ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Πόσες φορές βουλιάξαμε σε στάσιμα νερά!Θυμάμαι ήταν επικίνδυνοι χειμώνες
Πόσες φορές χωριστήκαμε απ’ τους οικείους μας
μ’ ένα βιαστικό αντίο!
Πόσες φορές τα διάφανα όνειρά μας
γέμισαν με πηχτή λάσπη!
Κι εμείς κρύβαμε
τις προσδοκίες μας να μη μας προδώσουν
έτσι έξαλλα που χόρευαν
επάνω στους μεσημβρινούς του κόσμου
Και όμως μια φορά κάθε χρόνο
γεννιόταν η αγάπη και η ελπίδα
στο πρόσωπο του νεογέννητου θείου βρέφους
που μας άμβλυνε τον πόνο,
έστω όσο κρατούσε η νύχτα της εξάγνισής μας
ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΘΥΣΙΑ
Δεν σ’ έβγαλα ποτέ απ’ το μυαλό μου
Όλα έχουν μείνει όπως τ’ άφησες
πριν ένα χρόνο
ο κόκκινος σκούφος σου, τα γυαλιά,
ο σάκος με τα δώρα
Δε σε ξέχασα ούτε μια ημέρα
Ρίξε το ρόδο κάτω και σπάστο
Ράγισέ το με την αγάπη σου
Δεν σε ρωτώ αν θα έρθεις
και αυτήν τη νύχτα
Το ξέρω πως με νοιάζεσαι
και δε θα με αφήσεις μόνο
Τα δώρα που θέλω από εσένα
γλυκιά φωνή, πολύχρωμα όνειρα
κι ένα μπουκάλι ρούμι
να το πιούμε μαζί
στην υγειά των πόθων μου
Δε σ’ έχασα ποτέ, να’ σαι πάλι
Στρώνω όπως κάθε χρόνο το τραπέζι
Στήνω την σκακιέρα
να με κερδίσεις χίλιες φορές
στ’ όνομα της ευτυχίας
Στρατιώτης σου θα γίνω
έτοιμος για τη θυσία
για χάρη της ανθρωπότητας
0 Σχόλια