Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενούμε έναν νέο συγγραφέα, ο οποίος αρκετά πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο από τις εκδόσεις «Συμπαντικές διαδρομές», με τίτλο «Υδάτινες δυνάμεις και αερικά» και κυκλοφορεί .
Πάμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα...
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Πολυπαθέλλη, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Θα έλεγα ότι, γενικά, προσπαθώ να είμαι εντελώς ορθολογιστής στην καθημερινότητα μου, όπως επιτάσσουν άλλωστε οι θετικές επιστήμες (είμαι βιολόγος). Ωστόσο, στο βαθμό που δεν επηρεάζεται η κρίση μου, θέλω να διατηρώ και μια ρομαντική στάση απέναντι στη ζωή. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος που δεν επιτρέπει στις αντιξοότητες να τον καταβάλλουν και πιστεύω ότι αυτό είναι εμφανές και στο έργο μου, κι ας είναι σκοτεινής φαντασίας ή/και φαντασίας με στοιχεία τρόμου.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής; Θεωρείτε ότι δημιουργώντας κανείς ελευθερώνεται ο εσωτερικός του κόσμος;
Αναμφίβολα, ησύχαζα όποτε τελείωνα ένα διήγημα. Υπήρχαν σκέψεις – πράγματα που ήθελα να γράψω, κάπως, κάποτε - που τριβέλιζαν έντονα το μυαλό μου και όταν εντοπίζονταν το τελικό κομμάτι του παζλ που θα έδενε τα υπόλοιπα σε μια ενιαία ιστορία, τις κατέγραφα και μετά ένιωθα αγαλλίαση, λες και είχα απαλλαγεί από μια εκκρεμότητα. Όσον αφορά την επιλογή του τρόπου έκφρασης, μικρός λάτρευα να ζωγραφίζω αλλά δίσταζα σημαντικά στη γραφή. Μεγαλώνοντας, όμως, συνειδητοποίησα ότι καταφέρνω να εκφραστώ πολύ καλύτερα γράφοντας παρά με κάποιο εικαστικό έργο. Εδώ να πω, κιόλας, ότι ένα προτέρημα της συγγραφής είναι ότι είναι πολύ πιο προσβάσιμη μορφή τέχνης, αφού χρειάζεται μόνο στυλό και χαρτί, ενώ τα πινέλα και τα χρώματα μπορεί να γίνουν αρκετά πολυδάπανα.
Οι πολύ αξιόλογες σπουδές σας έχουν επηρεάσει, θεωρείτε, τον τρόπο σκέψης και γραφής σας;
Σίγουρα θα πρέπει να με έχουν επηρεάσει οι σπουδές μου και μάλιστα με τρόπους που δε συνειδητοποιώ πάντα. Θυμάμαι που, όταν προετοιμαζόμουν για τις Πανελλήνιες, ο φροντιστής μου στην έκθεση με συμβούλευε να μη χρησιμοποιώ επίκληση στο συναίσθημα ή έντονες μεταφορές γιατί έκανε έντονη αντίθεση με το εντελώς ορθολογικό ύφος μου. Και, όντως, με σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο έγραφα τις εργασίες στη σχολή. Μάλιστα, μου είχε αρέσει αρκετά που ο Lovecraft χρησιμοποιούσε το στυλ της ψυχρής επιστημονικής αναφοράς στα γραπτά του. Τέλος, να πω ότι τα πρώτα τέσσερα διηγήματα τα έγραψα στα αγγλικά, καθώς τα ελληνικά, ως μητρική μου γλώσσα είναι συναισθηματικά φορτισμένη και φοβόμουν ότι θα ξέφευγα