Βιβλιοκριτική: "Ξαπλωμένοι στο γρασίδι" της Κατερίνας Ανδριανάκη

Ξαπλωμένοι στο γρασίδι

Συγγραφέας: Κατερίνα Ανδριανάκη

Ημερομηνία έκδοσης: 09/2025
ISBN: 978-618-231-258-2
Σελίδες: 62
Εκδόσεις: Βακχικόν

Γράφει ο Κώστας Τραχανάς

Σε ένα μικρό διαμέρισμα μένουν δύο νεαροί κλέφτες: ο Τομ και ο Τζέρι. Το παρατσούκλι τους είναι «Οι Γιατροί!» και είναι αγαπητοί στον κόσμο, γιατί δεν χρησιμοποιούν όπλα, βάζουνε φωτιά στο κατεστημένο και πυρπολούν το γαμημένο το σύστημα!

Είναι κλεισμένοι σε αυτό το διαμέρισμα-κλουβί αρκετό καιρό, γιατί έξω πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι από μια πανδημία, ένα παράξενο ιό.

Το επάγγελμά τους περνάει κρίση, με τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια τους και την οικονομική κρίση λόγω των μνημονίων. Καταστραφήκανε. Χαθήκανε. Πώς θα επιβιώσουνε;

Αρνούνται να πιστέψουν ότι θα τους νικήσεις ένας κωλοϊός.

Ο Τζέρι φαίνεται να απελπίζεται, να έχει παραιτηθεί.

Ο Τομ νιώθει ότι οι μέρες του τελειώνουν, ότι δεν θα καταφέρει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και ότι δεν του επιτρέπεται πια να κάνει σχέδια για το μέλλον. Πιο πολύ θυμώνει, επειδή είναι αναγκασμένος να κάθεται μέσα στο διαμέρισμα άπραγος και οι μέρες να γλιστρούν μέσα από τα χέρια του χωρίς νόημα.

Ο Τομ φαίνεται να περνά κρίση ηλικίας και απώλεια ταυτότητας. Βαριέται αφού είναι κλεισμένοι τόσους μήνες σαν φυλακισμένοι. Τώρα, ρωτάει, τι θα κάνουμε, πώς θα προστατευτούνε από τον ιό;

Ο Τζέρι του λέει ότι βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, επειδή έχει καταπιεί το εγώ του. Πρέπει να βρει τη φωνή του πάλι.

Πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Να γίνουν πιο ευέλικτοι. Να πειραματιστούν με νέες μεθόδους.

-Ας στρωθούμε στη δουλειά, λέει ο Τζέρι... Το μόνο θετικό είναι ότι οι τράπεζες, τα σουπερμάρκετ και τα φαρμακεία είναι ανοιχτά!!

Ο Τζέρι του τονίζει ότι πρέπει να συνεχίσουν τη γυμναστική, να μην πάρουν κιλά, δεν είναι σωστό για το επάγγελμά τους. Φαντάζεσαι, λέει στον Τζο, να είμαστε δύο κοιλαράδες, να προσπαθούμε να βγούμε από ένα στενό παράθυρο και να σφηνώσουμε;

Ο Τζέρι φωνάζει του Τομ ότι είναι άξεστος, αγενής και αχάριστος, διότι αυτός του δίδαξε το επάγγελμα του κλέφτη, αλλιώς τώρα θα ήταν φυλακή. Δεν είναι ένας άσημος λωποδυτάκος που ζει με φραγκοδίφραγκα, αλλά ένα διάσημος κλέφτης χάρη στον Τζέρι.

Ο Τομ του αντιτείνει να αλλάξουν επάγγελμα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι μια καλή ευκαιρία για να αλλάξουνε, για να γίνουν διαφορετικοί άνθρωποι.

-Δε βλέπεις μπροστά, Τομ. Δεν είμαστε κοινοί κλέφτες. Είμαστε μεγαλολωποδύτες και θα παραμείνουμε μεγαλολωποδύτες ό,τι και να γίνει!!

-Ωραία, λοιπόν, του απαντά ο Τομ. Θα σου μιλήσω ανοιχτά. Εμένα πια αυτό το επάγγελμα δε μου κάνει. Δε με συγκινεί. Με ενδιαφέρει να νιώθω καλά και να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου!

-Με ξαφνιάζεις τους λέει ο Τζέρι. Τελικά είσαι απρόβλεπτος!

-Θέλω να σπουδάσω λέει ο Τομ, να κάνω μια έντιμη δουλειά και να μην ντρέπομαι γι΄ αυτό που είμαι.

-Χαραμίζεις το ταλέντο σου! Θέλω να πω ότι είσαι ήδη πολύ καλός σε κάτι, έχεις δυνατότητες και οι ευκαιρίες που θα μας παρουσιαστούν από δω κι εμπρός θα είναι σπουδαίες!

