Η συγγραφή αποτελεί για τον ίδιο μια πηγαία δημιουργική έκφραση, που την χρειαζόταν από πάντα. Γι' αυτό και παράλληλα με τις σπουδές και το επάγγελμά του επιχειρεί να παραμείνει ενεργός στα γράμματα, συνδυάζοντας αρμονικά τις δυο αγαπημένες του ενασχολήσεις, επάγγελμα και συγγραφή. Μιλάμε για τον συγγραφέα Παναγιώτη Βεργούλη που σήμερα φιλοξενούμε στις Τέχνες, με αφορμή το νέο του βιβλίο, με τίτλο «ΓΕΩΞΥΣΤΗΣ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ενύπνιο».
Συνέντευξη στη Στέλλα Πετρίδου
Κύριε Βεργούλη, για ποιο λόγο αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ποιο υπήρξε το βασικό ερέθισμα που καθόρισε τη λογοτεχνική σας πορεία;
Η συγγραφή ήταν κάτι που ένιωθα ότι χρειαζόμουν από την παιδική κιόλας ηλικία. Από μικρό παιδί μου άρεσε να αποτυπώνω εικόνες με λόγια στο χαρτί. Είναι ένας τρόπος έκφρασης και το μέσο διοχέτευσης της ανάγκης μου για δημιουργία. Θυμάμαι τα καλοκαίρια να διαβάζω δεκάδες λογοτεχνικά βιβλία, με ιδιαίτερη αδυναμία στην εκλαϊκευμένη επιστήμη.
Πώς συνδυάζεται η συγγραφική σας δραστηριότητα με τις πολύ αξιόλογες σπουδές σας, αλλά και την επαγγελματική σας ενασχόληση, η οποία ομολογουμένως καμία σχέση δεν έχει με τον χώρο της λογοτεχνίας;
Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή προϋπήρξε του επαγγέλματος που ακολούθησα. Είναι σαν μια πηγαία δημιουργική έκφραση, που την χρειαζόμουνα από πάντα. Παρόλα αυτά, κινούμενος, συγγραφικά, στον χώρο της εκλαϊκευμένης επιστήμης, έχω προσπαθήσει να παντρέψω την επιστήμη με τη λογοτεχνία. Γι’ αυτό άλλωστε και το πρώτο μου λογοτεχνικό έργο είναι ένα γεωλογικό μυθιστόρημα.
Τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Η κύρια πηγή έμπνευσης είναι τα τοπία και η φύση.
Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που νιώσατε την ανάγκη να το μεταφέρετε στο χαρτί;
Παρόλο που οι ιστορίες μου δεν είναι αυτοβιογραφικές, συχνά αποτυπώνω στους ήρωές μου αυτοβιογραφικά στοιχεία. Για παράδειγμα, ο Πέτρος, ο πρωταγωνιστής του Γεωξύστη είναι ένας νέος επιστήμονας που βρίσκεται σε μια εύθραυστη συναισθηματική κατάσταση εξαιτίας της αδυναμίας του να βρει δουλειά επάνω στο αντικείμενο που σπούδασε και αγαπάει. Είναι κάτι που το έχω βιώσει έντονα και νομίζω ότι μπορούν να ταυτιστούν πολλοί αναγνώστες μαζί του.
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο σκοπός της λογοτεχνίας στις μέρες μας; Τι έχει να προσφέρει στον άνθρωπο;
Η λογοτεχνία είναι απαραίτητη καθώς προσφέρει τη μαγεία που λείπει σήμερα από τις ζωές των ανθρώπων.
Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα στηρίζει τις προσπάθειες των Ελλήνων συγγραφέων και πιο συγκεκριμένα των νέων; Τι πιστεύετε;
Είναι μια μεγάλη κουβέντα αυτή. Έχω την αίσθηση ότι δύσκολα ένας αναγνώστης θα δώσει μια ευκαιρία σε έναν νέο συγγραφέα. Η πλειοψηφία προτιμάει να διαβάζει γνωστούς Έλληνες, αλλά και ξένους (κυρίως), συγγραφείς από τους οποίους ξέρει τι να περιμένει.
Σε ποιο κοινό απευθύνεστε κυρίως; Δεδομένου ότι τα ενδιαφέροντα σας σχετίζονται αρκετά με το αντικείμενο των σπουδών σας, επηρεάζει αυτό θεωρείτε και το περιεχόμενο των ιστοριών που πλάθετε και αφηγείστε;
Πιστεύω ότι οι ιστορίες μου απευθύνονται σε ολόκληρο το εύρος του Ελληνικού αναγνωστικού κοινού. Το γεγονός πως η αφήγηση και η εξέλιξη του μυστηρίου ακολουθείται από την επιστήμη, δεν δυσκολεύει καθόλου τον αναγνώστη, ίσα ίσα που του προσφέρει κάποιες γνώσεις, τροφή για σκέψη, εάν το θελήσει.