παρασυρόμενος από τα συναισθήματα μου, ενώ στα αγγλικά θα ήμουν σε θέση να διατηρήσω μια πιο απόμακρη αφήγηση. Αυτό άλλαξε στο πέμπτο και το έκτο διήγημα που διαδραματίζονται στα χωριά μου που έχω πολλές παιδικές αναμνήσεις και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να τα γράψω πολύ καλύτερα και πιο αυθεντικά στα ελληνικά. Τέλος, οφείλω να αναφέρω τον όρο ‘’Πολιτισμική οικολογία’’ που μελετά πώς η νοοτροπία ενός λαού επιδρά στο περιβάλλον και την ‘’Οικολογία πεδίου’’, ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα στη σχολή που συμπεριλάμβανε εκδρομή για μια εβδομάδα στα Ζαγόρια. Το παρακολούθησα κατά τα τελειώματα των σπουδών μου, σε περίοδο όμως που δεν είχα κατασταλάξει ως προς τη μελλοντική κατεύθυνση της καριέρας μου και είχε δραματική επίδραση πάνω μου. Μια από τις μέρες που ήταν αφιερωμένη στα υπεραιωνόβια δέντρα και κάναμε πεζοπορία, αντιλήφθηκα ότι θα μπορούσα -και θα με γέμιζε- να κάνω κάτι αντίστοιχο επαγγελματικά, γιατί όχι και στον τόπο μου. Σήμερα, έχω τη μεγάλη τύχη να εργάζομαι στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής, στη μέση της Λέσβου και ανάμεσα στα καθήκοντα μας είναι να ενημερώνουμε τους τουρίστες και τους ντόπιους για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νησιού και την σπάνια φύση του. Δίνουμε έμφαση στην ορνιθοπανίδα και τους υγροτόπους αλλά πάντα προσπαθώ να μοιράζομαι τις παράπλευρες γνώσεις μου με όποιον ενδιαφέρεται και ευελπιστώ στο μέλλον να συμμετέχουμε σε πεζοπορίες, όπου, παράλληλα με την παρατήρηση της φύσης, θα μιλάμε για τα ήθη και τα έθιμα, την ιστορία, την αρχαιολογία, τη λαογραφία, τη μυθολογία και οτιδήποτε άλλο προκύψει!
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα πάντα, από τα πιο απίθανα μέχρι τα πιο καθημερινά πράγματα μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης. Έγραψα το τελευταίο μου κείμενο πριν λίγες μέρες και αφορμή ήταν μια μαιανδρική ρωγμή στο δρόμο που πέρασα λανθασμένα για φίδι όσο οδηγούσα, ενώ τις προάλλες, είχα συναντήσει έναν τεράστιο Σαπίτη (το μεγαλύτερο φίδι τη χώρας, μαύρο, με μέγεθος που μπορεί να πλησιάσει και τα 3 μέτρα) να καταλαμβάνει το μισό χωματόδρομο διασχίζοντας τον και χρειάστηκε να πιάσω άκρη για να μην τον πατήσω. Το τρίτο στοιχείο του συνειρμού ήταν κάτι ρωγμές στους τοίχους ενός παλιού σπιτιού που έτυχε να ψηλαφήσω πρόσφατα. Ως επί το πλείστον, όμως, τα διηγήματα μου είναι εμπνευσμένα είτε από έντονες καταστάσεις που έχω ζήσει, είτε από πολύ ζωντανά όνειρα που με προβλημάτισαν, είτε από ιδιαίτερα μέρη που έχω επισκεφτεί, είτε από ιστορίες που άκουσα ή δημιούργησα με τη φαντασία μου και επανέρχονταν στο νου μου ξανά και ξανά.