-Θέλω να φύγω από τη δουλειά.

-Είσαι ένας χέστης, ένας δειλός, ένας λούζερ, ένας γελοίος τύπος!

-Κι εσύ είσαι ένας απόπατος! Είσαι ένας μοχθηρός μπάσταρδος, που το μόνο που ξέρεις είναι να βάζεις τις φωνές και να πουλάς μαγκιά, χωρίς κουκούτσι μυαλό, απαντά ο Τομ.

-Ξέρεις, φίλε, ποιοι θα μείνουν πλέον αφού οι μικρομεσαίοι θα εξαφανιστούν, οι πλούσιοι και οι τραπεζίτες!

-Και φυσικά κι εμείς οι δύο, οι εγκέφαλοι του εγκλήματος, που θα κλέβουν τους μεγαλοκαρχαρίες.

-Ακριβώς!

-Μπράβο! Τελικά είσαι ένας κωλογλύφτης του συστήματος! Αυτό είσαι! Σταμάτα επιτέλους. Με τρελαίνεις. Θέλω να φύγω από εδώ. Να ξεφύγω απ΄ όλα αυτά. Θέλω να αποκτήσω πάλι την ελευθερία μου. Ασφυκτιώ εδώ μέσα. Πνίγομαι. Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι έχουν γίνει η φυλακή μου. Δεν μπορώ να αναπνεύσω πια. Πήρα την απόφασή μου .Και είναι αμετάκλητη, γιατί δεν θέλω κανένα αφεντικό πάνω από το κεφάλι μου. Κανένα δυνάστη!

-Τι είπες; Γιατί έχεις τέτοιο μίσος εναντίον μου; Νόμιζα ότι ήμασταν δύο καλοί φίλοι που όλα τα μοιραζόμασταν και ότι θα συνεχίζαμε έτσι.

-Γιατί να σε εμπιστευτώ; Γιατί να σε πιστέψω;

-Γιατί θέλω το καλό σου. Γιατί σε νοιάζομαι. Δεν ακούς τη βροχή; Εκεί έξω βρέχει.

-Ναι, βρέχει. Τι όμορφος ήχος!

-Μαγικός!

-Λυτρωτικός. Αυτές οι σταγόνες είναι σωτήριες!

-Ναι, βάλσαμο στις ψυχές μας!

-Έλα, πάμε να φύγουμε.

-Πάμε στο πάρκο.

Τζέρι: Ξαπλωμένοι στο γρασίδι. Με τη βροχή να πέφτει στα πρόσωπά μας. Θα φορέσουμε και τις μάσκες μας.

(Βάζουν τις μάσκες των καρτούν του Τομ κα του Τζέρι. Μένουν ακίνητοι. Ακούγεται μόνο ο ήχος της βροχής. Σκοτάδι.)

ΑΥΛΑΙΑ

Μέσα από συγκρούσεις των δύο κλεφτών, σιωπές, ειρωνεία και απελπισία, ξεδιπλώνεται ένα ψυχολογικό και υπαρξιακό θρίλερ δωματίου. Η φιλία τους δοκιμάζεται, οι ρόλοι αντιστρέφονται και τα όρια ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, τον αδύναμο και τον δυνατό, αρχίζουν να θολώνουν.

Με χιούμορ που κόβει σαν ξυράφι και δραματικές κορυφώσεις, το έργο εστιάζει στον τρόμο της απώλειας, στην ανάγκη για έλεγχο, αλλά και στην αχτίδα λύτρωσης που ίσως ξεπροβάλλει όταν όλα μοιάζουν χαμένα.

Διαβάστε το.

Η Κατερίνα Ανδριανάκη έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Τμήμα Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, έχει πτυχίο βιολοντσέλου του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, ενώ είναι απόφοιτος της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ και της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ (Τμήμα Θεάτρου). Ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων Μικρές μπουκιές (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013) και Ανοξείδωτα ζευγάρια (εκδόσεις Κέδρος 2016), το μυθιστόρημα Casu consulto (εκδόσεις Βακχικόν 2019), το θεατρικό έργο Αυτό το «τίποτα» όπου κατοικώ (εκδόσεις Βακχικόν 2024) και το παιδικό βιβλίο Η Σάου εξαφανίζεται (εκδόσεις Βακχικόν 2025), ενώ έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα Εκκύκλημα: ποίηση καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Καβάλας (Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Καβάλας 2004), 2ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Μίμης Σουλιώτης (Libron εκδοτική 2016), #to_mnimio_tou_agnostou_kallitexni (Libron εκδοτική 2018). Το 2025 απέσπασε το 2ο Βραβείο Ποίησης στον 2ο Ετήσιο Πανελλήνιο Διαγωνισμό του Συλλόγου «Οι φίλοι της λιμνοθάλασσας».