Έχετε πρότυπα ως δημιουργός; Στα γραπτά σας θα διαπιστώσει ο αναγνώστης επιρροές από άλλους αγαπημένους σας ομότεχνους;
Πρώτη φορά που σκέφτηκα την ιδέα του γεωλογικού μυθιστορήματος ήταν όταν διάβασα το Σπάνιες Γαίες της Σώτης Τριανταφύλλου.
Το βιβλίο, όμως, που με ώθησε από νεαρή ηλικία προς το κομμάτι της εκλαϊκευμένης επιστήμης είναι το Θεώρημα του παπαγάλου του Ντενί Γκετζ.
Τέλος, αγαπημένος μου συγγραφέας που αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς είναι ο Ουμπέρτο Έκο.
Θεωρείτε χρέος του κάθε συγγραφέα να μοιράζεται το έργο του όταν το ολοκληρώσει; Εσείς στην προκειμένη περίπτωση, γιατί πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το νέο σας βιβλίο;
Ναι. Οι ιστορίες πρέπει να μοιράζονται γιατί αλλιώς ξεχνιούνται και χάνονται. Ήθελα πολύ να κυκλοφορήσει ο Γεωξύστης, ώστε μαζί μου να ταξιδέψουν και οι αναγνώστες στην Ισλανδία. Όσοι το έχουν διαβάσει μου έχουν πει ότι τελειώνοντας την ανάγνωση, ήταν σαν να είχαν γυρίσει από ένα ταξίδι.
Το νέο σας βιβλίο λοιπόν φέρει τον τίτλο «ΓΕΩΞΥΣΤΗΣ» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ενύπνιο». Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να ολοκληρώσετε τη συγγραφή του;
Η συγγραφή του ξεκίνησε στα τέλη του 2022 ένα απόγευμα που παρατηρούσα τη θάλασσα, στο εξοχικό μου, στη Ναύπακτο και ολοκληρώθηκε σε μόλις δύο μήνες. Όποτε έβρισκα λίγο χρόνο, έγραφα.
Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενό του. Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης πιάνοντας το βιβλίο αυτό στα χέρια του;
Δανειζόμενος την περιγραφή από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Ο γεωξύστης είναι μια γεωλογική αναζήτηση στη χώρα της φωτιάς και του πάγου. Μια ρομαντική περιπλάνηση στα ατέλειωτα μεταμεσονύκτια ηλιοβασιλέματα του αρκτικού καλοκαιριού. Ένα μυστηριακό ταξίδι αυτογνωσίας της ανθρωπότητας.
Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο για να κοσμήσει το εξώφυλλό του βιβλίου σας; Ποιος είναι ο γεωξύστης που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία σας;
Ο γεωξύστης είναι στην πραγματικότητα ένας ουρανοξύστης, αλλά υπόγειος. Επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο επειδή είναι ένας επιστημονικός όρος τον οποίο γνωρίζουν ελάχιστοι στην Ελλάδα και ήθελα να τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη και να τον προβληματίσει.
Τάλκης, γύψος, ασβεστίτης, φθορίτης, απατίτης, άστριος, χαλαζίας, τοπάζι, κορούνδιο, διαμάντι. Γιατί όλα τα κεφάλαια του βιβλίου σας έχουν εναλλακτικούς τίτλους και μάλιστα ορυκτά και λίθους;
Όταν είδα ότι η ιστορία ολοκληρώνεται σε 10 κεφάλαια, αμέσως σκέφτηκα να προκαλέσω τον αναγνώστη με αυτό το μικρό κουίζ. Πολλοί από αυτούς που το διάβασαν έχουν βρει την συσχέτιση. Δεν θα ήθελα να προδώσω την λύση.
Ποια υπήρξε η αφορμή για τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Ο γεωξύστης έχει εμπνευστεί από το ταξίδι που έκανα στην Ισλανδία το καλοκαίρι του 2022. Εκεί διαδραματίζεται άλλωστε και η ιστορία του.
Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε οπωσδήποτε μέσα από την ιστορία που ξετυλίγετε σ’ αυτό;
Το κύριο μήνυμα είναι ότι η επιστήμη δεν είναι κάτι το απόμακρο και απρόσιτο.
Έχει ενδιαφέρον και μπορεί να την καταλάβει ο καθένας αρκεί να του μεταφερθεί με τον κατάλληλο τρόπο.