Το ενδιαφέρον σας ξεκάθαρα στρέφεται προς τη λογοτεχνία του φανταστικού. Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε μ’ αυτήν; Είναι το λογοτεχνικό είδος που σας κεντρίζει περισσότερο;
Αναμφίβολα, τρέφω μια μεγάλη αγάπη για τη λογοτεχνία του φανταστικού και την αποδίδω σε μεγάλο βαθμό στα υπέροχα βιβλία, καρτούν και ταινίες που μεγάλωσα ως παιδί της δεκαετίας του 90’. Harry Potter, Άρχοντας των δαχτυλιδιών, Νάρνια, Scooby Doo, Gargoyles, το μαγικό σπαθί, η λίστα θα ήταν μακροσκελέστατη! Μου αρέσει βέβαια και η αστυνομική λογοτεχνία και η επιστημονική φαντασία αλλά πάντα επιστρέφω στις ιστορίες του φανταστικού. Όσον αφορά τα διηγήματα μου, αγγίζουν το υπερφυσικό, απλά επειδή έτσι μου βγήκε να εκφραστώ, διατηρώντας πάντα μια ασάφεια και τη δυνατότητα για περισσότερες από μια ερμηνείες.
Φυσικά, δεν υπάρχει παρθενογένεση. Ανέφερα προηγουμένως τον Lovecraft και πιστεύω ότι έχω επηρεαστεί και από τον Dan Brown, τουλάχιστον στον τρόπο που είναι δομημένες οι παράγραφοι, αλλά και από την Άγκαθα Κρίστυ που είναι αρκετά λιτή στις περιγραφές της. Επιπροσθέτως, θεωρώ ότι η νουβελέτα «Θυριωδία» έχει κάτι από Abrose Bierce και Oscar Wilde.
Ως νέος συγγραφέας που είστε, πιστεύετε ότι το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τις προσπάθειες των νέων δημιουργών που τολμούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον χώρο των γραμμάτων;
Θα απαντούσα θετικά και οι πιο πρόσφατες εμπειρίες μου άλλαξαν η γνώμη που είχα. Το ελληνικό φανταστικό κερδίζει έδαφος ολοένα και περισσότερο και αυτό οφείλεται αδιαμφισβήτητα και στη στήριξη από την πλευρά των αναγνωστών! Μάλιστα, οι αναγνώστες δεν είναι όλοι συνομήλικοι των νέων συγγραφέων αλλά καμιά φορά αρκετά μεγαλύτεροι τους και συχνά χωρίς να είναι καν λάτρεις του φανταστικού. Η κριτική τους, επίσης, είναι πάντα χρήσιμη για τη βελτίωση στη λογοτεχνική μας πορεία.
Είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Τι πιστεύετε; Εσείς στην προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;
Όταν ολοκλήρωσα το πρώτο μου διήγημα, «Σεληνόσμεστη εσπέρα», ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση και σκέφτηκα ότι παραείναι καλό για να το έχω να το διαβάζω μόνο εγώ ή/και οι φίλοι μου, οπότε μου ήρθε η ιδέα να αναζητήσω κάποιον λογοτεχνικό διαγωνισμό με συναφή θεματολογία. