Βιβλιοκριτική: "Στα χνάρια του Θεού και του Ανθρώπου" του Χρήστου Παπαγεωργόπουλου

Συγγραφέας: Χρήστος Παπαγεωργόπουλος

Εκδόσεις: Όστρια
Ημ. Εκδοσης: 07/2025
ISBN: 978-618-242-064-5
Σελιδες: 48

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου

Ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης κρίνεται πολλές φορές απαραίτητο για να εξακριβωθεί το πραγματικό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, αυτό που καμία σχέση δεν έχει με ό,τι προβάλλεται γύρω μας ως σημαντικό και ουσιώδες, που εξασφαλίζει φαινομενικά μονάχα την ευτυχία και την πληρότητα. Η ανακάλυψη του εαυτού σηματοδοτεί την αρχή για την ανακάλυψη του θεϊκού, του ποθητού και ιδεατού δηλαδή, αυτού που αναβαθμίζει την ποιότητα του ανθρώπου και την καθιστά άξια να κατακτήσει μια μελλοντική θέση κοντά στον Θεό.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος στον χώρο του βιβλίου ποιητής Χρήστος Παπαγεωργόπουλος έχοντας επίγνωση των ανωτέρω, με σπουδές στη θεολογία και μεταπτυχιακές σπουδές στη θρησκειολογία, τολμά να πραγματοποιήσει το δικό του εσωτερικό ταξίδι μέσω της ποίησης. Σ’ αυτό του το εγχείρημα, που ολοκληρώνεται με την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής, με τίτλο «Στα χνάρια του Θεού και του Ανθρώπου», που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2025 από τις εκδόσεις «Όστρια», φιλοδοξεί να έχει φίλο και συνοδοιπόρο του τον αναγνώστη του. Σκοπός του, όπως αναφέρει κι ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του, είναι να αναζητήσουν μαζί τα μονοπάτια του αύριο για να ανακαλύψουν έναν κόσμο περισσότερο θεϊκό, επομένως περισσότερο ιδανικό, ειλικρινή, αληθινό και ουσιαστικό.

Είκοσι δύο ποιήματα απαρτίζουν τη συλλογή του αυτή, κάποια μακροσκελή, ωστόσο τα περισσότερα ολιγόστιχα και γραμμένα σε ελεύθερο στίχο, απόλυτα εξομολογητικά, μελαγχολικά ως προς το περιεχόμενό τους, μα και άκρως στοχαστικά, μιας και η παρατήρηση του γράφοντος αυτή την πρόθεση έχει. Ο ποιητής επιδιώκει την πιστή αποτύπωση της θλιβερής πραγματικότητας, ορμώμενος από τη διάθεσή του για άμεση και δραστική αλλαγή με σκοπό την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής του.

«Ζούμε σε έναν κόσμο

γεμάτο απογοήτευση κι ελπίδα.

Τι ειρωνεία να συναντά κανείς

αυτά τα δύο μαζί.» (Σελίδα 12)

Ο ποιητής επιδιώκει να εστιάσει στο σήμερα αλλά και στο ακόμα πιο ποθητό αύριο. Κι αυτό γιατί το σήμερα, διαπιστώνει, δεν είναι όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι. Στα μάτια του καθρεφτίζεται απογοητευτικό, καταστροφικό, αποπροσανατολισμένο από την ουσία του, φθαρμένο κι αποτυχημένο παρά τα πολλά «επιτεύγματα» του ανθρώπου. Ο ποιητής έχει επίγνωση της πραγματικότητας. Πόλεμοι, φτώχεια, πείνα, αρρώστιες, δυστυχία και θάνατοι ολοκληρώνουν για εκείνον το παζλ μιας ζωής δίχως ίχνος ανθρωπιάς, δίχως ίχνος πίστης και υπακοής στον έναν και αληθινό Θεό. Κι έτσι, συνεχίζει τη διαπίστωση, ο δρόμος προς την πνευματική, ψυχική και κοινωνική βελτίωση της ανθρωπότητας θολαίνει δραματικά. Η επιφανειακή ζωή, τονίζει επιπλέον ο ποιητής, εμποδίζει τη βαθύτερη αναζήτηση της αιτίας. Βαριανασαίνει η αγάπη μπρος στα μάτια του, εξασθενεί η πίστη, δειλιάζει η ταπείνωση και κατά συνέπεια δειλιάζουν μαζί της και η μετάνοια, η συγχώρεση, η καλοσύνη, η προσδοκία στη δυνατότητα κατάκτησης της ευτυχίας. Στα απλά εστιάζει ο ποιητής για τη σωτηρία του και εκεί ωθεί τον αναγνώστη του με τα ποιήματά του. Στην εμπιστοσύνη στο θέλημα της ψυχής επιθυμεί να οδηγήσει τη σκέψη του, στην ουσία, στην εμβάθυνση, στην αυτογνωσία.

