Σήμερα στις Τέχνες φιλοξενείται ένας βαθύτατα συναισθηματικός και γλυκός άνθρωπος, μια πολυγραφότατη δημιουργός, που παρότι δεν κατάφερε, όπως μας εξομολογείται, ν' αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο, συνεχίζει να πιστεύει ότι ένας άλλος, δικαιότερος απ' αυτόν, είναι εφικτός. Είναι η συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Βάσω Μαυρουδή, που πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Η πεταλούδα με το τσακισμένο φτερό» από τις εκδόσεις «iWrite».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κυρία Μαυρουδή, γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να στρέψετε το ενδιαφέρον σας σ’ αυτό το, ομολογουμένως, απαιτητικό είδος της λογοτεχνίας;
Γεννήθηκα σε δύσκολες εποχές και μεγάλωσα σε χρόνια όπου ηχούσαν ακόμη οι κλαγγές τού εμφυλίου… Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι έβρισκα συναισθηματικό καταφύγιο στα παραμύθια. Μην ξεχνάτε, η ίδια η λέξη «παραμύθι» εμπεριέχει την έννοια της παραμυθίας, η οποία σημαίνει παρηγοριά. Μπορεί να μεγάλωσα, αλλά κρύβω μέσα μου ένα… παιδί που χρειάζεται ένα χάδι, μια παρηγοριά, για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Το ενδιαφέρον μου λοιπόν γι’ αυτό το είδος ξεκινάει από πολύ παλιά, ενώ ξεκίνησα να σκαρώνω ιστοριούλες και για τα παιδιά μου όταν έγινα μητέρα.
Δεδομένου ότι τα παιδιά στη σημερινή εποχή μεγαλώνουν στην κοινωνία της απόλυτης τεχνολογίας, θεωρείτε ότι μπορεί ακόμα το βιβλίο να έχει θέση στη ζωή τους;
Ξέρετε, η τεχνολογία είναι χρήσιμη για να λύνει πρακτικά προβλήματα, να επιτρέπει στον άνθρωπο να επικοινωνεί με άλλους ανθρώπους ή να έρχεται σε επαφή πιο εύκολα με την παγκόσμια γνώση και πραγματικότητα, αλλά η σχέση με το βιβλίο είναι πιο προσωπική. Οι λέξεις και τα νοήματά τους, με τη μαγεία που περικλείουν, προκαλούν τη νοημοσύνη, τη φαντασία τού παιδιού και γενικότερα τού ανθρώπου, του δίνουν τη δυνατότητα να γίνεται συνδημιουργός τής ιστορίας ή των κειμένων που διαβάζει. Κι αυτό, θεωρώ, πως μόνο το βιβλίο και οι λέξεις το κατορθώνουν. Αφήστε που τρέφουν τη διάνοια από κάθε άποψη. Το βιβλίο, αρκεί οι γονείς να είναι συμμέτοχοι σε αυτό, μπορεί να έχει θέση στη ζωή των παιδιών από την εποχή κατά την οποία δεν διαβάζουν καν. Ευτυχώς στην εποχή μας βρίσκεις υπέροχα και πολύ όμορφα βιβλία που εκπαιδεύουν και εισάγουν το παιδί σε μία υπέροχη σχέση εφ’ όρου ζωής!
Έχετε υπόψιν σας κάποιο βιβλίο, που κατά τη γνώμη σας, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν τα παιδιά;
Δύσκολη ερώτηση. Είναι πάρα πολλά τα βιβλία, ελληνικά και ξένα. Τι να πρωτοαναφέρω! Ωστόσο δεν μπορώ να μη μιλήσω για το «Ο Μικρός Πρίγκιπας» τού Αντουάν ντε Σαιν Εξυπερύ, το οποίο είναι ένα διαχρονικό διαμάντι. Επίσης, τα παιδικά τής Ζωρζ Σαρρή, της Άλκης Ζέη, της Μάρως Λοίζου, της Σοφίας Ζαραμπούκα, του Ευγένιου Τριβιζά και βέβαια μύθους ελληνικούς και ξένους. Ξέρω ότι αδικώ πολλούς άξιους Έλληνες συγγραφείς παιδικών βιβλίων και ζητώ συγγνώμη, αλλά θα χρειαζόταν μια… έκθεση παιδικού βιβλίου για να αναφερθούν οι υπέροχες ιστορίες που έχουν γεννήσει η ευαισθησία και η φαντασία τους!
