Βιβλιοκριτική για το βιβλίο "Ψυχές και χρώματα" της Γεωργίας Α. Ανδριώτου

Συγγραφέας: Γεωργία Α. Ανδριώτου
Έτος έκδοσης: 2021
Σελ.: 174
Εκδόσεις: Νίκας

Γράφει ο Αντώνης Δουκέλλης - Συγγραφέας

«Κάθε ψυχή έχει το δικό της χρώμα, που τη γαληνεύει ή τη στοιχειώνει, βαμμένο ανεξίτηλα πάνω της. Ανάμεσα στην αγνότητα του λευκού και τη σκοτεινιά του μαύρου, διεκδικούν τη θέση τους αποχρώσεις στον καμβά της ζωής».

Τα παραπάνω λόγια είναι μέρος από το οπισθόφυλλο του βιβλίου της Γεωργίας Ανδριώτου «Ψυχές και Χρώματα» και προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενό του. Εξάλλου γι’ αυτό γράφονται τα οπισθόφυλλα.

Για ψυχές, λοιπόν και χρώματα μας μιλά η Γεωργία και πώς ένα χρώμα μπορεί να επηρεάσει μια ψυχή. Ή πώς είναι συνδεδεμένο με τη μοίρα της. Μας εισάγει στη φιλοσοφία των χρωμάτων και η ίδια πλάθει τη ψυχή των ηρώων της όπως αυτή ξέρει.

Η γραφή της είναι απλή, απόλυτα κατανοητή στον αναγνώστη. Γράφει όπως μιλά. Χρησιμοποιεί λέξεις απλές, στιβαρές καθημερινές, λουστραρισμένες από την κοινή χρήση. Ό,τι έκαναν δηλαδή οι κλασικοί Έλληνες συγγραφείς των τελευταίων αιώνων, στα λογοτεχνικά έργα τους.

Η «γλώσσα» του κειμένου «ρέει» χωρίς να σκοντάφτει πουθενά, απρόσκοπτο κύλισμα από τη μια λέξη στην άλλη. Έτσι ο αναγνώστης παρασύρεται και δεν θέλει να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του. Υπάρχει ρυθμός στο γράψιμο. Οι υποθέσεις των κειμένων είναι άκρως ενδιαφέρουσες και σε μερικές περιπτώσεις ακραίες, σε ότι αφορά τα δεδομένα της κοινωνίας μας. Η πλοκή είναι ελκυστική και αποτελεσματική, οι δε χαρακτήρες είναι πλασμένοι με μαεστρία, ξεκάθαροι στην εικόνα τους, είτε εμφανισιακή είτε συμπεριφορική.

Έτσι η συγγραφέας πετυχαίνει το αποτέλεσμα που θέλει, να κρατήσει δηλαδή τον αναγνώστη στο γραπτό της. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται η αρτιότητα, όλων των συντελεστών που συνθέτουν ένα αφήγημα: οι λέξεις, η ροή, η υπόθεση και η πλοκή, οι χαρακτήρες, ακόμα και το σημείο που θα κάνει την αλλαγή στην αφήγησή της για να αιφνιδιάσει ευχάριστα τον αναγνώστη!

Ο συγγραφέας γράφει για τον αναγνώστη και όχι για τον εαυτό του. Και για να τον «κατακτήσει», πρέπει να κάνει εύκολη την ιεροτελεστία της ανάγνωσης που είναι το συμπλήρωμα της γραφής. Γιατί έργο που δεν διαβάζετε είναι σαν να μην έχει γραφτεί ποτέ.

Οι εννιά ιστορίες του βιβλίου, πιστεύω επιλεγμένες από τη συγγραφέα μέσα από το πλήθος των αφηγήσεων που έχει ακούσει από τους παλιούς ανθρώπους﮲ που φέρνουν μαζί τους τη γνώση και την εμπειρία,

εμπλουτισμένες, φυσικά, από τη γόνιμη φαντασία της Γεωργίας, αποτελούν τον καθρέφτη μιας κοινωνίας γαντζωμένης στα στερεότυπα και στις προκαταλήψεις περασμένων εποχών. Που όμως σε μικρό ή μεγάλο βαθμό εξακολουθούν να υπάρχουν και να επηρεάζουν τις ζωές μας.

Ιστορίες τρυφερές, που ακουμπούν στο νόημα της ζωής, την αγάπη και την προσφορά. Η ψυχική αλληλεγγύη και η συντροφικότητα. Η αναπλήρωση της απώλειας μέσα από την αληθινή ανθρώπινη επαφή.

