Η Ελίζα Σουφλή είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος. Παρ' όλα αυτά, όπως παραδέχεται κι η ίδια, καθετί από όσα έκανε και κάνει με κάποιον περίεργο τρόπο συνδέονται με τη συγγραφή ή τουλάχιστον συμβάλλουν στην εξέλιξή της ως συγγραφέα. Με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα φιλοξενείται σήμερα στις Τέχνες για να μας μιλήσει για τις συγγραφικές της ανησυχίες καθώς και για το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Λιμάνι» και φέρει τον τίτλο «Συναντήσεις».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Σουφλή, τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εκφραστείτε μέσω της συγγραφής;
Η ανάγκη για έκφραση αρχικά, η ανάγκη για μοίρασμα, για σύνδεση στη συνέχεια. Αυτός ο δεύτερος λόγος με ώθησε και στη διαδικασία όσα γράφω να ξεκινήσω να τα μοιράζομαι με τον κόσμο. Έτσι ξεκίνησα και το blog μου, με τίτλο “tellhimtoday.” Μέχρι σήμερα -κοντά μια δεκαπενταετία αργότερα- διατηρώ αυτό το όνομα στα social media της συγγραφικής μου περσόνας. Για μένα το γράψιμο ήταν -όσο με θυμάμαι- αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Πολλές φορές αποτελούσε και τον μοναδικό τρόπο αντιμετώπισης κρίσης. Το γράψιμο στη συνέχεια εξελίχθηκε, έγινε συγγραφή. Μοιραία, θα έλεγα, με κάποιον τρόπο, κατέληξα να διεκδικώ τη συγγραφική ιδιότητα μέσα από μια συνήθεια, ένα εργαλείο, που γνώρισα από πολύ νωρίς.
Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Δε θα έλεγα μάλλον πολλά. Περισσότερο θα μοιραζόμουν πράγματα που, θεωρώ, πως με προσδιορίζουν: είμαι από τον Πειραιά, αγαπώ τη θάλασσα και την ελληνική γλώσσα, την ελληνική κουζίνα, προσπαθώ να πηγαίνω παντού με τη σκυλίτσα μου τη Σάββυ και διεκδικώ την απλότητα σε ό,τι κάνω.
Πώς συνδυάζονται οι σπουδές σας με την επαγγελματική σας ενασχόληση και κατά συνέπεια με τη συγγραφή;
Νομίζω καθετί από όσα έκανα και κάνω, με κάποιον περίεργο (και συνάμα μαγικό τρόπο), συνδέονται με τη συγγραφή ή τουλάχιστον συμβάλλουν στην εξέλιξη μου ως συγγραφέα. Ξεκίνησα από τη Νομική, έμαθα να αγαπώ τη γλώσσα, να της φέρομαι με σεβασμό και να ανακαλύπτω συνεχώς τα όσα μπορεί να μου προσφέρει, η Μουσική φυσικά με δίδαξε τη μαγεία της δημιουργίας και της μελωδικότητας -οι νότες, ξέρετε κι αυτές λένε μια ιστορία-, από την Τέχνη γνώρισα πολλές διαφορετικές πτυχές του πολιτισμού και τι, τελικά, είναι τέχνη (τέχνη μπορεί να είναι το καθετί!) και τέλος, η πιο πρόσφατη ενασχόλησή μου με την Τεχνητή Νοημοσύνη, τροφοδοτεί την περιέργειά μου για γνώση και ανακάλυψη, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις ηρωίδες μου.