Εσάς ποιο υπήρξε το δικό σας αγαπημένο βιβλίο όταν ήσασταν παιδί;
Το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» τού Μενέλαου Λουντέμη, στο Δημοτικό και πιο πριν οι μύθοι τού Αισώπου.
Πώς συνδυάζεται η δημοσιογραφία, την οποία υπηρετήσατε στην επαγγελματική σας ζωή, με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Δεν συνδυάζεται, πέρα από το γεγονός ότι επέλεξα να γίνω δημοσιογράφος με την ελπίδα (ίσως και με άγνοια της πραγματικότητας) να βοηθήσω στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος κι αυτό αποδεικνύει μια παιδικότητα που ακόμα κουβαλάω. Τον κόσμο βέβαια δεν τον έκανα καλύτερο, γιατί δεν είναι έργο ενός ανθρώπου, αλλά κατάφερα να μην αλλάξω και να διασώσω την όποια ευαισθησία μου, όπως και την παιδικότητά μου, η οποία μου είναι πολύ σημαντική τόσο στην επιβίωσή μου, όσο και στη συγγραφή παιδικών ιστοριών...
Από πού αντλείτε έμπνευση για να δημιουργήσετε τους δικούς σας παραμυθένιους κόσμους;
Κάποτε, όταν ήμουν κοντά στα 15, ο οικογενειακός μας φίλος Βασίλης Ρώτας (αυτός ο σπουδαίος διανοούμενος και τεχνίτης τού λόγου) όταν διάβασε ένα, υποτιθέμενο «διήγημά» μου, για τις διώξεις των μαύρων πολιτών στις ΗΠΑ, μου είπε: «Βασούλα καλός ο λόγος σου, αλλά να γράφεις καλύτερα για ό,τι γνωρίζεις». Αυτή τη συμβουλή δεν την ξέχασα και μέχρι τώρα οι ιστορίες που έχω γράψει είναι εμπνευσμένες από γεγονότα και συναισθήματα που μου έχουν γεννήσει οι εμπειρίες τής ζωής μου.
Σας διακατέχει το άγχος, αν θα γίνει αποδεκτό το έργο σας από τα παιδιά;
Άγχος όχι, αλλά μια αδημονία, μια ανυπομονησία να μάθω τη γνώμη τους, την έχω! Περιμένω να δω αν η ιστορία γίνεται αποδεκτή, αν αρέσει στους μικρούς ανθρώπους. Αν γεννά ερωτήματα και συναισθήματα. Γιατί μόνο τότε οι ιδέες και τα θέματα που «κρύβονται» μέσα στην ιστορία, μπορούν να αγγίξουν με έναν μαγικό τρόπο τις ψυχές και τη νόησή τους!
Έχετε πρότυπα ως συγγραφέας; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας συγγραφείς;
Είμαι αποτέλεσμα της ζωής μου, των αναγνώσεών μου και των ιδεών που «έχτισα» στη διάρκεια των τόσων εμπειριών στα χρόνια που υπάρχω! Δεν ξέρω αν θα διαπιστώσει κάποιος τις όποιες επιρροές μου, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί συγγραφείς που έχουν βοηθήσει στη διαμόρφωσή μου, στον άνθρωπο που έχω γίνει. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα!
Το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου φέρει τον τίτλο «Η πεταλούδα με το τσακισμένο φτερό» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «iWrite». Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό.
