Λατρεύει να διαβάζει ιστορίες τρόμου και φαντασίας. Παράλληλα, του αρέσει να μιλάει γι' αυτές, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το ρόλο άλλοτε του συγγραφέα και άλλοτε του αφηγητή. Το 2023 κυκλοφόρησε τη δική του μυστηριώδη ιστορία με τίτλο «Η Αρμίνα Μπρέβιλ και η Κυρά του δάσους» από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι», για την οποία θα μας μιλήσει σήμερα στις Τέχνες στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Κυριακόπουλε, πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας στο αναγνωστικό κοινό;
Καλησπέρα σας, είμαι ο Χάρης και πρόσφατα εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο «Η Αρμίνα Μπρέβιλ και η Κυρά του δάσους». Παίζω και συνθέτω μέταλ μουσική και λατρεύω τον King Diamond, τις ιστορίες τρόμου και το Magic: the Gathering. Σε όποιο χρόνο μου απομένει, εργάζομαι ως τεχνολόγος – ακτινολόγος σε ένα ακτινολογικό κέντρο στη Λάρισα.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που καθόρισε τη λογοτεχνική σας πορεία;
Από πολύ μικρός λάτρευα να διαβάζω βιβλία. Ό,τι έπεφτε στα χέρια μου, το διάβαζα. Αρχικά, βυθιζόμουν στους περίφημους τόμους ελληνικής μυθολογίας από τις εκδόσεις Στρατίκη, αλλά στην πορεία ανακάλυψα τον Χάρι Πότερ. Διάβαζα τις ιστορίες του φανατικά στα σχολικά μου χρόνια, όπως πολλά παιδιά τότε. Η επιθυμία μου να γράψω κι εγώ μια ιστορία, όμως, γεννήθηκε μέσα μου, αφότου ήρθε στα χέρια μου «το Αυτό» του αγαπητού μετρ του τρόμου Στίβεν Κινγκ. Ανέκαθεν έβρισκα τον τρόμο ελκυστικό και οι ιστορίες του Στίβεν είχαν για εμένα μια ιδιαίτερη μαγεία. Οι χαρακτήρες του, η δομή των ιστοριών του και κυρίως οι περιγραφές του μου έδωσαν το έναυσμα να θέλω να δημιουργήσω κι εγώ κάτι παρόμοιο. Πρώτη μου προσπάθεια είχε γίνει, όταν ήμουν περίπου 19 ετών, αλλά εκείνη η ιστορία μου δεν είχε ολοκληρωθεί ποτέ.
Πώς συνδυάζονται οι σπουδές σας και η επαγγελματική σας ενασχόληση με τη λογοτεχνία και τη μουσική;
Η αλήθεια είναι πως δεν συνδυάζονται καθόλου! Με τη μουσική και την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων ασχολήθηκα από πολύ νεαρή ηλικία. Είναι τα χόμπι μου και με αυτά χαλαρώνω και ξεφεύγω για λίγο από τα προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας. Όσον αφορά στη μουσική, δεν την είδα ποτέ τόσο σοβαρά, ώστε να την κάνω βασικό επάγγελμα. Καλώς ή κακώς, είναι δύσκολο να κάνει κάποιος καριέρα στη μουσική, πόσο μάλλον με το μέταλ. Είχα περάσει από αρκετές μπάντες ως κιθαρίστας στα φοιτητικά μου χρόνια (μια από αυτές οι Caelestia – τσεκάρετέ τους!) αλλά ποτέ κάτι πολύ σοβαρό. Έτσι, κάτι έπρεπε να σπουδάσω και η ακτινολογία ήταν μια από τις σχολές που έτυχε να περάσω δίχως να ξέρω πολλά γι’ αυτή. Παρόλα αυτά δεν μετάνιωσα καθόλου που ακολούθησα αυτή την πορεία, καθώς είναι άκρως ενδιαφέρουσα επιστήμη και ένα επάγγελμα που δεν θα σταματήσει ποτέ να έχει ζήτηση.
Όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό σας, λατρεύετε να γράφετε μικρές ιστορίες τρόμου. Γιατί;
Στην αρχή το έκανα για εξάσκηση. Ήθελα να γίνω καλύτερος συγγραφέας και, όπως με κάθε αντικείμενο, αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την εξάσκηση. Οι μικρές μου ιστορίες έχουν να κάνουν όλες με τον τρόμο και αυτό, διότι λατρεύω το είδος. Είναι από τα λίγα είδη που μπορείς να κάνεις ό,τι πραγματικά σου έρθει στο κεφάλι. Επίσης, τρελαίνομαι να βάζω τους χαρακτήρες μου σε δύσκολη θέση και να τους κάνω τη ζωή κόλαση, χαχα!
Είστε αρκετά ενεργός στο διαδίκτυο και μάλιστα δίνετε μεγάλη έμφαση στην αφήγηση και ανάλυση ιστοριών για τη Μέση Γη, του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Πέρα από δημιουργός είστε και βιβλιοφάγος, λοιπόν;
Ναι πράγματι, είμαι ένα (πολύ) μεγάλο nerd όσον αφορά τον Τόλκιν. Τόσο πολύ μάλιστα που έκανα κανάλι στο Youtube, που λέγεται Somewhere In Middle Earth (Κάπου στη Μέση Γη), για να αναλύω τις ιστορίες του και τη μυθολογία του. Το έργο του καθηγητή Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν είναι πολύ μεγάλο και το είδος του φανταστικού οφείλει σχεδόν τα πάντα σε αυτόν. Χωρίς τον Τόλκιν δεν θα είχαμε ούτε Χάρι Πότερ, ούτε A song of Ice and Fire, Witcher και πολλά-πολλά άλλα.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Τα πάντα. Ακόμη κι ένα πολύ μικρό ανούσιο πράγμα θα μπορούσε να μου δώσει το έναυσμα να δημιουργήσω μια ιστορία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια ιστορία μου που δημοσιεύθηκε από το Writing Nook σχετικά με έναν ταξιτζή. Πηγαίνοντας προς τη δουλειά μου ένα πρωί, είχα περάσει μπροστά από μια πιάτσα ταξί και εκεί είδα έναν περίεργο, τεράστιο και ατσούμπαλο ταξιτζή να μπαίνει στο όχημά του. Με το που τον είδα, γεννήθηκε σχεδόν μεμιάς στο μυαλό μου η ιστορία που ονομάστηκε αργότερα «Ταξί και Τιμωρία».
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο σκοπός της λογοτεχνίας στις μέρες μας; Τι έχει να προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο;
Η λογοτεχνία στις μέρες μας προσφέρει εμπειρίες μάθησης και αποτελεί μέσο διαφυγής και κατανόησης των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Θεωρώ πως σκοπός της είναι να προκαλεί τη σκέψη και να αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας, και όχι μόνο, προσφέροντας διάφορες προοπτικές.
Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τις προσπάθειες των Ελλήνων συγγραφέων της λογοτεχνίας του τρόμου και της φαντασίας και πιο συγκεκριμένα των νέων; Τι πιστεύετε;
Πιστεύω πως ναι. Υπάρχουν πολλοί που στηρίζουν τους νέους Έλληνες συγγραφείς. Αυτό το έζησα και προσωπικά, καθώς ήταν πολλοί αυτοί που με γνώριζαν μονάχα από το κανάλι μου στο Youtube και μου έστελναν μηνύματα για το πώς θα μπορούσαν να αποκτήσουν το μυθιστόρημά μου.
Έχετε πρότυπα ως δημιουργός; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας ομότεχνους;
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Στο μυθιστόρημά μου «Η Αρμίνα Μπρέβιλ και η Κυρά του Δάσους» μπορεί κανείς να διαπιστώσει τις επιρροές μου από τον Τζ. Ρ.Ρ. Τόλκιν και Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, ενώ και στις μικρές ιστορίες τρόμου μου κρύβονται επιρροές από τον Στίβεν Κίνγκ και Έντγκαρ Άλλαν Πόε.