Ιστορίες παιδικών αναμνήσεων που τελειώνουν με μια γλυκιά ψευδαίσθηση πως το «παραμύθι» δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Αυτό που σίγουρα δεν έχει αλλάξει στο διάβα των χρόνων είναι τα συναισθήματα, τα οποία στολίζουν τις σελίδες του βιβλίου. Θα έλεγα πως εδώ παρακολουθούμε την αποθέωση των συναισθημάτων. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο έχουν κεντηθεί οι ψυχικά έντονα φορτισμένες ιστορίες:

Χαρά, ευγνωμοσύνη, ηρεμία, ενδιαφέρον, ελπίδα, αγάπη, δέος, υπερηφάνεια, διασκέδαση, έμπνευση. Αλλά και: μίσος, θυμός, ζήλια θλίψη, φθόνος.

Ιστορίες γεμάτες σκληρότητα και ευαισθησία, μίσος και αγάπη, απελπισία και ψυχική ανάταση.

Ανθρώπινες ιστορίες, σχέσεις ανάμεσα σε ζευγάρια, με το πάνω χέρι του αρσενικού, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπου όμως η ψυχική δύναμη της γυναίκας νικά, είτε μέσα από ειρηνικό ή και βάναυσο τρόπο, μερικές φορές.

Η ισορροπία στη σχέση είναι το ζητούμενο: Όροι και συνθήκες επιβίωσης, με υπόβαθρο την αγάπη. Αλλιώς το αδιέξοδο είναι, που σπρώχνει τους ανθρώπους στα άκρα.

Από μια άλλη ματιά θα μπορούσαμε να πούμε πως τούτο το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον έρωτα. Τον βασανισμένο έρωτα, που περνά μέσα από χίλιες δυο κακοτοπιές μέχρι που να ανοίξει την πόρτα της καρδιάς και να μείνει για πάντα στη θαλπωρή της.

Θα έδινα έναν συμπληρωματικό τίτλο στο βιβλίο: «Έρωτας και σπαραγμός».

Έναν τέτοιο υπότιτλο υποστηρίζουν οι παρακάτω φάσεις από τις ιστορίες του βιβλίου:

Δεν είχε όρια ο πόνος που μου ξέσκιζε την καρδιά

Πόσο δυνατό μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο οι πίκρες και οι καημοί του.

Καμιά ζωή δεν είναι ίδια με την άλλη και, κάθε άνθρωπος αντιστέκεται στη μοίρα του με τον δικό του τρόπο. Δεν υπάρχουν καλούπια στα συναισθήματα, μόνο γέφυρες για να περνάνε στην απέναντι μεριά να βρουν τη λύτρωσή τους.

Η αγάπη είναι δικαίωμα, δεν ξεπουλιέται ούτε εξαγοράζεται στο πατάρι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Η Γεωργία με το βιβλίο της πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις, ό,τι δυσκολότερο υπάρχει στην κοινωνία, από τότε που υπήρξε οργανωμένη.

Με δυο περικοπές από το βιβλίο θα το διαπιστώσουμε: Γράφει η Γεωργία:

«Δεν υπάρχει έρωτας στις προσθαφαιρέσεις της λογικής. Όταν μετράς τι χάνεις και τι κερδίζεις. Ούτε εκεί που ασθμαίνει φοβισμένη η μοναξιά και βιάζεσαι να την ξεφορτωθείς όπως-όπως».

Και αλλού:

«Άβυσσος οι ψυχές των ανθρώπων και αυτήν την άβυσσο την κουβαλούν στις σχέσεις τους. Άλλοτε χάνονται μέσα της και άλλοτε τους δίνει την ώθηση να αγγίξουν τον δικό τους παράδεισο».

Το βιβλίο το διάβασα δυο φορές. Και κάθε φορά ανακάλυπτα καινούρια στοιχεία ευαισθησίας. Αυτό πιστεύω θα διαπιστώσετε και σεις διαβάζοντάς το.

Κλείνω, με τα συγχαρητήριά μου στη Γεωργία και με την προτροπή να συνεχίσει να γράφει, να χαρίζει στους αναγνώστες της, πνευματική απόλαυση.

Και στο επόμενο!

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Γεωργία Α. Ανδριώτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λέσβο. Έχει τελειώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και εργάζεται ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει ζήσει στο Βέλγιο , όπου δούλεψε ως δασκάλα της ελληνικής γλώσσας σε τμήματα ενηλίκων. Το 2008 ολοκλήρωσε τη μετεκπαίδευσή της στο Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης και το 2011 το μεταπτυχιακό της στην Ειδική Αγωγή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Είναι επιμορφώτρια στη μέθοδο Μοντεσσόρι και στη μέθοδο Creative Learning (CLEAR) και έχει μεταφράσει στα ελληνικά το βιβλίο της Clare Healy Walls, «Montessori in a Nutshell», στο πλαίσιο προγράμματος Erasmus. Μιλάει αγγλικά και φλαμανδικά. Από το 2016 αρθρογραφεί στο διαδίκτυο.