Ο Νεκτάριος Φαρμάκης (Νεκτάριος Γεώργιος Φαρμάκης) είναι ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής "Ίασμος".
Μπορεί η τέχνη του θεάματος να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο;
Βοηθάει σίγουρα τους θεατές να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τα σκοτάδια και τις αδυναμίες τους. Ήδη έχουμε γίνει εμείς οι ηθοποιοί καλύτεροι προσεγγίζοντας έναν ρόλο, όποιος κι αν είναι αυτός. Επειδή δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, η τέχνη είναι το κλειδί: προσφέρει ενσυναίσθηση, αυτογνωσία, παρηγοριά, ελπίδα, όνειρο.
Γιατί θαυμάζετε την υποκριτική ως τέχνη;
Γιατί αναπόσπαστο στοιχείο της είναι η μεταμόρφωση, ώστε αναγκαστικά γίνεσαι ένας άλλος. Έτσι, με κάποιο τρόπο, ζεις πολλές ζωές και διευρύνεις στον χρόνο την περιορισμένη εμπειρία της ζωής σου. Δηλαδή είναι σαν να κάνεις πρόβες ζωής για πράγματα και καταστάσεις που μπορεί να μην έχεις βιώσει ως τώρα. Αυτό σε εμπλουτίζει ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Επίσης υπάρχει αμεσότητα, επικοινωνία και διάδραση στο θέατρο μέσα σε έναν τόπο μαγείας, όπου συναντιούνται κοινό και καλλιτέχνης.
Γιατί υπηρετείτε την υποκριτική;
Γιατί νωρίς στη ζωή μου κατάλαβα ότι το θέατρο με γεμίζει και με κάνει ευτυχισμένο και δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που παρακολουθήσατε στη ζωή σας;
Είχα δει κάποιες παραστάσεις, αλλά, όπως έχω ξαναπεί, όταν τελείωνα το σχολείο σε ένα ταξίδι μου στην Αθήνα, είδα τον Γυάλινο κόσμο του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, στο θέατρο «Εμπρός». Ήταν μια μαγική παράσταση, που με καθόρισε και αποτέλεσε την αποφασιστική στιγμή για μένα ώστε να καταλήξω με όλη μου την ψυχή ότι θέλω να γίνω ηθοποιός.
Ποιο έργο θεατρικού συγγραφέα αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Τον Άμλετ. Γιατί ο Σαίξπηρ έχει πει σχεδόν τα πάντα για την ανθρώπινη κατάσταση σ’ αυτό το έργο. Μιλάει για την εξουσία και την κατάχρησή της, για τους αυλοκόλακες της εξουσίας, για την προδοσία, για την πολλή σκέψη που εμποδίζει την πράξη, για τη φιλία, τον έρωτα που χάνεται, για τον κόσμο που τρίζει όταν διαταράσσονται οι βασικές του αρχές. Επίσης κορυφαία σκηνή θεωρώ εκείνη του θεάτρου, όπου ο Σάξπηρ είναι σαν να κάνει μάθημα στους ηθοποιούς.
Σε ποιο θεατρικό έργο θα θέλατε οπωσδήποτε να συμμετέχετε στο μέλλον;
Σε οποιοδήποτε έργο του Άντον Τσέχοφ, που τον αγαπώ πολύ.
Ποιον θεατρικό συγγραφέα θαυμάζετε περισσότερο;
Οι συγγραφείς που θαυμάζω είναι πολλοί και πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω έναν. Ήδη έχω μιλήσει για τον Τσέχοφ και τον Σαίξπηρ. Επίσης Λουίτζι Πιραντέλο, Τενεσί Ουίλιαμς, Ντέιβιντ Μάμετ, ΧάρολντΠίντερ κ.ά.
Ποιον ηθοποιό θαυμάζετε περισσότερο;
Δεν μπορώ να απαντήσω αναφέροντας μόνο έναν ηθοποιό-καλλιτέχνη. Από τους Έλληνες ξεχωρίζω τους Νίκο Καραθάνο, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Χρήστο Λούλη, από τους παλιότερους τον Δημήτρη Καταλειφό, βεβαίως τον Μηνά Χατζησάββα, τον Βασίλη Διαμαντόπουλο κ.ά. Από τους ξένους ηθοποιούς-καλλιτέχνες με γοητεύουν οι Τζακ Νίκολσον, Άντονι Χόπκινς, Αλ Πατσίνο, Χιθ Λέτζερ, Τζόνι Ντεπ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Κέβιν Σπέισι κι άλλοι πολλοί.
Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση; Τι σας ελκύει περισσότερο και γιατί;
Αν και ξεκίνησα με το θέατρο, με γοητεύουν και τα τρία το ίδιο, εμπεριέχουν την ίδια χαρά της δημιουργίας, απλώς αλλάζει το μέσο.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να είχατε παίξει για πρώτη φορά εσείς;
Ωραία ερώτηση. Και επειδή είμαστε στη σφαίρα του φανταστικού, θα ήθελα να είμαι στο μεσοπολεμικό Βερολίνο και να έπαιζα τον Μακίθ στην πρώτη παράσταση της Όπερας της πεντάρας του Μπρεχτ.
Είμαι σε δύο παραστάσεις. Παίζω στο Θέατρο Κιβωτός στην παράσταση Παραμύθι χωρίς όνομα της Πηνελόπης Δέλτα, σε διασκευή Κάρμεν Ρουγγέρη και σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη και Χριστίνας Κουλουμπή, σκηνικά-κοστούμια Χριστίνας Κουλουμπή και κίνηση καιχορογραφίες Πέτρου Γάλλια. Παίζουν εκτός από μένα οι: Χριστίνα Κουλουμπή, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Γιάννης Νικολάου, Μαριαλένα Ροζάκη, Μελίνα Σπετσιέρη, Ιωάννα Καλλιτσάντζη.
Ολοκληρώνουμε επίσης τις πρόβες μας για την παράσταση Ψευδαισθήσεις του Ιβάν Βιριπάγεφ, που θα παίζεται στο θέταρο ΕΛΕΡ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Μαρίας Βαρδάκα και σκηνικά-κοστούμια Μαρίας Καραδελόγλου. Εκτός από μένα παίζουν οι Στέλλα Μαγγανά, Γιώργος Μπένος, Μάρια Φλωράτου.
Επίσης θα συμμετάσχω σε μια ταινία, διεθνή παραγωγή, που τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν μέσα στο καλοκαίρι και προς το παρόν περισσότερες λεπτομέρειες δεν είναι ανακοινώσιμες.
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας βλέψεις για το μέλλον;
Να συνεχίσω να εκφράζομαι μέσα από το θέατρο και να συμμετέχω σε δουλειές που με εξελίσσουν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Βέβαια, αν και παρά τις σπουδές μου, με βάση το ΠΔ 85/22, θεωρούμαι απόφοιτος λυκείου, όπως και όλοι οι καλλιτέχνες συνάδελφοί μου. Ελπίζω ότι οι κινητοποιήσεις του τελευταίου καιρού θα ανατρέψουν αυτή την απαράδεκτη για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του κατάσταση.
Μια ευχή σας που θα θέλατε να πραγματοποιηθεί;
Να αποκτήσει το θέατρο και γενικότερα οι παραστατικές τέχνες στη χώρα μας τη θέση που τους αξίζουν. Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται, αλλά χτίζεται μέρα με την ημέρα.
Φωτογραφίες Νεκτάριου Φαρμάκη: Χρήστος Τουρλάκης
0 Σχόλια