Θεωρείτε ότι είναι χρέος του κάθε δημιουργού να μοιράζεται το έργο του, όταν το ολοκληρώσει; Εσείς στην προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο;
Εάν το έργο κάποιου συγγραφέα έχει να περάσει σημαντικά μηνύματα προς τον αναγνώστη, ικανά να τον αγγίξουν μέχρι την καρδιά και τη ψυχή του, τότε θεωρώ πως είναι σημαντικό να το μοιραστεί με το κοινό του ή τουλάχιστον να το προσπαθήσει. Εγώ αποφάσισα να εκδώσω το δικό μου, καθώς θεωρώ πως το βιβλίο μου περνάει διάφορα μηνύματα στον αναγνώστη, με το σημαντικότερο να είναι αυτό της ματαιότητας της εκδίκησης.
Ας αναφερθούμε περισσότερο σ’ αυτό. Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, που φέρει τον τίτλο «Η Αρμίνα Μπρέβιλ και η Κυρά του δάσους» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι». Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμά σας, για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του συγκεκριμένου έργου;
Όταν πρωτοξεκίνησα την ιστορία αυτή, είχα σκοπό να δημιουργήσω έναν δικό μου μύθο για την πόλη μου, τη Λάρισα. Φανταζόμουν ότι υπήρχαν μάγισσες και περίεργα πλάσματα, όπως νεράιδες, που ζούσαν πλάι στον ποταμό Πηνειό. Ήθελα να δώσω ένα μαγικό, αλλά σκοτεινό παρελθόν σε αυτή την πανέμορφη πόλη, κάτι που να την κάνει να διαφέρει από τις άλλες. Όσο δούλευα πάνω σε αυτή την ιδέα, άρχισα να προσθέτω περισσότερα πράγματα και σιγά-σιγά η ιδέα αυτή ωρίμαζε περισσότερο μέσα μου και ξεκίνησε να υλοποιείται, να παίρνει υπόσταση. Δεν πίστευα ποτέ ότι η ιστορία αυτή θα έβγαινε έξω στον κόσμο, αλλά δεν με ένοιαζε. Είχα ένα όραμα και κάτι με παρακινούσε να τη συνεχίσω, ας ήταν για τη δική μου ικανοποίηση μονάχα. Τελικά, η ιστορία μου είναι διαθέσιμη σε όλον τον κόσμο να τη διαβάσει και αυτό είναι ένα απίστευτο συναίσθημα, που δεν εκφράζεται με τα λόγια.
Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Ανοίγοντας το βιβλίο μου, ο αναγνώστης θα μεταφερθεί σε ένα μικρό χωριό στη Λάρισα, σε μια φανταστική Ελλάδα του 1800. Εκεί ζούσανε τρεις μάγισσες που βοηθούσαν το χωριό αυτό με διάφορα βότανα και ξόρκια. Όταν, όμως, μια αρρώστια χτύπησε το χωριό, οι κάτοικοι τις κατηγόρησαν και τις θανάτωσαν. Μόνο μια από αυτές κατάφερε και δραπέτευσε, η μικρή Αρμίνα, και στη συνέχεια του βιβλίου βλέπουμε το τι απέγινε, ποιο ήταν το πραγματικό κακό που κρύβονταν πίσω από την αρρώστια του χωριού και πώς συνδέονται όλα αυτά μαζί.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο, για να κοσμήσει το εξώφυλλο του βιβλίου σας και γιατί αυτή τη σκοτεινή εικόνα; Προϊδεάζετε μήπως τον αναγνώστη γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει στις εσωτερικές του σελίδες, δηλαδή τη φανταστική μεταφορά του σ’ έναν κόσμο επίσης σκοτεινό, απομονωμένο και αρκετά απόμακρο κι αποκρουστικό;