Ποίηση ή πεζογραφία; Δεδομένου ότι έχετε καταπιαστεί και με τα δύο λογοτεχνικά είδη ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας και γιατί;
Δε θα τολμούσα να διαλέξω. Για μένα, για να πω την αλήθεια άλλωστε, δεν είναι ακριβώς δύο ξεχωριστά είδη. Αυτό φαίνεται, άλλωστε, και στη γραφή μου. Θέλω να πω, γράφοντας ποίηση πάντα χτίζω ιστορίες, διεκδικώ μια σχεδόν πεζή ροή στον λόγο. Από την άλλη, στα πεζά μου μπορεί κάνεις να αναγνωρίσει την ποιητική μου ιδιότητα. Πιστεύω πως κάπως έτσι ξεφεύγω από την υποχρέωση της επιλογής.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Απλά πράγματα. Το πρωινό φως που μπαίνει από το μισάνοιχτο παράθυρο, ένα κύμα, ένα σπασμένο ποτήρι, φρέσκα φρούτα στα πανέρια στη λαϊκή, μια απρόσμενη συνάντηση… Όλα τα συναισθήματα και τα βιώματά μου.
Ποια τα συναισθήματά σας όταν βλέπετε αποτυπωμένες τη σκέψεις σας;
Είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Νιώθω συγκίνηση και άγχος. Απαντώ για τη στιγμή της έκδοσης, καθώς τότε γίνεται η τελική συνειδητοποίηση για το ολοκληρωμένο έργο. Το άγχος συνοδεύει όλες εκείνες τις σκέψεις της απελευθέρωσης τελικά του βιβλίου από μένα και της δημόσιας διάθεσής του. Θα αρέσει; Θα συνδεθεί το αναγνωριστικό κοινό με τις ιστορίες μου; Θα αγαπήσει τις νέες ηρωίδες και τους νέους ήρωες; Θα πουληθεί; Η συγκίνηση έρχεται ακριβώς μετά τη συνειδητοποίηση ότι το έργο αυτό κατά κάποιον τρόπο δε μου ανήκει πια. Οπότε εκεί αφήνομαι περισσότερο. Νιώθω αγάπη για τις λέξεις που βγήκαν από μένα και συντάχθηκαν στο χαρτί με αυτόν τον τρόπο. Αυτό με συγκινεί.
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας δημιουργούς;
Έχω αγαπημένες/ους δημιουργούς, ναι. Οι επιρροές αυτές είναι αναμφίβολα εμφανείς, όπως και οι επιρροές απ’ όλα τα αναγνώσματα που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Αν έπρεπε να επιλέξω έναν, αυτός θα ήταν ο Βασίλης Αλεξάκης.
Το νέο σας βιβλίο είναι συλλογή μικροδιηγημάτων. Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2024 από τις εκδόσεις «Λιμάνι» και φέρει τον τίτλο «Συναντήσεις». Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Οι «Συναντήσεις» είναι το τρίτο μου βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιμάνι. Πρόκειται ουσιαστικά για μία συλλογή ιστοριών, συναντήσεων είτε κυριολεκτικών είτε νοητών, που αναπλάθονται (ή βιώνονται) μέσω της μνήμης. Θα μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από το δελτίο τύπου του βιβλίου, που νομίζω πως αποτυπώνει άψογα εν περιλήψει τις «Συναντήσεις»:
Η συλλογή διηγημάτων Συναντήσεις φωτίζει ήρωες και ηρωίδες που έχουν έναν κοινό πόθο, μία κοινή ανάγκη: να συνδεθούν, να επικοινωνήσουμε και να συναντηθούν μέσα από τις λέξεις. Και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα καταφέρνουν. Μία ανάγκη που ενώνει όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτές τις σελίδες: συγγραφέα, ήρωες και αναγνώστες. Κάθε ιστορία τιμά τις συναντήσεις που υπήρξαν καθοριστικές, απαραίτητες για τη ροή της ζωής, ακόμη κι αν δε γίνεται κατανοητή η σημασία τους τη στιγμή που συμβαίνουν. Κάποιες φορές βρισκόμαστε απέναντι στον Άλλον, κάποιες βρισκόμαστε απέναντι στο κενό, κάποιες απέναντι σε έναν ξένο, κάποιες απέναντι σε έναν ραγισμένο καθρέφτη. Όμως κάθε φορά, κάθε στιγμή, κάθε σύνδεση, είναι εξίσου σημαντική, είναι μία ακόμα συνάντηση που θα καθορίσει το «μετά».