Είναι μια ιστορία που αγαπώ ιδιαίτερα. Ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω στα παιδιά για τη συμπερίληψη στην κοινωνία μας ανθρώπων στους οποίους η ζωή και η τύχη δεν φέρθηκε με γενναιοδωρία. Να μιλήσω για το τυχαίο στη ζωή μας και για τις ανατροπές που μπορεί να προκαλέσει. Για το διαφορετικό που όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να συνυπάρχει ισότιμα μαζί μας. Για την αγάπη και την αλληλεγγύη ανάμεσα σε πλάσματα ανόμοια. Για τη γνώση που μπορεί να έρθει από κει που δεν την περιμένεις…
Πώς προέκυψε η συγγραφή του και γιατί; Τι σας ενέπνευσε;
Πριν από χρόνια εγώ και ο Νότης, ο σύντροφός μου, βαφτίσαμε το κοριτσάκι μιας πολύ αγαπημένης φίλης, το οποίο ήταν ανάπηρο. Η Φρύνη έζησε μαζί μας, στην ευρύτερη οικογένειά μας, 23 χρόνια και όσο έζησε μας πρόσφερε μόνο χαμόγελα. Μας έκανε, γονείς και παιδιά αυτής τής οικογένειας, καλύτερους ανθρώπους. Ήθελα λοιπόν να μη χαθεί το πέρασμά της από αυτή τη ζωή. Έτσι γεννήθηκε η πεταλούδα μου και της έδωσα το όνομά της.
Ποια είναι η πεταλούδα με το τσακισμένο φτερό στη σημερινή εποχή;
Όλοι όσοι βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Όλοι όσοι είναι διαφορετικοί και εισπράττουν τη χλεύη, γιατί δεν εκφράζουν τα «σωστά» κριτήρια που έχει θεσπίσει η πλειοψηφία, η συντήρηση και οι προκαταλήψεις. Όσοι αφήνονται στη μοίρα τους και γεύονται τη σκληρότητα των βολεμένων και αδιάφορων ανθρώπων προς ό,τι συμβαίνει στους συνανθρώπους τους.
Μπορεί η δύναμη της αγάπης να κάνει θαύματα; Η ιστορία του παραμυθιού σας αυτό έδειξε. Στην πραγματικότητα, υπάρχει αυτή η πιθανότητα;
Η αγάπη είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα και Ναι, πιστεύω ότι κάνει θαύματα και μπορεί να θεραπεύσει, να κλείσει πληγές. Η αγάπη και μαζί της η ισχυρή ικανότητα της υπομονής, όπως και της θέλησης να δώσεις στους άλλους…
Γράφετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας ότι η αλληλεγγύη, η αποδοχή του διαφορετικού και η φιλία μεταξύ ανόμοιων υπάρξεων μπορούν να χαρίσουν το ομορφότερο πέταγμα στον ουρανό, ακόμα και σε κάποιον που δεν πετάει. Σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από εγωκεντρισμό, ματαιοδοξία κι ανασφάλεια είναι δυνατόν να συμβούν θαύματα;
Ξέρετε, το καλό και το κακό υπάρχει από πολύ παλιά! Οι Κοινωνίες και ο Άνθρωπος αλλάζουν αργά, επώδυνα, αλλά σταθερά! Όσο η γνώση και οι αγώνες των ευαίσθητων, αλλά αποφασισμένων ατόμων αλλάζουν τις συνειδήσεις και τις καταστάσεις, τόσο η αποδοχή τού διαφορετικού και η φιλία μεταξύ ανόμοιων υπάρξεων θα κερδίζουν μεγαλύτερο χώρο στις κοινωνίες και στις ψυχές των ανθρώπων. Αρκεί να μην επιτρέψουμε να γίνουμε όπως εκείνοι που είναι ματαιόδοξοι, εγωκεντρικοί κι αδιάφοροι μπροστά στην καταστροφή τής ζωής των άλλων και της κοινής μας πατρίδας που είναι ο πλανήτης.. Όσο για την ανασφάλεια, αυτή χάνεται όταν δημιουργούνται παρέες που τις αποτελούν «αδέρφια» εξ επιλογής. Και τέτοιες παρέες υπάρχουν ακόμη στις μέρες μας, παρόλες τις δυσκολίες, παρά τη ρηχότητα και τον ωχαδερφισμό που προωθείται από τα ΜΜΕ!