Αρχικά, να πω πως το βιβλίο αυτό δεν είναι βιβλίο τρόμου. Έχει κάποια τρομακτικά στοιχεία κάποιες φορές, αλλά κατά βάση είναι βιβλίο φαντασίας και συγκεκριμένα low dark fantasy. Από την πρώτη στιγμή που θα ανοίξει ο αναγνώστης το βιβλίο μου, μεταφέρεται σε έναν σκοτεινό κόσμο γεμάτο κατάρες, σάπια δάση, διαβολικές υπάρξεις και άρρωστες πράξεις ανθρώπων, οπότε το μουντό εξώφυλλο αντικατοπτρίζει με ακρίβεια το περιεχόμενο. Παρεμπιπτόντως, η εικόνα αυτή του εξώφυλλου είναι μια σκηνή από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, όταν η Αρμίνα δραπετεύει από τους οργισμένους χωρικούς και μπαίνει στο Μαύρο Δάσος. Αν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά την εικόνα, θα δει στο βάθος δυο κόκκινα μάτια να την κοιτάνε. Το σε ποιον ανήκουν αυτά, όμως, θα πρέπει να το ανακαλύψετε διαβάζοντάς το. Όσο για τον τίτλο «Η Αρμίνα Μπρέβιλ και η Κυρά του δάσους» τον επέλεξα, επειδή οι δύο αυτοί χαρακτήρες είναι οι πιο σημαντικοί στο βιβλίο μου και όλη η ιστορία κινείται γύρω από αυτούς. Επίσης, νομίζω πως σαν τίτλος έχει κάποιο μυστήριο και τραβάει το ενδιαφέρον ενός υποψήφιου αναγνώστη.
Παρότι οι χαρακτήρες του βιβλίου σας είναι φανταστικοί, θα εντοπίσει ο αναγνώστης σ’ αυτούς στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας;
Αυτό θα μπορούσε να ισχύει σε παλιότερες μικρές ιστορίες που έγραφα, αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν μπορώ να πω πως έβαλα στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας σε κάποιον χαρακτήρα. Αντίθετα όμως, ορισμένοι χαρακτήρες δημιουργήθηκαν έχοντας στο μυαλό μου συγκεκριμένους γνωστούς μου ανθρώπους, αλλά αυτό είναι ένα μυστικό δικό μου.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Σίγουρα δεν απευθύνεται αποκλειστικά μόνο σε ενήλικες, αλλά αν μπορούσα να βάλω ένα όριο ηλικίας, θα έλεγα ότι είναι βιβλίο για 16 και άνω ετών λόγω κάποιων ιδιαίτερων περιγραφών θανάτου.
Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας αυτό ή προορίζεται καθαρά για ψυχαγωγία;
Γενικότερα, σε ό,τι ιστορία και να δουλεύω, βάζω πάντα κάποιο μήνυμα να περνάει στον αναγνώστη. Όπως είπα και πιο πάνω, το σημαντικότερο μήνυμα που θέλω να περάσω με το βιβλίο μου είναι η ματαιότητα της εκδίκησης. Πως -το να θέλουμε να εκδικηθούμε ανθρώπους που μας φέρθηκαν άσχημα και που μας κατέστρεψαν τη ζωή- μπορεί να φαίνεται ως σωστή επιλογή, αλλά πάντα η εκδίκηση μάς αφήνει μια πίκρα στο στόμα, άδειους στην καρδιά και, εν τέλει, ανικανοποίητους.
Ποιες οι κριτικές των αναγνωστών σας μέχρι τώρα; Έχει απήχηση το βιβλίο σας στο κοινό;
Έχω πάρει αρκετές γνώμες από γνωστούς και μη, με την πλειοψηφία να λένε πολύ θετικά λόγια. Ένα αρνητικό, αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι, ήταν μια γνώμη κάποιου που μου έλεγε ότι ήταν πολύ μακροσκελές και θα προτιμούσε να ήταν μικρότερο σε σελίδες και διάρκεια.
