Μπορεί
η λογοτεχνία να κάνει τον κόσμο καλύτερο;
Αν σκεφτεί κανείς πόσο ταυτιζόμαστε με έναν ήρωα ενός βιβλίου, μπορούμε να φανταστούμε ότι βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του, αφουγκραζόμαστε τα βαθύτερα αίτια που τον οδήγησαν στις πράξεις του και μαζί του λυτρωνόμαστε. Με αυτήν την έννοια, πιστεύω πως μέσω της λογοτεχνίας, ζούμε παραπάνω από μία ζωές, αποκτούμε περισσότερη ενσυναίσθηση και δεν είμαστε έτοιμοι να καταδικάσουμε το άγνωστο.
Γιατί διαβάζετε;
Διαβάζω γιατί με την λογοτεχνία μπορώ να ταξιδεύω σε μέρη και καταστάσεις που ο νους μου δεν μπορεί να φανταστεί. Γνωρίζω προσωπικότητες που βγαίνουν έξω από τις γραμμές, ταξιδεύω στον χρόνο, καταδικάζω το κακό και μετά το ενσαρκώνω, γίνομαι μια άλλη.
Γιατί γράφετε;
Πιστεύω πως για τους περισσότερους συγγραφείς, το γράψιμο λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία. Οι ήρωές μας αντιδρούν όπως θα θέλαμε εμείς να αντιδράσουμε αλλά δεν μας επιτρέπουν οι κοινωνικές νόρμες. Τους δίνουμε φωνή, και μέσα από αυτούς, βγαίνουμε νικητές στις μάχες που η ψυχή μας λαχταρά, ζούμε μια άλλη ζωή.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε στη ζωή σας;
Η μαμά μου είχε στο υπνοδωμάτιό της μια μικρή ξύλινη βιβλιοθήκη. Με θυμάμαι να ξαπλώνω στο κρεβάτι της και να νιώθω ασφάλεια κοιτάζοντας τα βιβλία της. Πολύ σύντομα έπιασα στα χέρια μου τους «Άθλιους» του Βίκτωρος Ουγκό. Είχε σκληρό άσπρο εξώφυλλο και έναν μπλε λεκέ κάτω από τον τίτλο, μάλλον από μελάνι.
Ποιο βιβλίο αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω ένα. Μικρότερη είχα λατρέψει το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ. Θυμάμαι την εμμονή του συγγραφέα με μικρές λεπτομέρειες που σ' εμάς θα φάνταζαν ασήμαντες και το πως τις περιέγραφε για κεφάλαια ολόκληρα. Αυτή η «διαστροφή» του με ιντρίγκαρε σε βαθμό που είχα διαβάσει ολόκληρες μελέτες για εκείνον.
Ποιο βιβλίο θα θέλατε οπωσδήποτε να διαβάσετε στο μέλλον;
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ο Σπύρος Πηγαδίτης είχε απαντήσει πως θα ήθελε να διαβάσει το δικό μου μυθιστόρημα. Θα πω κι εγώ με τη σειρά μου πως το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσω θα είναι το δικό του, η «Συνομωσία του δράκου». Όχι για να ανταποδώσω την φιλοφρόνηση, αλλά επειδή αγαπώ τα δικαστικά μυθιστορήματα και επειδή μιλώντας λίγο μαζί του, συνειδητοποίησα πόσο ενδιαφέρων άνθρωπος είναι και είμαι σίγουρη πως θα είναι και το βιβλίο του.
Ποιον συγγραφέα θαυμάζετε περισσότερο;
Τον Πέτρο Μάρκαρη θαυμάζω και φυσικά τον Γιάννη Μαρή. Τους θεωρώ αμφότερους μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος και κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο τους, χαίρομαι σαν μικρό παιδί.
Ποιο βιβλίο θα προτείνατε να διαβάσει ένα παιδί;
Τον «Μικρό πρίγκιπα» του Antoine de Saint-Exupery.
Ποιο βιβλίο θα προτείνατε να διαβάσει ένας έφηβος;
Τον «Ντέμιαν» του Hesse.
Ποιο βιβλίο θα προτείνατε να διαβάσει ένας ενήλικας;
Ένα μικρό βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και το λάτρεψα, τo «Mικρά πράγματα σαν κι αυτά" της Claire Keegan.
Ποιο λογοτεχνικό είδος αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Την αστυνομική λογοτεχνία επειδή με κρατά σε εγρήγορση μέχρι το τέλος του βιβλίου.
Ποιο είναι το πιο διαχρονικό βιβλίο;
Τα «Σταφύλια της Οργής» του Steinbeck.
Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για διάβασμα;
Το βράδυ, πριν τον ύπνο.
Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για γράψιμο;
Πολύ νωρίς το πρωί.
Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;
Τον "Στόουνερ" του Williams.
Τι σας ενέπνευσε για να γράψετε το μυθιστόρημα «Δύο τοις εκατό» και ποια είναι η υπόθεσή του;
Με ενέπνευσε η καθημερινότητά μου, μιας και ασχολούμαι με τις πωλήσεις ακινήτων εδώ και χρόνια. Ο ήρωάς μου, ένας μεσίτης, αντιλαμβάνεται ότι η ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου έχει εξαφανιστεί και βάζει σκοπό της ζωής του να την βρει. Στον ιερό του σκοπό βοηθούν μια παρέα ετερόκλητων ανθρώπων που ζουν στην ίδια γειτονιά, όλοι γνωστοί της εξαφανισμένης κυρίας. Μέχρι που αντιλαμβάνονται ότι κάποιος τους παρακολουθεί και ξαφνικά η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή.
Νιώθετε ικανοποίηση από τη μέχρι τώρα συγγραφική σας πορεία;
Είμαι περήφανη για το πρώτο μου μυθιστόρημα, όμως έχω ακόμα δρόμο για να μπορώ να πω πως έχω χαράξει μια πορεία, ευελπιστώ να τα καταφέρω. Χαίρομαι για την στήριξη των εκδόσεων «Λυκόφως» που μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω!
Ποιες είναι οι συγγραφικές σας βλέψεις για το μέλλον;
Γράφω ιστορίες τρόμου για ένα χωριό, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, κάπου στην Ελλάδα.
0 Σχόλια