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδίσω το δεύτερο βραβείο στον 4ο Διαγωνισμό Λογοτεχνικής Έκφρασης του Δήμου Βύρωνα για Έφηβους και Νέους, κάτι που προκάλεσε σημαντική θετική ανατροφοδότηση. Φυσικά, στην πορεία διαπίστωσα ότι ήταν και τύχη του πρωτάρη, αλλά συνέχισα να στέλνω σε διαγωνισμούς όσα γραπτά μου θεωρούσα ότι μπορούν να σταθούν ως αυτοτελείς ιστορίες και πίστευα ότι τα είχα τελειοποιήσει από άποψη επιμέλειας, με απώτερο στόχο τη συμπερίληψή τους σε έκδοση. Όσα διηγήματα έστειλα βραβεύτηκαν, με εξαίρεση το «Νυχτοπερπάτημα στις Αστούριες» που επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί ως επιλαχόν στην ανθολογία με τα βραβεία λογοτεχνίας του φανταστικού Larry Niven 2020. Κατόπιν, το 2021 το έργο μου «Το ιριδίζον κοχύλι» απέσπασε το πρώτο βραβείο Larry Niven στην κατηγορία διήγημα τρόμου και ανάμεσα στα δώρα ήταν συμβόλαιο έκδοσης. Οπότε, άδραξα την ευκαιρία και εξέδωσα το «Υδάτινες δυνάμεις και αερικά», που στην ουσία πρόκειται για τα βραβευμένα διηγήματα, μαζί με το προαναφερθέν επιλαχόν και ένα ακόμα διήγημα που έγραψα μέρες πριν εκδοθεί το βιβλίο. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι είχα στο βάθος του μυαλού μου να εκδώσω έργα μου κάποια στιγμή στο μέλλον αλλά σίγουρα δεν το περίμενα τόσο άμεσα και φέτος, στις 21 Μαΐου που κυκλοφόρησε το βιβλίο μου, έλαβα από τον εκδοτικό οίκο «Συμπαντικές Διαδρομές» το καλύτερο δώρο για την ονομαστική μου εορτή! Τέλος, στην ερώτησή σας αν είναι χρέος του δημιουργού να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει, δεν το θεωρώ κατ’ ανάγκη απαραίτητο, η δημιουργία ενός έργου επιφέρει ικανοποίηση από μόνη της, γνωρίζω, ωστόσο, άτομα που έχουν γράψει αξιολογότατα έργα αλλά διστάζουν να τα κοινωνήσουν και το θεωρώ λίγο κρίμα.
Μάλιστα, πρόκειται για εφτά διηγήματα (πιο συγκεκριμένα 6 διηγήματα και μια μικρή νουβελέτα) που έχουν χαρακτηριστεί σκοτεινής φαντασίας ή/και φαντασίας με στοιχεία τρόμου. Όντως, κάποιες ιστορίες είναι πιο τρομακτικές από άλλες, σε όλες όμως κυριαρχεί κοινή ατμόσφαιρα: νύχτα με πανσέληνο στην επαρχία ή/και στην ύπαιθρο, με το υδάτινο στοιχείο να είναι πάντα κοντά. Επιμένω, πάντως, ότι διατηρείται και μια αισιοδοξία ή/και χαρούμενο τέλος, αν όχι σε όλα, τουλάχιστον σε κάποια. Όσον αφορά το υπερφυσικό κομμάτι, δε δημιούργησα κάποιο δικό μου φανταστικό σύμπαν αλλά, απεναντίας, βασίστηκα στην παράδοσή μας και μάλιστα κατέβαλα προσπάθεια να εναρμονίζεται και με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές λαογραφίες. Έτσι, υπάρχει σκόπιμα διάχυτη μια ασάφεια και στην πλοκή της κάθε ιστορίας και καλείται και η κρίση και το υποσυνείδητο του κάθε αναγνώστη για την εξαγωγή των συμπερασμάτων.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας; Τελικά, μήπως οι υδάτινες δυνάμεις και τα αερικά αποτελούν τον κοινό παρονομαστή των διηγημάτων σας που καθοδηγούν τους κεντρικούς ήρωες στον δικό τους φανταστικό κόσμο; Μήπως αυτοί είναι στην πραγματικότητα οι βασικοί πρωταγωνιστές που επηρεάζουν και καθορίζουν τις ζωές τους;