Γιατί επιλέξατε τις εκδόσεις «Γλαρόλυκοι» ως εκδοτικό σας σπίτι; Είστε ευχαριστημένος με τη μέχρι τώρα συνεργασία σας;
Είχα αποφασίσει να έρθω σε επαφή μαζί τους, καθώς είχα ακούσει πως είναι πολύ καλά παιδιά όλοι τους, επαγγελματίες και πάντα κοντά στον δημιουργό. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος μαζί τους, γιατί συμπεριφέρθηκαν στην ιστορία μου άκρως επαγγελματικά και με αγάπη και ήταν εκεί για ό,τι χρειαζόμουν.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι κάθε άνθρωπος να έχει όνειρα και να τα κάνει πραγματικότητα.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Ο δρόμος ήταν σκοτεινός μπροστά της και τον ακολουθούσε με δυσκολία. Το κρύο ήταν τσουχτερό και η υγρασία είχε σηκώσει πυκνή ομίχλη γύρω της. Αν και είχε απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι της, ο δυνατός αέρας μετέφερε συζητήσεις ανθρώπων προς το μέρος της. Δεν καταλάβαινε τι έλεγαν, μόνο ότι κάποιοι μιλούσαν ή ακόμη χειρότερα, φώναζαν δυνατά. Στάθηκε σε έναν κορμό, κάπου εκατό μέτρα από το σπίτι τους και κρυφοκοίταξε μια στιγμή. Έβλεπε λαμπερά κόκκινα φώτα μπροστά, πιθανότατα στην αυλή τους.
Έπειτα, με τρόμο είδε το σπίτι της να τυλίγεται στις φλόγες.
Δεν άντεξε και έπεσε στα χόρτα με λυγμούς.
Όλη της η ζωή γινόταν στάχτη μπροστά στα μάτια της. Τόσο μίσος... Τόσο μίσος επειδή απλά ήταν διαφορετικές. Ήθελε να επιστρέψει πίσω, να διώξει αυτούς που τους έκαναν κακό και να σώσει τους δικούς της ανθρώπους. Η φωνή της μητέρας της, όμως, αντηχούσε ακόμη στο κεφάλι της.
«Τρέξε. Φύγε μακριά»
Κοίταξε για μια τελευταία φορά το καμένο της σπίτι με απόγνωση. Οι παλάμες της ίδρωσαν από το σφίξιμο των γροθιών της. Μίσος και οργή ξεχείλισε μέσα της. Σηκώθηκε και συνέχισε τον δρόμο της μακριά από αυτό το μέρος. Κάποια μέρα θα έπαιρνε εκδίκηση για αυτό που συνέβη. Αυτό το ορκίστηκε και το φύλαξε βαθιά μέσα στην ψυχή της.
Κύριε Κυριακόπουλε, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη και σας εύχομαι να είστε πάντα δημιουργικός.
Εγώ σας ευχαριστώ!
Βιογραφικό:
Ο Θεοχάρης Κυριακόπουλος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1991. Αγάπησε τα μυθιστορήματα τρόμου και φαντασίας από νεαρή ηλικία και σημαντικότεροι συγγραφείς για αυτόν είναι ο Στίβεν Κινγκ, ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν και η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Σπούδασε στο ΑΤΕΙ Αθηνών, στο τμήμα Ραδιολογίας και Ακτινολογίας και εργάζεται σε ακτινολογικό εργαστήριο. Παίζει ηλεκτρική κιθάρα και συνθέτει μέταλ συμφωνική μουσική. Λατρεύει να γράφει μικρές ιστορίες τρόμου και παράλληλα διατηρεί στο Youtube κανάλι "Somewhere In Middle Earth" όπου αφηγείται και αναλύει ιστορίες για τη Μέση Γη του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν.
0 Σχόλια