Συγγραφέας: Shelley Read
Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου
Θεματική κατηγορία: Σύγχρονη
ISBN: 978-618-03-3639-9
Σελίδες: 412
Ημερομηνία Έκδοσης: 23/11/2023
Με μια καθηλωτική, σπαρακτική και πολύ συγκινητική ιστορία για την απώλεια κάνει το λογοτεχνικό της ντεμπούτο η Αμερικανίδα συγγραφέας Shelley Read. Το μυθιστόρημά της, το οποίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες και παράλληλα βρίσκεται στις πιο σημαντικές λίστες με τα καλύτερα και δημοφιλέστερα βιβλία του 2023, έχει τον τίτλο «Θα γίνω ποτάμι» και στα ελληνικά κυκλοφορεί, ήδη από τον Νοέμβριο του 2023, από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», σε μετάφραση Ιλάειρας Διονυσοπούλου.
Η υπόθεση της ιστορίας η οποία αντλεί την έμπνευσή της από τον τόπο καταγωγής της συγγραφέως (καθόλου τυχαίο φυσικά και θα αντιληφθεί εύκολα ο αναγνώστης τον λόγο που συμβαίνει αυτό), έχει ως εξής: Η Βικτόρια είναι μια δεκαεπτάχρονη γυναίκα, ορφανή από μητέρα, που ζει σε μια φάρμα ροδάκινων, στο Κολοράντο, μαζί με τον πατέρα της, τον αδερφό της και τον ανάπηρο θείο της. Ως μόνη γυναίκα που υπάρχει πλέον στο σπίτι, αναγκάζεται από πολύ μικρή ηλικία να αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού της οικογένειάς της. Η τυχαία συνάντησή της με τον Γουίλσον, έναν νεαρό περιπλανώμενο άνδρα και Ινδιάνο, ο οποίος εμφανίζεται αποδιωγμένος από τη γη της φυλής του, θα αλλάξει τη ζωή της ολοκληρωτικά, αλλά ταυτόχρονα και τη δική του ζωή.
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από την αγάπη και την απώλεια, τη μητρότητα, τον Θάνατο, τη μοναξιά, την κατάχρηση, τη λαχτάρα, τον ρατσισμό, την αγάπη, την ανθεκτικότητα και την αυτοαποδοχή. Η αφήγηση παρότι κυλά αργά, περιγράφει μια ζωή γεμάτη κακουχίες και συνεχή πάλη για επιβίωση, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την ομορφιά του φυσικού κόσμου που τόσο εύκολα την απορρίπτουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους και την εκθειάζει ως τη μόνη αληθινή. Ακόμα και μέσα στη φυσική αγριότητά του ο κόσμος δεν παύει να προσφέρει μαθήματα ζωής στον άνθρωπο, αλλά και τη δύναμη που χρειάζεται περίσσια για να πατήσει γερά και σταθερά στα δυο του πόδια και να προχωρήσει έπειτα με ορμή το βήμα του παρακάτω, ακόμα κι αν νιώσει αποκομμένος από τους γύρω του, ακόμα κι αν ξαφνικά κι απροσδόκητα αντιληφθεί ότι βρίσκεται στο σημείο μηδέν.
Το μήνυμα της ιστορίας φαίνεται καθαρά: Ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο δρόμος που οφείλει να ακολουθεί ο καθένας μας οπωσδήποτε, αν επιθυμεί φυσικά να νικά όλα τα εμπόδια που συναντά στη ζωή του και να τα προσπερνά. Όπως ακριβώς κάνει στην άγρια φύση ένα ποτάμι που ρέει αδιάκοπα και άφοβα, νικώντας κάθε φυσικό φραγμό, χωρίς να σταματά.
Οι πανέμορφες περιγραφές του φυσικού τοπίου, σε συνδυασμό με το συναρπαστικό ιστορικό σκηνικό της αφήγησης, η ζωντανή ατμόσφαιρα που το περιβάλλει και οι δυνατοί χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν σε αυτό, συμβάλουν στην επιτυχία αυτού του υπέροχου αναγνώσματος, που πέρα από τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, ωθεί τον αναγνώστη σε έναν εποικοδομητικό προβληματισμό, σε μια βαθιά στοχαστική ανάλυση των δεδομένων που πλέον τρέπονται σε ζητούμενα και έπειτα σε έναν ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό προσωπικών προτεραιοτήτων που στόχο έχουν την εξασφάλιση της εσωτερικής γαλήνης και ευτυχίας του ανθρώπου.
Αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί!
Πολλά συγχαρητήρια στη μεταφράστρια
του έργου Ιλάειρα Διονυσοπούλου, που κατάφερε να κρατήσει τη ζωντάνια της
ιστορίας ακέραιη, χωρίς καθόλου να μειώνει τη σημαντικότητα και την
αυθεντικότητάς της κατά την απόδοσή της στα ελληνικά.
0 Σχόλια