Συνηθίζω να καταγράφω σε σημειωματάριο τις ιδέες μου και αποφθέγματα που μου αρέσουν και θα ήθελα να ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή ή/και που ταιριάζουν ως αρχή σε κάποιο διήγημα (όλα αρχίζουν με μια φράση ή απόφθεγμα που προϊδεάζουν τον αναγνώστη κατάλληλα και τον εισάγουν στην πλοκή). Έτσι, κάποτε μου ήρθε ξαφνικά και από το πουθενά ο τίτλος «Υδάτινες δυνάμεις» και τον κατέγραψα ως υποψήφιο τίτλο για κάποια μελλοντική συλλογή μου με διηγήματα π.χ. Αρκετά αργότερα πρόσθεσα και τα αερικά, ούτως ώστε να καθίσταται γνωστό ότι πρόκειται, γενικότερα, για υπερφυσικές οντότητες/υποστάσεις και όχι, συγκεκριμένα, του νερού. Το διήγημα «η Δεντρόπτωση» αρχίζει με ρητό του Δημόκριτου, «Μεστόν είναι τον αέρα τούτον», ότι δηλαδή ο αέρας είναι γεμάτος από πνεύματα. Αντίστοιχα, ο Πυθαγόρας πίστευε ότι «όλος ο αέρας είναι γεμάτος πνεύματα που εκλαμβάνονται ως δαίμονες και ήρωες». Η προσωπική μου προσέγγιση που πέρασα και στο βιβλίο είναι οι απίθανες συμπτώσεις που ενίοτε μας συμβαίνουν, οι τεράστιες ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται από το πουθενά, οι αναπάντεχες λύσεις που βρίσκουμε εντελώς ξαφνικά σε ένα πρόβλημα που μας ταλαιπωρούσε καιρό, μια σύντομη συνάντηση που επιδρά καταλυτικά στη ζωή μας, η θεία δίκη, όλα αυτά παρακινούν τη γραφή μου. Και αυτή ακριβώς είναι η αντίληψη μου, ότι υπάρχουν δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο βίο των ανθρώπων, καθώς και ότι με τη σκέψη μας, τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας στη ζωή μπορούμε να έλκουμε σε κάποιο βαθμό επιλεκτικά θετικές ή αρνητικές. Σήμερα θα χρησιμοποιούσαμε ευκολότερα λέξεις όπως «σύμπαν» και «vibes», οι παλιότεροι όμως είχαν την τάση να προσωποποιούν όλες τις άυλες δυνάμεις.
Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου σας;
Για να είμαι ειλικρινής, έγραψα ότι με εξέφραζε, χωρίς να επιχειρώ απαραίτητα να περάσω κάποια μηνύματα. Πάντως, η «Δεντρόπτωση» γράφτηκε με αφορμή και τον αγώνα των Ηπειρωτών ενάντια στις Εξορύξεις, που θεώρησα πως όφειλα τόσο ως βιολόγος/περιβαλλοντολόγος, όσο και ως φυσιολάτρης που σπούδασε στα Γιάννενα. Επιπροσθέτως, κατά την προώθηση του βιβλίου, προσπαθώ, αφενός, να αναδείξω τη λαογραφία μας που, σε γενικές γραμμές, παραμένει υποβαθμισμένη και σχετικά άγνωστη, ακόμα και ανάμεσα στους λάτρεις του φανταστικού, συμβάλλει, ωστόσο, στο να έχουμε μια πληρέστερη και σφαιρικότερη επαφή με τη φύση του τόπου μας και την ιστορία του. Αφετέρου, θα ήθελα να δείξω στους φίλους αναγνώστες ότι βρίσκεται πολύ κοντά στις παραδόσεις των υπόλοιπων λαών που ενδεχομένως να θαυμάζουν, όπως το κέλτικο φολκλόρ και, τέλος, τους παραδίδω ένα κοινό μοτίβο που θα τους χρησιμεύει στο εξής, όποτε διαβάζουν μια φανταστική ιστορία.