Ο ποιητής αποζητά με δυο λόγια το ιδεατό. Περιγράφει το θαύμα και δημιουργεί εικόνες οικείες. Επιδιώκει τη συγκίνηση, το ξύπνημα συναισθήματος, την ευαισθητοποίηση. Ο λόγος του είναι γαλήνιος όταν αναφέρεται στον Θεό, όταν υμνεί τη θεία χάρη Του. Στενοχωριέται όταν συνειδητοποιεί την πτώση του ανθρώπου και το κατάντημά του, μα ελπίζει σε καλύτερες μέρες, στις μέρες εκείνες όπου ο άνθρωπος τελικά θα θελήσει να επιστρέψει στον Θεό και να αποζητήσει και πάλι την αγκαλιά Του.

Ο ποιητής συνεχίζοντας αναφέρεται και στην αξία της οικογένειας, αλλά και στη μεγάλη σημασία του αγκαλιάσματος των μελών της, αφού αυτό υποστηρίζει ότι εξασφαλίζει στον άνθρωπο τη γαλήνη και το χαμόγελό του. Η αξία της οικογένειας, σημειώνει, είναι ανυπολόγιστη. Από αυτήν πλάθεται η αγάπη και ό,τι αυτή συνεπάγεται, ζεστασιά, ήθος, σωστή και άρτια προσωπικότητα. Ο ποιητής δίνει μεγάλη έμφαση στη δύναμη της αγάπης αυτής. Μέσω ενός εικονικού διαλόγου περνά τα δικά του ξεχωριστά μηνύματα στον αναγνώστη του εξηγώντας του ακριβώς το πώς επιτυγχάνεται η ευτυχία, πώς κατακτιέται η ουσία και ποια πράγματα σημαντικά αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής του. Θα μπορούσαν τα ποιήματά του να αποτελούν μικρές ιστορίες παραμυθιού, αποτυπώσεις μιας φευγαλέας σκέψης με βαθιά νοήματα, διαπιστώσεις ζωής, διδαχές σωστού και λάθους ή και αφορμές βαθύτερου στοχασμού με κινητήριο μοχλό τα όνειρα, τον φόβο, τον χρόνο, την απογοήτευση.

Συμβολική η ποίησή του σε αρκετά σημεία, υπαινικτική και καταγγελτική ταυτόχρονα. Και παρότι διακρίνεται από μια άκρως επιμελημένη λιτότητα, είναι διάχυτη η μελαγχολική της διάθεση, μα και ο έντονος ερωτισμός της.

Ο ποιητής δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις επιπτώσεις των λαθών που οδηγούν το βήμα του ανθρώπου στις φλόγες της κόλασης. Κι ενώ εξυμνεί την ομορφιά της ζωής, παραδέχεται τη θνητότητά της. Προτρέπει λοιπόν στην απόλαυσή της στο έπακρο, στην απόρριψη του φόβου του θανάτου, στη σωστή διαχείριση της κρίσης για την εξασφάλιση μιας ευτυχισμένης επίγειας διαμονής. Προσεύχεται έπειτα, ευχαριστεί τον Θεό για όλα τα καλά της ζωής του και ζητά συγχώρεση για τα όποια παραστρατήματά του. Και φυσικά προτρέπει τον αναγνώστη του να πράξει το ίδιο, συμβουλεύοντάς τον για τις σωστές ηθικές αξίες και τα αγνά αγαθά της ζωής που οφείλει να καρπωθεί.

Πες σ’ έναν σπόρο σ’ αγαπώ

κι εκείνος θ’ ανθίσει γρηγορότερα.

Πες σ’ ένα ζώο σ’ αγαπώ

κι εκείνο για σένα θα ημερέψει.

Πες σ’ αγαπώ σ’ έναν άνθρωπο

και ίσως αλλάξει ριζικά.

Αν πάλι δεν αλλάξει

μη στεναχωρηθείς,

τουλάχιστον άλλαξες εσύ! (Σελίδα 44)

«Στοχάσου και αναστοχάσου

την ποίηση και την περιποίηση

του πνεύματός σου», συμβουλεύει τελικά στη σελίδα 45 και ακολουθεί κι ο ίδιος τη συμβουλή του αυτή.

Στο τέλος του βιβλίου ο ποιητής παραθέτει τις «Σημειώσεις του αναγνώστη». Πρόκειται στην ουσία για κενές γραμμές δύο σελίδων στις οποίες ωθεί με τον τρόπο του τον αναγνώστη του να αποτυπώσει τις δικές του σκέψεις αναφορικά με αυτά που μόλις διάβασε από τον ίδιο. Από τη δική του διάθεση και μόνο γνωρίζει καλά ότι θα επιτευχθεί ένας διάλογος εποικοδομητικός ποιητή-αναγνώστη με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό, την αποκλειστική αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής για την εξασφάλιση του πιο δίκαιου, του πιο ανθρώπινου και συνάμα του πιο θεϊκού.

Μία ξεχωριστή ποιητική συλλογή από έναν πολλά υποσχόμενο ποιητή που αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Ας είναι καλοτάξιδη!