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για το βιβλίο σας;
Είναι ένας τίτλος που αποτυπώνει απόλυτα το θέμα του βιβλίου. Δεν ήθελα να απέχει ο τίτλος από το νόημα. Όταν γράφτηκαν οι πρώτες ιστορίες, ήταν ξεκάθαρο σε μένα ότι γεννιόταν μια συλλογή συναντήσεων.
Ποιος ο ρόλος των μικρών ιστοριών που στην ουσία καθρεφτίζουν διαφορετικά πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μας, αλλά και διαφορετικές πτυχές της δικής μας προσωπικότητας;
Ακριβώς, πρόκειται για διαφορετικά πρόσωπα, με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτό διαφαίνεται και στις αφηγήσεις τους. Όλες οι ηρωίδες και οι ήρωες φέρνουν τη δική τους οπτική στην ιστορία. Για μένα ήταν μία ανάγκη (δική τους ανάγκη!) να αποκαλυφθούν, όπως εκείνες/οι θέλουν. Μέσα από τις ιστορίες τους, οι αναγνώστες/τριες, πιστεύω, πως έχουν την ευκαιρία να συνδεθούν. Οι «Συναντήσεις» πραγματεύονται καθημερινά ζητήματα, θέματα που μας απασχολούν ή μας έχουν απασχολήσει όλες/ους κάποια στιγμή. Ακόμη κι αν δεν ταυτιζόμαστε με τις αφηγήτριες / τους αφηγητές, ξέρω ότι μπορούμε να βρούμε κοινά βιώματα, τραύματα και επιθυμίες.
Γράφετε σε πρώτο πρόσωπο αναλαμβάνοντας κάθε φορά τον ρόλο του πρωταγωνιστή της ιστορίας που αφηγείστε. Γιατί αυτή η επιλογή του προσώπου;
Κατά κάποιον τρόπο, οι ιστορίες αυτές δεν είναι δικές μου. Οι ηρωίδες και οι ήρωες παίρνουν τα ηνία και αφηγούνται, όπως είπα και πριν, τις ιστορίες τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε; :)
Τι σας ενέπνευσε για να προβείτε στη συγγραφή του βιβλίου σας αυτού;
Οι περισσότερες ιστορίες των «Συναντήσεων» γεννήθηκαν την περίοδο της καραντίνας. Νομίζω ότι σε έναν βαθμό η απουσία επαφής, η επιθυμία για συναντήσεις που έγινε γρήγορα ανάγκη, οδήγησαν στη δημιουργία της πρώτης ιστορίας. Κάπως έτσι ήρθαν και οι επόμενες. Μία εικόνα στον πρωινό περίπατο, μία σκέψη, μία εικόνα στο ίντερνετ, έφερναν στο μυαλό μου λέξεις που σχημάτιζαν ιστορίες.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Οι «Συναντήσεις», αν και έχουν απλή γλώσσα και ροή, πραγματεύονται δύσκολα θέματα, όπως η έμφυλη βία, η κατάθλιψη, η απώλεια. Αν και πιστεύω πως το εφηβικό κοινό είναι καλό να έρχεται σε επαφή με αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, αναμφίβολα η συγγραφική προσέγγιση οφείλει να είναι διαμορφωμένη αναλόγως. Σίγουρα είχα στο μυαλό μου κατά τη συγγραφή ένα πιο ώριμο αναγνωστικό κοινό.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σας σπίτι, τις εκδόσεις «Λιμάνι»;
Οι Εκδόσεις Λιμάνι γεννήθηκαν το 2021, μαζί με το πρώτο μου βιβλίο, την ποιητική συλλογή «στιγμές». Έχοντας κάποιους καλούς συνεργάτες και συνεργάτιδες στο πλάι μου, ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι. «Κάθε βιβλίο, ένα ταξίδι. Κάθε αναγνώστης, ένας ταξιδιώτης. Κάθε ιστορία, ένα απάνεμο λιμάνι.» όπως λέμε και στο site των εκδόσεων harbourbooks.gr.