Μεγάλωσα με ένα σύστημα εκπαίδευσης που απαιτούσε αποστήθιση και αδιαφορούσε για την κατανόηση. Αυτό θα ήθελα να αλλάξει.
Το βιβλίο σας απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες ή μπορεί να αποτελέσει ανάγνωσμα και για το εφηβικό κοινό;
Δεν υπάρχει ηλικιακό όριο για το συγκεκριμένο βιβλίο. Μάλιστα, εξαιτίας του επιστημονικού σκέλους του, μπορεί να αποδειχθεί και εξαιρετικά ωφέλιμο για τους εφήβους.
Μιλήστε μας για το εκδοτικό σπίτι. Είστε ευχαριστημένος από τη συνεργασία σας με τις εκδόσεις «ενύπνιο»;
Ναι. Ο Εκδότης πίστεψε στο έργο μου από την πρώτη στιγμή και είναι σημαντικό σε αυτή τη δουλειά να έχεις στον πλευρό σου ανθρώπους που να μοιράζονται το ίδιο όραμα με εσένα.
Μια ευχή σας για το μέλλον;
Εύχομαι στο μέλλον να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε.
Πριν κλείσουμε τη συζήτηση θα ήθελα να μας παραθέσετε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο σας.
«Οι συζητήσεις κυλούσαν σαν ορμητικοί χείμαρροι, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι ο χρόνος στη δουλειά δεν ήταν αρκετός για να αναπτύξουν όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν και έτσι από τα μέσα του Ιουνίου καθιέρωσαν τον βράχο στο μικρό λιμανάκι του Χάφναρχολμ ως καθημερινό σημείο συνάντησης στις 11 το βράδυ. Εκεί, πλάι στις φωλιές των πάφιν, παρατηρούσαν για ώρες τον διάσημο ήλιο του μεσονυχτίου. Πολλές φορές βουβοί, αγκαλιασμένοι, απλά κοιτούσαν το ατελεύτητο ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος για σχεδόν δύο ώρες κινούταν παράλληλα με τον ορίζοντα. Τα καλοκαίρια στον αρκτικό κύκλο η μέρα και η νύχτα χάνουν την έννοιά τους. Πριν καλά- καλά σουρουπώσει ο ήλιος ανεβαίνει ξανά πλάι στο ξεθωριασμένο φεγγάρι».
Κύριε Βεργούλη, σας ευχαριστώ πολύ για την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτησή μας και σας εύχομαι καλή και δημιουργική συνέχεια στο πραγματικά σπουδαίο έργο σας.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το έργο μου. Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη συζήτηση.
Βιογραφικό:
Ο Παναγιώτης Βεργούλης γεννήθηκε το 1988 στο Μαρούσι, όπου έζησε μέχρι το 1999. Το μεγαλύτερο μέρος των μαθητικών του χρόνων το πέρασε στη Ναύπακτο, ενώ το 2006 επέστρεψε στην Αθήνα για τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Απέκτησε το πτυχίο του μεταλλειολόγου μηχανικού από το Ε.Μ.Π. με άριστα (2011) και βραβεύτηκε από το Σύνδεσμο Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων ως ο καλύτερος απόφοιτος των μεταλλευτικών σχολών της χώρας. Το 2013 ειδικεύτηκε στο Περιβάλλον ολοκληρώνοντας με άριστα τις σπουδές του στο αντίστοιχο διεπιστημονικό πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του ΕΜΠ. Στη συνέχεια εργάστηκε για ενάμιση χρόνο στη Δ.Ε.Η. ως γεωτεχνικός μελετητής και ειδικός σε θέματα περιβάλλοντος, τόσο στα λιγνιτωρυχεία της Μεγαλόπολης όσο και στην Αθήνα. Το 2018 μετακόμισε στον Βόλο για να σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το Φεβρουάριο του 2020 απέκτησε το πτυχίο του με άριστα και βραβεύτηκε ως ο πρώτος απόφοιτος της σχολής του. Κατά τη διάρκεια των ακαδημαϊκών σπουδών του τιμήθηκε με 15 βραβεία και υποτροφίες. Το 2021 εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στην τεχνική υπηρεσία του Δήμου Αμαρουσίου για σχεδόν ένα έτος, ενώ από το 2022 είναι μηχανικός του ΔΕΔΔΗΕ. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια ως εισηγητής σε θέματα περιβάλλοντος και γεωεπιστημών, αρθρογραφώντας παράλληλα για τα έντυπα μηνιαία περιοδικά «Περισκόπιο της Επιστήμης», «ΚΤΙΡΙΟ» και «News of minerals», καθώς και την «Huffington Post». Το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, Γεωκίνδυνοι και περιβαλλοντικές επιπτώσεις».
0 Σχόλια