Θα εντοπίσει ο αναγνώστης στους ήρωές σας στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;
Ναι, και βέβαια θα πρέπει να έχουν περάσει στο κείμενο στοιχεία της προσωπικότητας μου και προπαντός πράγματα που είχα στο μυαλό μου τον καιρό που έγραφα το κάθε διήγημα. Π.χ. οι συνειρμοί μου κατά την περιφορά του Επιταφίου στις ‘’Πασχαλινές θύμισες’’ είναι πιστά οι σκέψεις μου την τελευταία φορά που είχα πάει στο χωριό μου Μεγάλη Παρασκευή. Επίσης, οι συχνές αναφορές στα πουλιά αντανακλούν την ενασχόληση μου με την ορνιθολογία και, αν δεχτούμε την ετυμολογία ον + είρω για το όνειρο, ότι δηλαδή τα όνειρα είναι η διεργασία μέσα από την οποία βρίσκουμε τον εαυτό μας, αναπόφευκτα εκθέτω κομμάτια από το υποσυνείδητο μου. Πάντως, γενικά, βάζω τους ήρωες μου να είναι πολύ πιο παράτολμοι και απερίσκεπτοι από όσο θα ήμουν εγώ.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Φαντάζομαι ότι θα μπορούσε άνετα να το διαβάσει και ένας έφηβος, ωστόσο, αν κρίνω από τα βιβλία που μου άρεσαν κατά τα εφηβικά μου χρόνια (Νάρνια, Λέμονι Σνίκετ, ο Αλχημιστής), πιστεύω ότι θα εκτιμήσει το βιβλίο μου περισσότερο ένας ενήλικος.
Τελικά ο σκοπός για τον οποίο προβήκατε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου σας επετεύχθη;
Ήρθαν όλα τόσο γρήγορα που νομίζω ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα εντελώς ότι έχει κυκλοφορήσει βιβλίο με έργα μου! Πάντως, πιστεύω ότι με την έκδοση του κλείνει ένας κύκλος, καθώς τα υπόμενα κείμενα που γράφω είναι διαφορετικού στυλ, καθώς έχω στραφεί πλέον περισσότερο στο αιθέριο, χωρίς βέβαια να εκλείπει εντελώς ο τρόμος.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα συνεργασία σας με τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές»;
Και με το παραπάνω! Μετά και το φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού, έχω αποκομίσει τις καλύτερες εντυπώσεις από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» και ιδιαίτερα τον κ. Σωτήρχο, με τον οποίο η επικοινωνία και η συνεργασία μας υπήρξε άριστη. Θα συνεχίσω να στέλνω έργα μου για τις μελλοντικές ανθολογίες και, όποτε σκεφτώ να εκδώσω μυθιστόρημα, οι Συμπαντικές Διαδρομές θα είναι η πρώτη μου επιλογή.
Σχεδιάζετε κάποια παρουσίαση του βιβλίου σας το προσεχές μέλλον;
Το μελετώ ήδη, αλλά μάλλον θα είναι καλύτερα από το φθινόπωρο και, κατά προτίμηση, σε καφετέρια, καθώς παρατήρησα στο Φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού ότι με βοήθησε που δεν ήταν αίθουσα συνεδριάσεων, με την προσοχή των πάντων στραμμένη πάνω μου. Σίγουρα θα ήθελα να το παρουσιάσω στη Μυτιλήνη και μακάρι και στα Γιάννενα, ανήμερα του Halloween, σε ένα καφέ-μπαρ που διοργάνωνα κάθε χρόνο πάρτι μασκέ τη συγκεκριμένη μέρα!
Επόμενα συγγραφικά βήματα κάνετε ή είναι πολύ νωρίς ακόμα;
Κάνω, ναι, και μάλιστα επεξεργάζομαι δύο διαφορετικές ιδέες ταυτόχρονα. Η μια είναι high fantasy, με έναν ιππότη της εποχής του Βασιλιά Αρθούρου που καταλήγει να περιπλανιέται στο Αιγαίο και μυθικά πλάσματα που υπάρχουν μεν στην ελληνική λαογραφία (ή μυθολογία) αλλά είναι πολύ λιγότερο γνωστά από άλλα (π.χ. γρύπας, ιππόκαμπος, ασπιδοχελώνη και πλαγκτές πέτρες). Η δεύτερη είναι επιστημονικής φαντασίας, θα γίνεται αναφορά στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τεχνολογικά μέσα που αναμένονται στα επόμενα χρόνια, ενώ θα πραγματεύεται τη φράση του Edgar Morin (φιλόσοφος της επιστήμης) «Ο άνθρωπος είναι βιολογικό και πολιτισμικό ον» και την επακόλουθη υπόθεση «Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αν μπορούσε να απαλλαγεί από τη βιολογική του υπόσταση, διατηρώντας όμως την πολιτισμική;». Έχω γράψει ίσως το πρώτο κεφάλαιο από το καθένα, καθώς και σκόρπια κομμάτια, ότι με εμπνέει κάθε φορά, όποτε βρίσκομαι στην κατάλληλη διάθεση. Θέλω να τα γράψω αβίαστα για να είναι όσο καλύτερα δύναμαι και έχω παρατηρήσει ότι η διάθεση του συγγραφέα τη στιγμή της συγγραφής επηρεάζει τον αναγνώστη κατά την ανάγνωση, συνεπώς θα αποφύγω τις βιασύνες ή να πιέσω τον εαυτό μου να γράψει όταν δε βρίσκομαι στη σωστή συναισθηματική κατάσταση.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από το «Ιριδίζον κοχύλι», είναι χαρακτηριστικό του τρόπου που εκδηλώνονται τα υπερφυσικά γεγονότα στα διηγήματα.
