Βιβλιοκριτική: "Θα γίνω ποτάμι" της Σέλι Ριντ | Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Συγγραφέας: Shelley Read
Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου
Θεματική κατηγορία: Σύγχρονη
ISBN: 978-618-03-3639-9
Σελίδες: 412
Ημερομηνία Έκδοσης: 23/11/2023

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Με μια καθηλωτική, σπαρακτική και πολύ συγκινητική ιστορία για την απώλεια κάνει το λογοτεχνικό της ντεμπούτο η Αμερικανίδα συγγραφέας Shelley Read. Το μυθιστόρημά της, το οποίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες και παράλληλα βρίσκεται στις πιο σημαντικές λίστες με τα καλύτερα και δημοφιλέστερα βιβλία του 2023, έχει τον τίτλο «Θα γίνω ποτάμι» και στα ελληνικά κυκλοφορεί, ήδη από τον Νοέμβριο του 2023, από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», σε μετάφραση Ιλάειρας Διονυσοπούλου. 

Η υπόθεση της ιστορίας η οποία αντλεί την έμπνευσή της από τον τόπο καταγωγής της συγγραφέως (καθόλου τυχαίο φυσικά και θα αντιληφθεί εύκολα ο αναγνώστης τον λόγο που συμβαίνει αυτό), έχει ως εξής: Η Βικτόρια είναι μια δεκαεπτάχρονη γυναίκα, ορφανή από μητέρα, που ζει σε μια φάρμα ροδάκινων, στο Κολοράντο, μαζί με τον πατέρα της, τον αδερφό της και τον ανάπηρο θείο της. Ως μόνη γυναίκα που υπάρχει πλέον στο σπίτι, αναγκάζεται από πολύ μικρή ηλικία να αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού της οικογένειάς της. Η τυχαία συνάντησή της με τον Γουίλσον, έναν νεαρό περιπλανώμενο άνδρα και Ινδιάνο, ο οποίος εμφανίζεται αποδιωγμένος από τη γη της φυλής του, θα αλλάξει τη ζωή της ολοκληρωτικά, αλλά ταυτόχρονα και τη δική του ζωή. 

Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από την αγάπη και την απώλεια, τη μητρότητα, τον Θάνατο, τη μοναξιά, την κατάχρηση, τη λαχτάρα, τον ρατσισμό, την αγάπη, την ανθεκτικότητα και την αυτοαποδοχή. Η αφήγηση παρότι κυλά αργά, περιγράφει μια ζωή γεμάτη κακουχίες και συνεχή πάλη για επιβίωση, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την ομορφιά του φυσικού κόσμου που τόσο εύκολα την απορρίπτουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους και την εκθειάζει ως τη μόνη αληθινή. Ακόμα και μέσα στη φυσική αγριότητά του ο κόσμος δεν παύει να προσφέρει μαθήματα ζωής στον άνθρωπο, αλλά και τη δύναμη που χρειάζεται περίσσια για να πατήσει γερά και σταθερά στα δυο του πόδια και να προχωρήσει έπειτα με ορμή το βήμα του παρακάτω, ακόμα κι αν νιώσει αποκομμένος από τους γύρω του, ακόμα κι αν ξαφνικά κι απροσδόκητα αντιληφθεί ότι βρίσκεται στο σημείο μηδέν. 

Το μήνυμα της ιστορίας φαίνεται καθαρά: Ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο δρόμος που οφείλει να ακολουθεί ο καθένας μας οπωσδήποτε, αν επιθυμεί φυσικά να νικά όλα τα εμπόδια που συναντά στη ζωή του και να τα προσπερνά. Όπως ακριβώς κάνει στην άγρια φύση ένα ποτάμι που ρέει αδιάκοπα και άφοβα, νικώντας κάθε φυσικό φραγμό, χωρίς να σταματά. 

