώσω νέα ποιητική συλλογή και τρίτον ήθελα να επανασυνδεθώ με τους παλιούς αναγνώστες μου και να γνωρίσω νέους. Η επικοινωνία αυτή, πέρα από το ιδιαίτερο κοινωνικό της εκτόπισμα, με βοηθάει να βελτιώνομαι ως λογοτέχνης και ως άνθρωπος, να γίνομαι αποδέκτης νέων εμπειριών.
Το βιβλίο αποτελούν τρεις συγκοινωνούσες ενότητες: “Φύση και Χρόνος», «Αφιερώσεις», και «Λεξιπαίγνια». Κάθε ποίημα φέρει ως στοιχείο ταυτότητας το μήνα και το έτος της γραφής του. Αυτό ισχύει σε όλες τις συλλογές μου. Είναι κάτι σαν στίγματα ενός ταξιδιού μες στο χρόνο και ταυτόχρονα είναι στιγμές που σημαδεύουν κάθε ποίημα ανεξίτηλα . Δημιουργούνται, λοιπόν, πόλοι έλξης που συγκροτούν ένα ισχυρό σύνολο δυνάμεων. Έτσι, η έλξη αυτή παίρνει τη διάσταση του χρόνου και τη συνδέει με τις εξελίξεις που παρατηρούμε στη φύση, την εκτονώνει σε πρόσωπα και γεγονότα που συνάντησα στην πορεία μου, την αναπτύσσει σε λέξεις που αποκτούν νέα, πολλαπλά νοήματα και όλα μαζί βάζουν τον αναγνώστη, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με περίσκεψη, να γνωρίσει, μες από το βλέμμα μου, άλλες οπτικές γωνίες του κόσμου.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας; Τελικά, μήπως η παρατήρηση των πάντων που μας περιβάλλουν συνιστά μια αόρατη σκιά από την οποία προκύπτουν πολλές εξομολογητικές αλήθειες και πολλά συμπεράσματα;
Ο τίτλος της συλλογής πήρε αφορμή από ένα ποίημα , το «Ποίημα υπό σκιάν», που γράφτηκε στα Χανιά. Ωστόσο, αυτό το ποίημα ανήκει σε ένα ευρύτερο σύνολο ποιημάτων με θέμα τη σκιά, που με τη σειρά τους εντάσσονται σε μεγαλύτερα σύνολα γύρω από υποφωτισμένα θέματα. Η σκιά μπορεί να εκλάβει πολλαπλές ερμηνείες, μερικές από τις οποίες προσπαθώ να εκφράσω στη συλλογή μου. Μπορεί ν' αφορά τη σκιά που ρίχνει ο Χρόνος πάνω στη Φύση ή τη σκιά που δημιουργούν γεγονότα και πρόσωπα στη ζωή μας ή ακόμα, τις σκιές που δημιουργούν οι λέξεις όταν πειράζουμε τη συμβατική σημασία τους. Η ίδια η παρατήρηση όσων μας περιβάλλουν, συνιστά, όντως, την αόρατη σκιά μιας πηγής φωτός που αναμένει την εξιχνίασή της, διότι το ανθρώπινο βλέμμα αδυνατεί να την αντικρίσει κατάματα: είναι η Αλήθεια; είναι η Γνώση; είναι η Ουσία των όντων; Η σκιά είναι συνυφασμένη με το φως, αλλά η απόλυτη σκιά είναι νύχτα. Και τι σημαίνει αυτό για εμάς; Άπειρες δυνατότητες, πολλαπλά συμπεράσματα!
Πρόκειται για ένα αρκετά πολυσέλιδο βιβλίο σας που το χωρίζετε σε τρία μέρη, ανάλογα με το περιεχόμενό των ποιημάτων σας. Θέλετε να μας εξηγήσετε το λόγο που προβήκατε σε αυτήν την επιμέρους κατηγοριοποίηση του έργου σας; Θα μπορούσαμε εν τέλει να παραδεχτούμε πως πρόκειται για τρεις ποιητικές συλλογές και όχι για μία;
Όχι, δεν πρόκειται για τρεις συλλογές! Η υποδιαίρεση σε θεματικές ενότητες είναι κάτι που εφαρμόζω σε όλες τις συλλογές μου και πηγάζει, πρώτον από την ανάγκη να γίνει ευχερέστερη η ανάγνωση ενός μεγάλου ποιητικού συνόλου, δεύτερον από την εκάστοτε κεντρομόλο δύναμη κάποιων θεμάτων και τρίτον από την αίσθηση που αναδύουν τα ίδια τα ποιήματα, καθώς ερίζουν γύρω από την ιδέα να ανήκουν κι αυτά κάπου.