«Θα πρέπει να είχα ξυπνήσει κάμποσες φορές έως τότε, όμως αυτό που θυμάμαι έντονα είναι να με γλυτώνει από εφιάλτη ο ήχος από το μεταλλικό πατζούρι που βρόντηξε στον τοίχο και να έχω την αίσθηση ότι με παρακολουθούν. Γύρισα προς το παράθυρο και στην αρχή δεν εντόπισα κάτι. Μετά όμως έπεσα στη μαύρη σιλουέτα που με θωρούσε με τα φριχτά πύρινα μάτια της, πίσω από τον αυλότοιχο, στηρίζοντας το κεφάλι πάνω στους σταυρωμένους βραχίονες της. Δε θα έλεγα ότι ετοιμάζονταν να μπουκάρει μέσα, παρά μόνο με αγριοκοίταζε σε αναμονή, σα να λέει «Χόρτασες ή ακόμα; Μπορώ να σε καταδιώκω όλο το βράδυ!». Αυτό ήταν, δεν άντεχα άλλο! Γράπωσα το κέλυφος και το εκσφενδόνισα με όλη μου τη δύναμη στη μούρη του. Δεν ξέρω αν έκανε θόρυβο, πάντως όταν ξεπόρτισα είχαν εξαφανιστεί και τα δύο, μαζί με τον ύπνο μου.»
Κύριε Πολυπαθέλλη, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία προσωπική και συγγραφική.
Σας ευχαριστώ και εγώ πολύ για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας! Εις το επανιδείν!
Βιογραφικό:
Ο Κωνσταντίνος Πολυπαθέλλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Η επαφή του με τη Λεσβιακή φύση, το ενδιαφέρον του για τα ζώα και τα φυτά, καθώς και η αγάπη του για τις θετικές επιστήμες συνετέλεσαν στο να σπουδάσει Βιολογικές Εφαρμογές και Τεχνολογίες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παράλληλα του αρέσει να μαθαίνει ξένες γλώσσες και μια αποτυχία στα ισπανικά τον υποβοήθησε να βρεθεί για Erasmus+ στην κέλτικα παραμυθένια Αστούριας. Έκτοτε, ζει και εργάζεται στη γενέτειρα του, προσπαθώντας να ισοκατανείμει το χρόνο του στα ενδιαφέροντα του. Η ενασχόληση του με τη συγγραφή υπήρξε κάτι το εντελώς απροσδόκητο, δεδομένου ότι συνήθως δίσταζε στη γραπτή έκφραση. Απέσπασε, ωστόσο, διακρίσεις σε διαγωνισμούς διηγήματος, με σημαντικότερες το α’ βραβείο Larry Niven στην κατηγορία διηγήματος τρόμου (2021), ενώ συμμετείχε με διήγημα στην επετειακή έκδοση «Λεσβογραφίες του Αγώνα» (2021).
0 Σχόλια