Όπως κάθε παιδικό βιβλίο έτσι και το δικό σας συνοδεύεται από μια υπέροχη εικονογράφηση. Θεωρείτε πως ο συνδυασμός ιστορίας και εικόνας είναι απαραίτητος για την κατανόηση του παραμυθιού;
Θα σας απαντήσω καταφατικά. Αρκεί τα όποια σχέδια να ακολουθούν την τρυφερότητα και την αισθητική τού κειμένου. Όπως νομίζω ότι έχει γίνει και με την εικονογράφηση της ιστοριούλας μου. Ευτυχώς στη χώρα μας έχουμε εξαιρετικούς εικαστικούς που συνεργάζονται με πολλούς και άξιους συγγραφείς παιδικών βιβλίων.
Το δικό σας βιβλίο σε ποιες ηλικίες απευθύνεται κυρίως;
Νομίζω ότι είναι μια ιστορία που κατανοείται από όλες τις ηλικίες ξεκινώντας από τα 5-6 χρόνια τού παιδιού. Εννοείται ότι όσο πιο μεγάλο είναι (εννοώ μέχρι και λίγο πριν την εφηβεία), τόσο πιο πολύ κατανοεί τα κρυφά μηνύματα της ιστορίας και θέτει ερωτήματα, τα οποία μπορεί να τα συζητήσει με το περιβάλλον του και να πάρει απαντήσεις για να τις επεξεργαστεί περαιτέρω.
Από τις μέχρι τώρα εντυπώσεις του αναγνωστικού κοινού θεωρείτε ότι ο σκοπός του βιβλίου σας επετεύχθη; Νιώθετε ικανοποιημένη από το τελικό αποτέλεσμα;
Μέχρι τώρα έχω δεχθεί θετικά μηνύματα. Ελπίζω όσοι πάρουν στα χέρια τους την ιστοριούλα μου να την αγαπήσουν και να τους ανοίξει πνευματικές πόρτες και παράθυρα. Όσον αφορά την έκδοση και την ποιότητά της, είμαι πολύ ευχαριστημένη.
Είστε ευχαριστημένη από τη συνεργασία σας με το εκδοτικό σας σπίτι; Θεωρείτε ότι ένας καλός εκδοτικός οίκος συμβάλει σημαντικά για την καλύτερη και επιτυχέστερη προώθηση ενός βιβλίου;
Νομίζω ότι ο ρόλος τού εκδοτικού οίκου είναι καθοριστικός για την πορεία ενός βιβλίου. Σε ό,τι αφορά τον «iWrite», το δικό μου εκδοτικό σπίτι, είμαι χαρούμενη που βρίσκομαι σε αυτή την παρέα και ελπίζω να συνεχίσουμε αυτή την συνεργασία για αρκετό χρόνο ακόμη.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι όλη αυτή η ασχήμια, το σκοτάδι και η βία που κατακλύζουν τον κόσμο μας, να ηττηθούν από την ομορφιά, την αγάπη και τις παρέες που παλεύουν για να έχουν λόγο ύπαρξης και συνύπαρξης όλοι οι άνθρωποι, χωρίς αποκλεισμούς!
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.