Ποίηση άλλοτε ομοιοκατάληκτη και άλλοτε ελεύθερη, άλλοτε περιεκτική και άλλοτε απόλυτα περιγραφική, πένα οπωσδήποτε μεστή, γεμάτη εικόνες και νοήματα, που αποπνέει μια θετική αύρα στα όσα αποτυπώνει με το μελάνι της. Υπάρχουν κρυφά μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σας αυτού;
Δε νομίζω ότι υπάρχουν κρυφά μηνύματα, τουλάχιστον δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Κάθε ποίημα θέτει με τρόπο άμεσο τα κλειδιά επικοινωνίας και τους κώδικες αναφοράς του στον αναγνώστη, έτσι ώστε να του δώσει την ευκαιρία ν' ανακαλύψει τον ποιητή, τους στίχους, το βαθύτερο περιεχόμενο!
Το βιβλίο μου απευθύνεται σε όλους και ειδικότερα, σε όσους αναζητούν μια άλλη νοηματοδότηση στα πράγματα, λεκτικά παιγνίδια, νέες ιδέες, σχόλια για συμβάντα και στοιχεία της κοινωνικής μας ζωής, σατιρικές παρεμβάσεις, σκέψεις για τις αλλαγές που συντελούνται στη φύση, συναισθηματικές πτυχές για τη νύχτα, τις σκιές, τις μνήμες ... Είμαι βέβαιος ότι και οι έφηβοι θα αποκομίσουν μηνύματα, στο βαθμό που η ανέλιξη της ποιητικής μου σκέψης δεν την καθιστά κλειστή και δυσνόητη, αλλά επιδιώκει τη συμμετοχή και την ερμηνεία του κάθε αναγνώστη.
Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Βακχικόν»; Δεδομένου ότι έχετε συνεργαστεί με αρκετούς εκδοτικούς οίκους μέχρι σήμερα, θεωρείτε πως ένας καλός οικοδεσπότης συμβάλει σημαντικά για την περαιτέρω προώθηση του έργου ενός συγγραφέα;
Ασφαλώς και ένας καλός οικοδεσπότης συμβάλλει σημαντικά στην προώθηση του έργου ενός δημιουργού. Όταν βλέπεις ότι ο εκδότης δε μένει μόνο στην εμφάνιση, στη σελιδοποίηση και στην εκτύπωση, αλλά ενδιαφέρεται να προσεγγίσει το αναγνωστικό κοινό με εκδηλώσεις, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, ομαδικές συναντήσεις συγγραφέων και συζητήσεις, διαδικτυακές παρεμβάσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και συμμετέχει ο ίδιος ενεργά σε όλα αυτά, νιώθεις ότι αγαπάει αυτό που κάνει και δεν είναι τυχαία η παρουσία και η δραστηριότητα που αναπτύσσει. Ειδικά με την ποίηση, που είναι ένα δύσκολο είδος όσον αφορά την προσέγγιση ενός ευρύτερου κοινού και την μετάδοση μιας ουσιαστικής πνευματικής αναζήτησης, η συμβολή του εκδότη είναι, θα έλεγα, καθοριστική. Όταν, μάλιστα, στηρίζει έργα που έχουν έντονο, νεανικό και πανανθρώπινο παλμό, η φωνή του γίνεται δυνατότερη. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε τη μοναδική για τα ελληνικά, τουλάχιστον, δεδομένα, σειρά με τις "Ανθολογίες Νέων Ποιητών" απ' όλο τον κόσμο, που μας ανοίγει παράθυρα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και στην οποία είχα τη χαρά να συμβάλλω με μεταφράσεις νέων Ιρλανδών ποιητών.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Ναι, είναι στα σχέδιά μου μια παρουσίαση στην Αθήνα, στο Δήμο Δάφνης όπου διαμένω, μετά την πρώτη που έγινε στα Χανιά (στο Χώρο Τέχνης του εικαστικού Γιάννη Μαρκαντωνάκη, με τη συμμετοχή της Ζωής Κολλάρου και του μουσικού Μηνά Μισόρη). Στις παρουσιάσεις που διοργανώνω, συνυπάρχω, συνήθως, με μουσικούς, διότι μου αρέσει να συνδιαλέγομαι με τους ήχους , με τη φαντασιακή, ποιητική τους διάσταση, με την αρμονία, όπως την επιδιώκω κι εγώ στους στίχους μου. Το ευτύχημα θα ήταν να μπορούσαν να γίνουν κι άλλες παρουσιάσεις σε άλλα μέρη της Ελλάδας, διότι πιστεύω ότι υπάρχει καλλιεργημένο κοινό σε πολλά μέρη, που δε βρίσκει συχνά τις πηγές να κορέσει τη δίψα του.