Οι πανέμορφες περιγραφές του φυσικού τοπίου, σε συνδυασμό με το συναρπαστικό ιστορικό σκηνικό της αφήγησης, η ζωντανή ατμόσφαιρα που το περιβάλλει και οι δυνατοί χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν σε αυτό, συμβάλουν στην επιτυχία αυτού του υπέροχου αναγνώσματος, που πέρα από τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, ωθεί τον αναγνώστη σε έναν εποικοδομητικό προβληματισμό, σε μια βαθιά στοχαστική ανάλυση των δεδομένων που πλέον τρέπονται σε ζητούμενα και έπειτα σε έναν ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό προσωπικών προτεραιοτήτων που στόχο έχουν την εξασφάλιση της εσωτερικής γαλήνης και ευτυχίας του ανθρώπου. 

Αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί! 

Πολλά συγχαρητήρια στη μεταφράστρια του έργου Ιλάειρα Διονυσοπούλου, που κατάφερε να κρατήσει τη ζωντάνια της ιστορίας ακέραιη, χωρίς καθόλου να μειώνει τη σημαντικότητα και την αυθεντικότητάς της κατά την απόδοσή της στα ελληνικά.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Δεκαετία του 1940. Η δεκαεφτάχρονη Βικτόρια, η μόνη γυναίκα που έχει απομείνει στην οικογένεια Νας, έχει αναλάβει μόνη της το νοικοκυριό, ενώ οι άντρες δουλεύουν στο οικογενειακό κτήμα με ροδάκινα στην Αϊόλα του Κολοράντο. Ο Γουίλσον Μουν είναι ένας περιπλανώμενος νεαρός εκτοπισμένος από τη γη της φυλής του. Η τυχαία τους συνάντηση στη γωνία ενός δρόμου θα αλλάξει ριζικά τις ζωές τους. Και όταν τα πράγματα εξελιχθούν διαφορετικά απ’ ό,τι περίμεναν, η Βικτόρια θα εγκαταλείψει τη μόνη ζωή που γνώριζε ως τότε και θα απομονωθεί στην άγρια φύση, παλεύοντας να επιβιώσει. Οι εποχές αλλάζουν και η Βικτόρια βρίσκει στο πανέμορφο αλλά άγριο τοπίο το νόημα και τη δύναμη να προχωρήσει και να φτιάξει από την αρχή όλα όσα έχασε. Και θα το κάνει, ακόμα κι όταν ο ποταμός Γκάνισον απειλήσει να πνίξει τον τόπο της – τα σπίτια, τις φάρμες και το λατρεμένο οικογενειακό τους κτήμα.

Μια εκθαμβωτική διερεύνηση του φυσικού κόσμου, που σιγά σιγά αλλάζει, και ταυτόχρονα ένα αλησμόνητο μυθιστόρημα ενηλικίωσης. Μας φανερώνει τι σημαίνει να οδηγείς τη ζωή σου σαν να είναι ποτάμι – να συγκεντρώνεσαι και να ρέεις, να βρίσκεις τον δρόμο προς τα εμπρός, ακόμα κι όταν το ποτάμι έχει φράξει.

Μια συγκινητική ιστορία για την απώλεια, αλλά και μια ιστορία για το πώς βρίσκεις σπίτι, οικογένεια, δύναμη –και αγάπη– εκεί που δεν το περιμένεις.

Η Shelley Read (Σέλι Ριντ) κατάγεται από το Κολοράντο και ζει στα Βραχώδη Όρη με την οικογένειά της. Επί τρεις δεκαετίες, ήταν επίκουρη καθηγήτρια στο Western Colorado University, όπου δίδασκε δημιουργική γραφή, λογοτεχνία και περιβαλλοντικές σπουδές. Ίδρυσε το τμήμα Περιβάλλον και Βιωσιμότητα, όπως και ένα πρόγραμμα στήριξης για φοιτητές πρώτης γενιάς και ευάλωτους φοιτητές. Το Θα γίνω ποτάμι, το πρώτο της μυθιστόρημα, αντλεί την έμπνευσή του από τον τόπο της κι έχει μεταφραστεί σε πάνω από τριάντα γλώσσες και βρίσκεται στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα βιβλία του 2023.

Διαβάστε περισσότερα για τη συγγραφέα

www.shelleyread.com