Οι Εκδόσεις Λιμάνι (Harbour Books) γεννήθηκαν, σ’ ένα λιμάνι, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά. Ακολουθώντας το πολιτιστικό μου site, το Λιμάνι των Τεχνών (ART.harbour), οι Εκδόσεις Λιμάνι έχουν σκοπό να αποτελέσουν ένα απάγκιο για όσους/ες/α αναζητούν καταφύγιο σε ένα βιβλίο, αλλά και σε εκείνους/ες/α που επιθυμούν να σηκώσουν άγκυρα και να ταξιδέψουν πέρα από τα ήρεμα νερά.
Επόμενα συγγραφικά σχέδια κάνετε;
Αυτήν τη στιγμή ολοκληρώνω τη δεύτερη ποιητική μου συλλογή, που ελπίζω να έχουμε έτοιμη μέσα στο φθινόπωρο.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι να καταφέρουμε να είμαστε περισσότερο παρούσες και παρόντες. Είναι δύσκολο, φυσικά, με τόση πληροφορία γύρω μας και μία συνεχή κατάσταση κρίσης, ωστόσο θεωρώ ότι χάνουμε πολλές στιγμές στην προσπάθειά μας να «προλάβουμε». Χάνουμε το σήμερα στην προσπάθειά μας να προετοιμαστούμε για το αύριο.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Βιέννη, Αυστρία
Σκέφτηκα τα βράδια που περάσαμε μαζί και δε βρήκα ούτε ένα με κρύο και παγωνιά. Σαν να ’ταν πάντα καλοκαίρι, όταν βρισκόμασταν.
Ακόμα κι εκείνα τα Χριστούγεννα, που συναντηθήκαμε στη Βιέννη. Είχε βαρύ χειμώνα για τα δικά μας δεδομένα, -3० C. Κι εμείς, σε εκείνο το μικρό δωμάτιο που είχαμε νοικιάσει, με το χαλασμένο καλοριφέρ, σχεδιάζαμε τις διακοπές μας ντυμένοι με κοντομάνικα μπλουζάκια.
Αυτό είναι, σκέφτηκα, ο έρωτας: όπου και να ’σαι, μαζί Του να είναι πάντα καλοκαίρι.
Κυρία Σουφλή, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και σας εύχομαι κάθε επιτυχία στο συγγραφικό σας έργο.
Βιογραφικό:
Η Ελίζα Σουφλή γεννήθηκε το 1989 και μεγάλωσε στον Πειραιά. Αποφοίτησε από το Τμήμα Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει κάνει επίσης σπουδές στη μουσική, την ιστορία της τέχνης, τη φιλολογία και την τεχνητή νοημοσύνη στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2008 ασχολείται με την πολιτιστική δημοσιογραφία και διατηρεί τον πολιτιστικό ιστότοπο ART.harbour. Έζησε και εργάστηκε στην Πράγα στον μουσειακό κλάδο, ενώ πλέον βρίσκεται στην Αθήνα και εργάζεται στον χώρο των εκδόσεων και της υπολογιστικής γλωσσολογίας. Η σκυλίτσα της η Σάββυ είναι η πιο πιστή της σύντροφος σε κάθε ταξίδι. Από τις Εκδόσεις Λιμάνι κυκλοφορούν επίσης η συλλογή πεζών «σκέψεις σε παρένθεση» (2022) και η ποιητική συλλογή «στιγμές» (2021), η οποία έχει μεταγραφεί και σε κώδικα Braille.
0 Σχόλια