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Η συγγραφική μου δραστηριότητα συνεχίζει αδιάκοπα την πορεία της, ίσως, με λίγο πιο αργά βήματα, όχι διότι θέλει να βραδυπορήσει, όσο διότι επεισέρχονται όλο και περισσότεροι παράγοντες που την αποσπούν. Παρ' όλα αυτά, ετοιμάζω ένα βιβλίο με διαλόγους για δύο πρόσωπα με συμπρωταγωνιστή σε κάθε διάλογο από ένα ποτό. Και βέβαια, τα ποιητικά ίχνη ξεδιπλώνονται εύσχημα πίσω μου, καλώντας με ακόμα μία φορά να μεριμνήσω σύντομα για την αποτύπωσή τους.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα ποίημα από το βιβλίο σας.
Ευχή
Στα πλοία που δεν έφυγαν,
ας μην ανοίξουμε πληγές
να χύνεται αλμυρό νερό
και νοσταλγία για παλιά ταξίδια.
Στους ναύτες που ξεμπάρκαραν
ας μη φορτώσουμε βάσανα
από τρικυμίες που δεν κοπάζουν,
από λιμάνια που δεν κοιμούνται.
Στα κήτη που ξεβράστηκαν
ας μη ράνουμε με το δάκρυ μας
ενοχές που τ’ αποπροσανατολίσαμε,
τύψεις για τον τεμαχισμό τους.
Σ’ ό,τι άλλο πρόλαβε κι εξατμίστηκε,
ευχόμαστε έγκαιρη υγροποίηση!
11/2010
Κύριε Βαβλίδα, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Είναι δική μου η χαρά να συνομιλώ με ανθρώπους που αγαπούν και καταλαβαίνουν την ποίηση.
Ο Αθανάσιος Βαβλίδας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά). Ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, τον πεζό λόγο, τις μεταφράσεις και την κριτική θεάτρου και μουσικής. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1985 και από τότε μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί βιβλία του με ποίηση, θέατρο, δοκίμια και διηγήματα, κατά κύριο λόγο από τις εκδόσεις Δωδώνη, Οδός Πανός, Πάτση και Βακχικόν. Είχε πολύχρονη συνεργασία με το περιοδικό «Ήχος». Συνεργάζεται τακτικά με τα περιοδικά «Οδός Πανός» και «Βακχικόν». Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά (Νικ Καλούδης), ιταλικά (Άννα-Μαρία Μαραγκού) και ισπανικά (Νατάσα Λάμπρου) και έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες Δημήτρη Ανδρώνη, Αλέξανδρο Μούζα, Γιώργο Κουλουριώτη, Χάρη Σιακαντάρη, Νώντα Παπαμιχαήλ, Νίκο Αθανασάκη και Κώστα Φλεριανό (των τριών τελευταίων έχουν κυκλοφορήσει και σε CD). Είναι μέλος των συλλόγων: Ελληνική Συντεχνία φλογέρας από καλάμι, Σύλλογος Φίλων της κιθάρας Δ. Φάμπας, Ένωση Ελλήνων θεατρικών και μουσικών κριτικών, Καλλιτεχνικό Εργαστήρι Ελευσίνας, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Τα Ποιήματα υπό σκιάν είναι η τέταρτη ποιητική συλλογή του.
0 Σχόλια