Η Φρύνη ήταν σε όλους αγαπητή και μόλις την έβλεπαν, κούτσα-κούτσα να τριγυρίζει από λουλούδι σε λουλούδι κι από θάμνο σε θάμνο, έτρεχαν να τη βοηθήσουν. Τι μεγάλες φτερωτές λιβελούλες, τι χρυσόμυγες και πασχαλίτσες, τι λαγουδάκια κι αλεπουδάκια, τι πουλιά μικρά – μεγάλα, ακόμα και τα αργοκίνητα χελωνάκια, έτρεχαν όλα σα σμάρι να κουβαλήσουν τα βότανα που μάζευε η λεπτοκαμωμένη πεταλούδα. Κάθε φορά έστηναν πραγματικό γλέντι και γέλαγαν μέχρι να πονέσει η κοιλιά σε όλα τα ζωάκια, τα ζούδια και τα πετούμενα τ’ ουρανού. Ιδίως όταν τύχαινε να κουβαλούν το περδικάκι, ένα αγριόχορτο που βγαίνει παντού και κολλάει πάνω σου σαν να το έχεις βυθίσει σε κόλλα. Η Φρύνη το χρησιμοποιούσε για να διαλύει με το ζουμί του πέτρες στα νεφρά. Πουλιά και ζούδια όμως, τρελαίνονταν να κάνουν χάζι τα αλεπουδάκια, τα λαγουδάκια, τα αρκουδάκια, αλλά κι άλλους συντρόφους τους, που προσπαθούσαν να βγάλουν από τη γούνα και τα φτερά τους τα φυλλαράκια και τους πράσινους βόλους τού αγριόχορτου, που είχαν κολλήσει πάνω τους. Κι όσο, για παράδειγμα, τα αρκουδάκια κουνούσαν τα παχουλά κορμάκια τους, τα λαγουδάκια τα βελούδινα σπαθωτά αυτιά τους και την αεικίνητη μυτούλα τους, ενώ τα αλεπουδάκια στριφογύριζαν, για να καθαρίσουν τη φουντωτή ουρά τους, τόσο τα ζουζούνια, τα πουλιά και τα μικρά ζουλάπια, γελούσαν και ζάλιζαν όλο το δάσος με τις χαρές και τα παιχνίδια τους.
Κυρία Μαυρουδή, σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτησή μας, και σας εύχομαι πάντα όμορφες και παραμυθένιες εμπνεύσεις.
Εγώ σας ευχαριστώ, που μου δώσατε την ευκαιρία και τον χώρο να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.
Βιογραφικό:
Η Βάσω Μαυρουδή γεννήθηκε πριν από πολλά-πολλά χρόνια στο Θησείο της Αθήνας. Εκεί, ανάµεσα σε αρχαία µνηµεία και αγάλµατα, ήρθε σε επαφή µε θρύλους, παραµύθια και περιπετειώδεις ιστορίες ανθρώπων. Όλα αυτά έγιναν η πνευµατική κληρονοµιά της που την ακολούθησαν και στην ενήλικη ζωή της. Σπούδασε ιταλική φιλολογία και ισπανική γλώσσα, είναι µέλος της ΕΣΗΕΑ και εργάστηκε ως δηµοσιογράφος, επειδή επιθυµούσε βαθιά να αλλάξει τον κόσµο προς το καλύτερο. Τελικά, αν και δεν τον άλλαξε, συνεχίζει να πιστεύει ότι ένας άλλος δικαιότερος κόσµος είναι εφικτός. Παραµένει ονειροπόλα, ακόµη και σήµερα που έχει γίνει µητέρα δύο σπουδαίων παιδιών και γιαγιά τεσσάρων τρυφερών εγγονών. Είναι ευγνώµων στη ζωή που είχε την τύχη και την επιλογή να ζήσει για 54 χρόνια µε τον συνθέτη-κιθαριστή και χρονογράφο Νότη Μαυρουδή, έναν ιδιαίτερα καλό και τρυφερό άνθρωπο, που τη γέµισε µε µελωδίες και αγάπη. Δώρα που τα φέρει µαζί της για όσο ζει και ονειρεύεται….
«Η πεταλούδα µε το τσακισµένο φτερό» είναι το τρίτο παραµύθι της που κυκλοφορεί. Πριν από καιρό εκδόθηκαν τα παραµύθια «Ο Φεγγαρόκοκκος» από τις εκδόσεις Πατάκη και «Η Μεταξοκλωθώ κι ο κλέφτης των παραµυθοπροσώπων» από τις εκδόσεις Κέδρος, ενώ στο συρτάρι της υπάρχουν έτοιµα κι άλλα παραµύθια…
0 Σχόλια